ITPB1/415-867/09/MR - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na rzecz odbiorcy, wynikających z przejęcia długów spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę przejętych długów - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę przejętych długów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która działa jako dystrybutor produktów spółki X. Spółka X zawarła z dystrybutorem umowę o budowanie i utrzymanie sieci sprzedaży (umowa marketingowa). Na jej podstawie dystrybutor zobowiązał się wobec spółki X do świadczenia określonych usług marketingowych za wynagrodzeniem. Ww. usługi obejmują: 1. obsługę i rozbudowę sieci odbiorców - usługa ta polega na nawiązywaniu kontaktów handlowych z przedsiębiorcami zainteresowanymi nabywaniem produktów spółki X oraz na zawieraniu w imieniu spółki X, jako pełnomocnik, z odbiorcami umów o świadczenie usług promocji (umowy promocyjne). Przedmiotem umów promocyjnych jest świadczenie przez odbiorców na rzecz spółki X, za uzgodnionym wynagrodzeniem, określonych w tych umowach usług zmierzających do promowania produktów spółki X. 2. kontrolę i rozliczanie wykonywanych przez odbiorców ich zobowiązań promocyjnych wobec spółki X (usługi te polegają m.in. na przejmowaniu przez dystrybutora (firmę Wnioskodawcy) długu spółki X wobec odbiorców w wykonaniu umowy o przejęcie długu (umowy przejęcia długu). Na podstawie umowy przejęcia długu dystrybutor jako podmiot przejmujący umawia się z odbiorcą jako wierzycielem, że zapłaci dług spółki X jako dłużnika z tytułu umowy promocyjnej. Na skutek przejęcia długu dystrybutor zwalnia z długu spółkę X stając się jedynym dłużnikiem odbiorcy.

Wynagrodzenie dystrybutora z tytułu wykonania usług (bez podatku VAT), opisanych w punkcie 1 oraz 2 powyżej kalkulowane jest jako:

Posiadanymi przez dystrybutora dokumentami potwierdzającymi poniesienie kosztów związanych z przejmowaniem długów za wynagrodzeniem są: umowy przejęcia długu, protokoły sporządzane wraz z każdorazowym przekazaniem dystrybutorowi przez spółkę X faktur opiewających na wynagrodzenie odbiorcy z tytułu Umów Promocji, kopie faktur opiewających na wynagrodzenie odbiorcy z tytułu Umów Promocyjnych oraz dokumenty potwierdzających dokonań przelewu (lub dokument potwierdzający kompensatę) przez dystrybutora na rzecz odbiorców w celu uregulowania przejętych przez dystrybutora długów spółki X z tytułu Umów Promocji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dystrybutor może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek poniesiony na rzecz odbiorcy, wynikający z przejęcia długów spółki X wobec odbiorcy w zamian za wynagrodzenie otrzymane od spółki X...

Zdaniem Wnioskodawcy wydatek poniesiony przez spółkę (dystrybutora) na rzecz odbiorcy jest rezultatem wykonania umowy przejęcia długu oraz umowy marketingowej zawartej ze spółką X, jest poniesiony w celu uzyskania wynagrodzenia określonego w umowie marketingowej, a zatem stanowi dla Spółki koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowy wydatek nie jest wymieniony w katalogu wyłączeń zawartych w art. 23, zachodzi bezpośredni związek przyczynowo skutkowy pomiędzy wydatkiem poniesionym przez dystrybutora w związku z przejęciem długu spółki X, a przychodem spółki, ponieważ przejmowanie przez dystrybutora długów spółki X jest warunkiem koniecznym otrzymania przez Spółkę wynagrodzenia przewidzianego w Umowie Marketingowej. Koszt ponoszony przez dystrybutora z związku ze spłatą przejętych długów spółki X jest bezpośrednio związany z odpowiadającym mu przychodem w postaci wynagrodzenia. Dystrybutor w celu uzyskania przychodu jakim jest należne mu wynagrodzenie jest zobowiązany przejąć dług spółki X, a sam ponieść koszt wynikający z jego spłaty. Bezpośredni związek ponoszonych przez dystrybutora kosztów oraz odpowiadających im przychodów w postaci wynagrodzenia jest szczególnie widoczny, jeśli przyjrzeć się postanowieniom umowy marketingowej, dotyczącej terminu płatności wynagrodzenia dystrybutora. Zgodnie z powyższą umową część wynagrodzenia, o której mowa w pkt b płatna jest w kolejnych ratach stosownie do przejmowanych przez dystrybutora długów wobec kolejnych odbiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). W myśl § 2 ww. ustawy przejęcie długu może nastąpić:

Z powyższego wynika, że przepisy prawa cywilnego przewidują możliwość spłaty długu przez osobę trzecią.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

W przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu.

W świetle powołanego przepisu - kosztem uzyskania przychodu są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika zatem, że aby uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi on mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Obowiązek wykazania celowości i związku poniesionego wydatku ze źródłem przychodu (przychodem) spoczywa na podatniku, co jest zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej zawarł z podmiotem określonym jako dostawca (spółka X) umowę, której przedmiotem jest budowa i utrzymanie sieci sprzedaży. W wykonaniu tej umowy spółka Wnioskodawcy jako dystrybutor nawiązuje kontakty handlowe z przedsiębiorcami zainteresowanymi nabywaniem produktów dostawcy oraz zawiera jako pełnomocnik dostawcy z zainteresowanymi odbiorcami umowy o świadczenie usług promocji. Umowy te przewidują, że za świadczenie usług promocji, odbiorca otrzymuje od dostawcy określone wynagrodzenie. Na mocy zawartej z dostawcą umowy o świadczenie usług marketingowych, dystrybutor zobowiązany jest również do kontroli i rozliczania wykonywania przez odbiorców ich zobowiązań promocyjnych wobec dostawcy. W ramach tej kontroli zawiera z odbiorcami umowy, na podstawie których przejmuje długi dostawcy wobec odbiorców, wynikające z umów promocyjnych.

Spłata przez spółkę, w której wspólnikiem jest Wnioskodawca jako dystrybutora (osobę trzecią) zobowiązań dostawcy (dotychczasowego dłużnika) wobec wierzycieli - odbiorców, związana jest więc z wykonywaniem umowy zawartej z dostawcą.

Za realizację powyższych usług, dystrybutor otrzymuje od dostawcy wynagrodzenie, na które składa się m.in. suma wartości przejętych długów dostawcy.

W związku z cytowanymi powyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uzyskanie przez spółkę Wnioskodawcy przychodów z tytułu realizacji umowy z dostawcą uzależnione jest od poniesienia przez nią wydatków na spłatę przejętych przez nią długów dostawcy (związanych z prowadzoną strategią promocyjną i marketingową dostawcy), wówczas wydatki na spłatę długów dostawcy wobec odbiorców stanowić mogą koszty uzyskania przychodów spółki z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.