ITPB1/415-850/09/AD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. W 2008 r. wykonała dla jednej z firm roboty drogowe polegające na wykonaniu robót ziemnych i podbudów pod asfalt. Faktury za wykonane prace były wystawione po każdym etapie budowy po podpisaniu protokołu odbioru robót. Z każdej wystawionej faktury odbiorca Spółki zgodnie z podpisaną umową potrącał 5% kwoty netto jako zabezpieczenie należytego wykonania przedmiotu umowy i należytego usuwania wad w okresie gwarancji. Okres gwarancji wynosi 3 lata. Każda z wystawionych faktur w pełnej kwocie stanowiła przychód podatkowy. W lutym 2009 r. Spółka podpisała z odbiorcą porozumienie, zgodnie z którym odbiorca wypłacił wcześniej niż wynikało to z umowy część kwot zatrzymanych, a z wypłaty reszty został zwolniony (zwolnienie dokonane trybie art. 508 Kodeksu cywilnego). Spółka jako wykonawca zwolniła zamawiającego z zapłaty wierzytelności, a ten oświadczył, że wyraża zgodę na zwolnienie go z obowiązku zapłaty. Porozumienie zawarte zostało na drodze cywilnej. Zgodnie z podpisanym porozumieniem mimo dokonanego zwolnienia Spółka nadal ma obowiązek usuwania usterek i wykonywania napraw gwarancyjnych. Wierzytelność nie jest przedawniona. Spółka nie dokonywała odpisów aktualizacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota, z wypłaty której Spółka zwolniła swego odbiorcę stanowi podatkowy koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota z której zapłaty zwolnił swego odbiorcę czyli umorzył wierzytelność, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu. Spółka wskazuje, iż koszt taki nie został wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wręcz został wyłączony na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 41. W ocenie Spółki z uwagi, iż kwota została wcześniej zarachowana w przychody, z datą podpisania porozumienia o zwolnieniu z zapłaty będzie można ją uznać za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 41 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów decydują dwa warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, a mianowicie:

Ponadto należy zastrzec, iż przedmiotowa wierzytelność w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być przedawniona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia umorzonej wierzytelności.

Natomiast zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł się zrzec w każdej chwili tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, zawartego układu czy też poprzez oświadczenie). Wierzytelność będzie umorzona dopiero wówczas, gdy wierzyciel uzyska wiadomość od dłużnika, że przyjął on zwolnienie z długu. Dopiero wówczas okoliczność ta, po spełnieniu ustawowych wymogów może rzutować na wysokość podstawy opodatkowania, a w konsekwencji i na wysokość zobowiązania podatkowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż oba warunki decydujące o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej spółki jawnej umorzonej wierzytelności zostały spełnione. Wierzytelność ta została wcześniej zarachowana do przychodów należnych oraz umorzona w wyniku zawartej przez Wnioskodawcę ugody spełniającej w swej treści wymogi przepisu art. 508 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa uznać należy, iż umorzona wierzytelność wobec odbiorcy Wnioskodawcy na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego, podlegać będzie zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 23 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.