ITPB1/415-830b/10/RR - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 23 sierpnia 2010) uzupełnionym pismem z 8 listopada 2010 (data wpływu 10 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (samochodu) - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego (samochodu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę usługowo-handlową, rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, jednocześnie jest płatnikiem podatku VAT. Jest tzw. małym podatnikiem. Głównym przedmiotem działalności firmy są usługi w zakresie projektowania budowlanego, urbanistycznego, technologicznego (PKD 2007-7111z oraz 7112z). Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej planowany jest zakup samochodu lub wzięcie go w leasing operacyjny. Zgodnie z zamówieniem jest to samochód volkswagen passat wariant comfortline kombi 2.0 TDI. Samochód posiada homologację samochodu ciężarowego na 5 osób, ładowność wynosi 673 kg. Do niniejszego wniosku załączone jest zamówienie oraz dane techniczne pojazdu (zał. 1 i 2).

Wnioskodawca otrzymał z firmy "B." kalkulacje opłat księgowych (zał. nr 3). Zgodnie z nim umowa na leasing ma trwać 3 lata. Pięć pierwszych rat leasingowych ma wynosić 10870 zł, pozostałe raty - 150 zł netto. Wartość resztowa ma stanowić 1% wartości samochodu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

Samochód, o którym mowa we wniosku nie jest pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Samochód posiada dwa rzędy siedzeń, nie jest klasyfikowany jako samochód wielozadaniowy VAN.

Długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona wzdłuż podłogi od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi nie przekracza 50% długości pojazdu. Pojazd nie posiada kabiny kierowcy i nadwozia przeznaczonego do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielnego elementu pojazdu.

Opłata wstępna stanowić ma 45% wartości początkowej samochodu. Miesięczne raty leasingowe przez pierwsze pięć miesięcy (bez opłaty wstępnej) mają być po 10004,86 zł netto każda, zaś miesięczne raty przez pozostałe 30 miesięcy mają być po 150 zł netto każda. Suma opłat stanowić ma 102,474% wartości początkowej samochodu. Wartość resztowa (wykup) 1% wartości początkowej samochodu.

Samochód nie ma i mieć nie będzie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów. Samochód nie spełnia dodatkowych wymagań określonych w przepisie 5c.

Przy ewidencjonowaniu kosztów w księdze przychodów i rozchodów stosowane są przepisy - zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy - koszty ujmowane są w roku ich poniesienia - stosując tzw. metodę kasową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone nr 2):

Czy w przypadku decyzji o zakupie ww. samochodu za gotówkę można, zgodnie z art. 22k pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej w roku podatkowym, w którym środek ten zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, jeśli nie przekroczy równowartości 100 000,00 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku zakupu samochodu, należy uwzględnić rodzaj samochodu. Aby móc zastosować jednorazową amortyzację, należy mieć do czynienia z samochodem ciężarowym. Wskazany samochód posiada homologację samochodu ciężarowego. W związku z powyższym można skorzystać z przepisu art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tekst jedn. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższy przepis art. 22k ust. 7 wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2010 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2009 rok nie przekroczył kwoty 5.067.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2009 r. wynosił 4.2228 zł x 1.200.000 = 5.067.360 zł, w zaokrągleniu 5.067.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2010 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 422.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2228 x 100.000 = 422.280 zł, w zaokrągleniu 422.000 zł.

Określenie "samochód osobowy", o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest samochodem osobowym. Jak bowiem wynika z wniosku, Wnioskodawca nie będzie posiadał zaświadczenia (o którym mowa w cyt. powyżej art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, iż zostały spełnione wymagania określone w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ww. ustawy, pozwalającego uznać ww. samochód za samochód ciężarowy. Dysponuje jedynie wyciągiem ze świadectwa homologacji, w którym przedmiotowy samochód określony jest jako samochód ciężarowy. Jednakże na gruncie ww. ustawy, posiadanie takiego dokumentu jest niewystarczające, aby uznać ten samochód za samochód ciężarowy. W konsekwencji, skoro zakupiony przez Wnioskodawcę samochód nie posiada cech wskazanych w przytoczonym przepisie wyłączających go spod tak określonej definicji to jest samochodem osobowym.

Zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji przepisów prawa podatkowego jest zasada, iż zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot "samochód osobowy" został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż nie jest możliwe dokonanie jednorazowej amortyzacji przedmiotowego samochodu, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on samochodem osobowym.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy iż, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.