ITPB1/415-802/08/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu 19 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup roweru - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup roweru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest lekarzem i prowadzi działalność gospodarczą - posiada cztery gabinety lekarskie w różnych miejscach miasta. W celu dojazdów do gabinetów lekarskich zakupił rower, ale posiada także samochód, który użytkuje na podstawie umowy leasingu. Jednakże w okresie wiosenno-letnim Wnioskodawca chciałby dojeżdżać rowerem do gabinetów lekarskich, ponieważ pomiędzy nimi są niezbyt duże odległości, a przejazd samochodem (szczególnie w okresach szczytu) jest bardzo utrudniony i trwa dłużej niż przejazd rowerem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup roweru będzie kosztem związanym z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 23 nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup roweru, dlatego też zakup ten będzie kosztem związanym z jego działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego lub zachowanie źródła przychodów - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czyli, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością, czyli musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się na liście kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy oraz

* musi być prawidłowo udokumentowany.

Zatem, wydatek poniesiony na zakup roweru będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli będzie miał związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. jeżeli rower ten będzie wykorzystywany na potrzeby i w ramach działalności. Z treści wniosku wynika, że zakupiony rower będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę, który jest lekarzem - w celu przejazdów pomiędzy gabinetami położonymi w różnych częściach miasta, co wskazuje na zaistnienie powyższego związku.

Sam fakt użytkowania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na zakup roweru. Jednakże ponownie podkreślić należy, iż aby omawiany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi zaistnieć związek przyczynowy określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Przy czym bezpośrednio (jednorazowo) do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć wydatek na zakup roweru wyłącznie jeśli nie stanowi on środka trwałego, lub jeśli jego wartość początkowa nie przekroczy 3.500 zł.

W przepisie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b wskazano bowiem, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Jednakże kosztem uzyskania przychodów mogą być zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tzw. odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23 tejże ustawy.

W myśl natomiast art. 22a ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Za wartość początkową środków trwałych, w razie nabycia w drodze kupna, uważa się w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem ust. 2-18 cenę ich nabycia.

Jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekracza kwotę 3500 zł, w myśl art. 22f ust. 3, wydatek na zakup ww. składników majątku może zostać zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 22h-22 m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku natomiast gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z kolei w myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane, a także spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na nabycie roweru można, tak jak wskazuje Wnioskodawca we własnym stanowisku, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.