ITPB1/415-801/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 15 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży walut - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży walut.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych - podatek liniowy według stawki 19%. Koszty i przychody ewidencjonuje w podatkowej książce przychodów i rozchodów. Podstawowym zakresem działalności jest produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży - PKD 14.19.Z. Produkowane wyroby trafiają zarówno na rynek krajowy jak i zagraniczny - w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i exportu. Stąd też część należności od odbiorców wpływa na rachunki walutowe w euro i dolarach. Waluta ta wykorzystywana jest przede wszystkim w działalności gospodarczej - regulowanie w walucie obcej zobowiązań np. z tytułu WNT, zasilanie złotówkowego konta firmowego. Jednakże w miarę potrzeb zasila także budżet domowy i służy zaspokojeniu potrzeb osobistych. Jeżeli środki w walucie obcej zgromadzone na rachunkach firmowych wykorzystywane są na cele prywatne, to odbywa się to w następujący sposób - kwota w walucie obcej przelewana jest na konto prywatne prowadzone w tej samej walucie lub następuje bezpośrednia wypłata gotówki w walucie obcej. Od środków w walucie obcej, które wykorzystywane są na potrzeby działalności gospodarczej naliczane są różnice kursowe zgodnie z art. 24c, natomiast od środków wypłacanych z rachunku dewizowego na potrzeby własne - nie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji od walut obcych wypłacanych z firmowych rachunków dewizowych w gotówce lub na rachunek prywatny, które są następnie sprzedawane poza działalnością gospodarczą - czy to za pośrednictwem banku czy w kantorze - należy opłacać podatek dochodowy od dochodu ze sprzedaży walut - mowa jest o walucie, która także po odsprzedaży służyć będzie tylko i wyłącznie celom prywatnym nie związanym z działalnością gospodarczą.

Uważa Pani, że jeżeli otrzymuje zapłatę za sprzedany towar w walucie obcej na konto walutowe, a następnie wypłaca tę walutę na potrzeby własne - to dochód wynikający z wymiany tej waluty w kantorze, jak i z przewalutowania środków pieniężnych, które przelano już na prywatny rachunek bankowy - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że transakcje te nie są dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreśla Pani, że jedynie w przypadku działalności gospodarczej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują powstanie przychodu wynikającego z różnic w kursach walut. Specyficzne uregulowania dotyczące zasad powstania przychodów i kosztów z tego tytułu ograniczono także jedynie do przychodów z działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej. Skoro więc ustawodawca ustanowił konkretne przepisy, które regulują wprost, kiedy powstanie przychód lub koszt z różnic w kursach walut - to taka konstrukcja ustawy wskazuje na to, że w każdym innym przypadku wymiana walut jest transakcją obojętną podatkowo i nie stanowi też odrębnego źródła przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 1a ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Stosownie do art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 powołanego przepisu.

Sposób ustalania różnic kursowych od własnych środków na rachunku walutowym reguluje art. 24c ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 ww. artykułu dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Natomiast stosownie do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Przy czym jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Użyty w powyższych przepisach termin "inna forma wypływu środków" z rachunku bankowego nie został sprecyzowany, lecz odnosi się właściwie do każdej formy zadysponowania środkami pieniężnymi na rachunku bankowym, powodującej zmniejszenie salda środków na rachunku bankowym, mającym wyłącznie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż skoro otrzymuje Pani określone kwoty w obcej walucie na konto walutowe firmy, a następnie dokonuje wypłaty waluty lub przelewa walutę obcą na konto prywatne prowadzone w tej samej walucie i sprzeda je za pośrednictwem banku lub w kantorze, a kwoty uzyskane ze sprzedaży walut wykorzystywane są na cele prywatne - wówczas obowiązek rozliczenia podatkowych różnic kursowych nie wystąpi. W sytuacji tej bowiem, wprawdzie następuje wypływ z rachunku walutowego, jednak nie jest on związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeżeli przedmiotowe wypłaty z konta walutowego firmowego nie są i nie będą już w żaden sposób związane z działalnością gospodarczą z tytułu ww. wypłat nie ma obowiązku naliczania różnic kursowych. Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dokonuje Pani sprzedaży waluty obcej uzyskanej z prowadzonej działalności gospodarczej. Uzyskane kwoty przeznacza na zaspokojenie prywatnych potrzeb. Powyższe okoliczności nie wskazują na zarobkowy charakter sprzedaży walut. Zatem nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży walut.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.