ITPB1/415-768a/10/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania średniego kursu NBP w celu ustalenia różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania średniego kursu NBP w celu ustalenia różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, dokonuje sprzedaży opodatkowanej w zakresie obrotu samochodami, częściami oraz serwis samochodowy. Prowadzi księgi handlowe, sprawozdanie finansowe podlega corocznemu badaniu przez biegłych rewidentów. Posiada rachunek walutowy w banku oraz zawiera transakcje w walucie obcej. Obroty na koncie walutowym za 2009 rok wyniosły około 6 tysięcy Euro (czyli są niewielkie).

Zgodnie z polityką rachunkowości jednostka przyjęła następujące zasady wyceny aktywów oraz pasywów w walucie obcej:

* środki pieniężne w walucie obcej w kasie i na rachunkach bankowych wycenia się według zasady: waluty obce wpływające na rachunek bankowy w ciągu roku obrotowego oblicza się według kursu kupna walut stosowanego przez bank, z którego usług korzysta Wnioskodawca. Wpływy dotyczące zapłat za należności wyrażone w PLN (f-ra wystawiona w PLN) wycenia się według kursu faktycznie zastosowanego czyli dostosowuje się kurs do wartości faktury wystawionej w PLN - różnice kursowe nie wystąpią.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości wyceny rozchodu dokonuje się metodą FIFO. Nie dokonuje się wyceny stanu tych środków na koniec miesiąca tylko na dzień bilansowy.

Rozliczenie zaliczek w walucie obcej wycenia się na podstawie rachunków poniesionych wydatków według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego rozliczenie. Należności i zobowiązania wyrażone w walucie obcej w ciągu roku wycenia się według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (wystawienia rachunku).

Różnice kursowe w ciągu roku ustalane są na podstawie przepisów podatkowych. Dodatnie różnice wpływają na przychody, natomiast ujemne na koszty, jednostka nie dokonuje storna wyceny na koniec ubiegłego roku. Wyrażone w walutach obcych aktywa oraz pasywa na dzień bilansowy wycenia się według średniego kursu banku NBP na ten dzień.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy można zastosować średni kurs NBP dla danej waluty z dnia poprzedzającego dzień jej wpływu na rachunek walutowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ w przepisach podatkowych brak definicji pojęcia "faktycznie zastosowany kurs walutowy", można interpretować, że jest to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień. W przypadku zastosowania kursu średniego NBP w momencie zapłaty oraz wystawienia dokumentu w tym samym dniu, można uniknąć powstawania różnic kursowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2. W myśl art. 14b ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

W związku z tym, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych i nie stosuje metody, o której mowa w art. 14b ust. 2 ustawy, zobowiązany jest ustalać różnice kursowe na podstawie art. 24c ww. ustawy.

W myśl art. 24c ust. 1 powołanej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Dodatnie różnice kursowe, zgodnie z ust. 2 powstają, jeżeli wartość:

Natomiast ujemne różnice kursowe zgodnie z ust. 3 powstają, jeżeli wartość:

Zgodnie z art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 4 ww. ustawy, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy łączyć go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Faktycznie zastosowany kurs waluty to bowiem kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym.

A zatem do wyceny wartości wpływu waluty obcej na rachunek walutowy w banku, należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany, niezależnie od faktu, iż w rzeczywistości nie dochodzi do zawarcia z bankiem transakcji kupna, bądź sprzedaży waluty obcej.

Kurs faktycznie zastosowany to w przypadku wpływu należności na rachunek walutowy z tytułu dokonanej sprzedaży lub świadczenia usług kurs kupna waluty obcej ogłaszany przez bank, w którym znajduje się rachunek walutowy.

Mając powyższe na względzie, należy przyjąć, że podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego, a dopiero, jeżeli przy obliczeniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych, wówczas w takich przypadkach jest uzasadnione przyjęcie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe. Przy czym pamiętać należy, iż jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawiera transakcje w walucie obcej za pośrednictwem rachunku walutowego.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, Wnioskodawca powinien dokonywać wyceny wpływających na rachunek walutowy środków pieniężnych według kursu faktycznie zastosowanego, tj. kursu banku, w którym znajduje się rachunek, na który wpłynie zapłata.

W rezultacie, za faktycznie zastosowany kurs waluty uznać należy kurs kupna ogłoszony przez bank z którego usług korzysta Wnioskodawca. Dopiero w sytuacji kiedy niemożliwe byłoby określenie kursu faktycznie zastosowanego, waluty obce należy przeliczać po średnim kursie ogłoszonym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty na rachunek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.