ITPB1/415-768/12/DP - PIT w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu 6 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą od 2 stycznia 2003 r. na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Do 2011 r. dzierżawiła Pani lokal dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej od Spółdzielni. W 2011 r. Zarząd tejże Spółdzielni podjął decyzję o zbyciu nieruchomości, tj. działki wraz z istniejącymi zabudowaniami. Chcąc nadal prowadzić działalność gospodarczą przyjęła Pani propozycję od Spółdzielni dotyczącą wykupu ww. nieruchomości.

Z tego też względu razem z mężem zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny jako osoba fizyczna. Do czasu najmu ww. nieruchomości, przychody osiągane z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowane były zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zatem nie miał znaczenia rodzaj zaciąganego kredytu, ponieważ nie miała Pani możliwości zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podczas składania PIT-28 za rok 2011 okazało się, że od dnia wystawienia pierwszej faktury obecnym najemcom, tj. od 29 lipca 2011 r. (po wykupieniu przez Panią i małżonka całej nieruchomości pozostali najemcy automatycznie stali się Pani i małżonka najemcami dwóch lokali), była Pani zobowiązana zmienić formę opodatkowania i zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w Pani małżeństwie obowiązuje wspólność ustawowa w związku, z czym Pani i małżonek jesteście zobowiązani do spłaty zaciągniętego kredytu. Zakupiona nieruchomość będąca przedmiotem przedstawionego stanu faktycznego została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z dniem 21 czerwca 2011 r. Zaciągnięty kredyt w całości przeznaczony został na zakup nieruchomości przeznaczonej dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetki od zaciągniętego kredytu.

Uważa Pani, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego odsetki od zaciągniętego kredytu na zakup nieruchomości, w której prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą (do 2011 r. wynajmowała Pani lokal od Spółdzielni, obecnie jest Pani jego właścicielem), może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy.

Zaciągnięty kredyt w całości przeznaczony został na wykup ww. nieruchomości. Nieruchomość wprowadzona została do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych firmy. Od przedmiotowej nieruchomości odprowadzany jest także podatek od nieruchomości, tj. od powierzchni, w której prowadzona jest działalność gospodarcza. Stanowisko swoje opiera Pani na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego treść stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wyjątek stanowią koszty wymienione art. 23 ustawy, które nie występują w przedstawionym stanie faktycznym. Wg ww. przepisów możliwość zaliczenia wydatków do podatkowej kategorii kosztów istnieje tylko w sytuacji, gdy spełnione są łącznie przesłanki:

Odnosząc się do wymogu spełnienia przesłanek:

Ad. 1) Istnieje ścisły związek przyczynowy z przychodem oraz źródłem przychodów. Jest on także ponoszony w celu osiągnięcia przychodu. Bowiem:

* kredyt w całości przeznaczony został na wykup nieruchomości dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej,

* nieruchomość po nabyciu jej na własność została wpisana do rejestru ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* w obrębie tejże nieruchomości prowadzi Pani nadal działalność gospodarczą, bez przedmiotowej nieruchomości prowadzenie działalności w obecnym zakresie nie byłoby możliwe.

Ad. 2) W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienia się wydatki, które nie są zaliczane do kosztów, z ust. 1 pkt 8 wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Odsetki od kredytu są naliczane na bieżąco w systemie comiesięcznym oraz opłacane zgodnie z harmonogramen spłat. Należności z tytułu zaciągniętego kredytu, w tym należne odsetki kredytodawca sam pobiera ze wskazanego konta.

Ad. 3) Wydatki związane ze spłatą odsetek od zaciągniętego kredytu są właściwie udokumentowane, tzn. bank comiesięcznie pobiera z konta firmy ratę kapitałową oraz należne odsetki od kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Sposób zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek naliczonych i zapłaconych po dniu przekazania do używania lokalu mieszkalnego - przeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej - wynika z brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). A contrario - odsetki naliczone i zapłacone będą stanowiły koszt uzyskania przychodu.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Jak już wskazano warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 2 stycznia 2003 r. prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą. Do 2011 r. dzierżawiła Pani lokal dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej od Spółdzielni. W 2011 r. Zarząd tejże Spółdzielni podjął decyzję o zbyciu nieruchomości, tj. działki wraz z istniejącymi zabudowaniami. Chcąc nadal prowadzić w tym miejscu działalność gospodarczą wykupiła Pani ww. nieruchomość. Z tego też względu razem z mężem zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny jako osoba fizyczna.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości, która została przeznaczona na działalność gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Reasumując stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy składnik majątku wspólnego małżonków jest wykorzystywany w całości w działalności gospodarczej jednego z małżonków, odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup przedmiotowej nieruchomości stanowić będą koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie należy podkreślić, że odsetki naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania będą zwiększały wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone po tym dniu będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dniu zapłaty.

Przy tym, bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem, który otrzymała Pani wraz z małżonkiem jako osoba fizyczna a nie podmiot gospodarczy.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.