ITPB1-415-762/07/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2007 r. (data wpływu 19 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na modernizację dźwigu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na modernizację dźwigu osobowego, znajdującego się w budynku przeznaczonym na cele działalności gospodarczej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 5 marca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna - której jest Pan wspólnikiem - w kwietniu 2005 r. nabyła pięciokondygnacyjny budynek biurowy. Do roku 2005 w budynku tym nie wykonano żadnych prac remontowych. Do dnia dzisiejszego spółka wykonała część prac remontowych wewnątrz budynku oraz ocieplenie zewnętrzne budynku wraz z tynkami zewnętrznymi, a w roku 2008 zamierza wykonać remont (modernizację) dźwigu osobowego. Przewidywana wartość wspomnianych prac wynosi 100.000 zł. Planowane wydatki poniesione zostaną na: wymianę zespołu napędowego, wymianę kabiny wraz z drzwiami oraz wymianę tablicy sterowej. Podczas planowanych prac mają zostać zachowane gabaryty i parametry obecnego szybu windy trwale osadzonego w ścianach kondygnacyjnych budynku. Powyższe prace nie przyczyniły się do wzrostu wartości użytkowej, a ich celem jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego składnika majątkowego, nie powodujące zmian w jego użytkowaniu, przeznaczeniu, konstrukcji i konserwacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy wspomniane prace stanowią remont tj. ich celem będzie wykonanie robót, polegających na przywróceniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego składnika majątkowego, nie powodujące zmian w jego użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji oraz nie można ich utożsamiać z konserwacją tj. okresowymi czynnościami mającymi na celu utrzymanie składnika majątkowego w należytym stanie technicznym, zapobiegające przedwczesnemu niszczeniu. Planowane prace nie spowodują zmiany sposobu używania obiektu. A zatem wydatki te - zdaniem Wnioskodawcy-mogą zostać zaliczone bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia niezależnie od ceny ich nabycia, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tejże ustawy powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Z treści art. 22g ust. 17 ustawy wynika, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie - co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów - jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie. Po pierwsze musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu przekracza 3.500 zł, po drugie, warunkiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania, a więc nie chodzi o wzrost wartości użytkowej w stosunku do stanu poprzedzającego prace w obiekcie, lecz o taki wzrost wartości użytkowej, który ma wpływ na wzrost tej wartości w stosunku do stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Po trzecie, warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie do zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest mierzalność ulepszenia. Przepis art. 22g ust. 17 ustawy wskazuje przykładowo w jaki sposób mierzalność ta może się wyrażać np. okresem używania - wydłużeniem okresu używania ulepszonego w stosunku do stanu poprzedzającego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji. Efekt mierzalnego ulepszenia środka trwałego powinien wystąpić nie na skutek porównania stanu przed dokonaniem nakładów i po tym fakcie, ale porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz po dokonaniu ulepszenia.

Aby uznać określone wydatki za poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy najpierw ustalić, czy prace wykonywane przy danym środku trwałym mogą być zakwalifikowane jako przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Jeżeli wykonane roboty obejmują takie elementy, to poniesione wydatki należy zakwalifikować jako ulepszenie środka trwałego. O charakterze poniesionych nakładów powinny decydować przede wszystkim kryteria techniczne, a w przypadku powstania wątpliwości, podstawą kwalifikacji powinna być ekspertyza wykonana przez rzeczoznawcę do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny itp. wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów oraz jednoznacznie rozstrzygnie, czy określony rodzaj nakładów na środek trwały doprowadzi do jego ulepszenia, czy też nie.

Pojęcia związane z remontem i ulepszeniem środków trwałych nie zostały zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, stąd należy posiłkować się pojęciami zawartymi w innych gałęziach prawa. Remont obiektów budowlanych został zdefiniowany w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Według tej definicji remont oznacza wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Dopuszczalność stosowania innych wyrobów budowlanych niż użyto w pierwotnym stanie jest niewątpliwie związane ze zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą oraz postępem technicznym, które to mają duży wpływ na sposób i środki realizowania prac (na rynku istnieją nowe metody oraz środki realizacji prac). Istotą remontu jest przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji.

Przez konserwację środka trwałego należy rozumieć okresowe dokonywanie czynności mających na celu utrzymanie składnika majątkowego w należytym stanie technicznym, zapobiegających przedwczesnemu niszczeniu całości lub części tego składnika. Konserwacja nie prowadzi do zmiany sposobu używania, warunków technicznych, wyglądu, itp.

Ulepszenie środka trwałego polega natomiast na jego unowocześnieniu, poprzez zwiększenie sprawności technicznej, a także poprawę parametrów. Ulepszenie nie ma na celu przywrócenia pierwotnych, utraconych cech użytkowych, ale zwiększenie wartości użytkowej.

Przyjmuje się, że do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się m.in. wydatki na:

Pojęcia modernizacji i ulepszeń nie muszą się wykluczać. Jeżeli podczas remontu (odtworzenia) budynku lub jego części wymienia się istotne elementy na nowe, bardziej nowoczesne od dotychczas zainstalowanych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacyjnych, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania, to należy uznać, że wydatki zostały poniesione na ulepszenie środka trwałego, zwiększające podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z Pana wniosku Spółka poniosła nakłady na przywrócenie pierwotnego stanu technicznego budynku poprzez wymianę dźwigu osobowego. Planowane wydatki mają zostać poniesione na: wymianę zespołu napędowego, wymianę kabiny wraz z drzwiami oraz wymianę tablicy sterowej. Poniesienie zaplanowanych wydatków na prace mające charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont) - uprawnia do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mający wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Ze złożonego przez Pana oświadczenia wynika, że wydatki związane z remontem (modernizacją) dźwigu osobowego nie spowodują wzrostu wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Reasumując w przypadku, gdy zakres wykonanych prac - polegających na wymianie zespołu napędowego, wymianie kabiny wraz z drzwiami oraz wymianie tablicy sterowej - nie posiada cech przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji, a jedynie ma na celu przywrócenie stanu pierwotnego środka trwałego tzn. jego remont, natomiast ich efektem nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego (stanowiącej podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych) to wydatki takie można zaliczyć bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W przeciwnym razie tj. gdy poniesione wydatki podwyższyłyby wartość techniczną i użytkową budynku należałoby uznać je za wydatki na modernizację środka trwałego i podwyższyć jego wartość początkową.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.