ITPB1/415-752/08/PSZ - Czy czynsz inicjalny, czynsz zerowy i opłata manipulacyjna winny być ujęte w PKPiR jednorazowo w momencie poniesienia, czy też winny być rozliczone proporcjonalnie w okresie trwania umowy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2008 r. (data wpływu 4 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów czynszu zerowego i opłaty manipulacyjnej oraz czynszu inicjalnego, w dacie ich poniesienia - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów czynszu zerowego i opłaty manipulacyjnej oraz czynszu inicjalnego, w dacie ich poniesienia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego z "E.", której przedmiotem jest samochód osobowy BMW. Czas trwania umowy leasingu wynosi 36 miesięcy. Zgodnie z umową czynsz inicjalny na kwotę netto 11.729 zł 67 gr, brutto 14.310 zł 20 gr, jest płatny w chwili zawarcia umowy - tj. na 30 czerwca 2008 r. Firma leasingowa wystawiła fakturę VAT dnia 30 czerwca 2008 r., a otrzymał ją Pan 14 lipca 2008 r.

Opłata manipulacyjna w kwocie 2.345 zł 93 gr, oraz czynsz zerowy w kwocie 79.761 zł 78 gr płatne są w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego, tj. na dzień 4 września 2008 r. Tego samego dnia firma leasingowa wystawiła fakturę VAT na łączną kwotę 82.107 zł 71 gr.

Wskazuje Pan, iż prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje "metodą uproszczoną", tj. w dacie wystawienia dokumentu.

Fakturę dotyczącą czynszu inicjalnego zaewidencjonował Pan w dniu 14 lipca 2008 r., natomiast dotyczącą opłaty manipulacyjnej oraz czynszu zerowego w dniu 4 września 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynsz inicjalny, czynsz zerowy i opłata manipulacyjna winny być ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jednorazowo w momencie poniesienia, czy też winny być rozliczone proporcjonalnie w okresie trwania umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów potrącane są tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Natomiast w myśl art. 22 ust. 6b ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba i 6bb, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Tak też ewidencjonowane są koszty w Pana firmie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Stosownie natomiast do przepisu art. 23b ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz leasingobiorca w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 ww. ustawy, to może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu. Moment zaliczenia czynszu inicjalnego, czynszu zerowego i opłaty manipulacyjnej do kosztów uzyskania przychodów nie jest sprecyzowany w art. 23b ust. 1 cyt. ustawy. W związku z tym rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4-6 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Oznacza to, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na to jakiego okresu dotyczą.

Z analizy stanu faktycznego opisanego w złożonym wniosku, wynika iż wydatki zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów w sposób wskazany przepisem art. 22 ust. 4 ww. ustawy, tj. w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje zatem Pan zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.

W konsekwencji - przy przyjętej metodzie ewidencjonowania kosztów - nie ma Pan obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie - jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego - stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wydatki związane z uiszczeniem czynszu inicjalnego, czynszu zerowego oraz opłaty manipulacyjnej wynikające z wystawionych faktur powinny zatem być zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo - w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba i 6bb, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.