ITPB1/415-749/07/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 18 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów napraw reklamacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów napraw reklamacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (kontenerów) do niemieckich kontrahentów. Niekiedy dostarczone przez Wnioskodawcę towary posiadają usterki i konieczna jest ich naprawa. Wówczas kontrahent Wnioskodawcy dokonuje naprawy dostarczonych przez Wnioskodawcę towarów i obciąża go kosztami dokonanych napraw. Towary po usunięciu usterek pozostają na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty napraw reklamacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty usługi polegającej na usunięciu usterek dostarczonych przez niego towarów stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym ponosi koszty wykonania usługi - naprawy wadliwych towarów, dostarczonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nadmienia, iż nie jest to ani kara umowna, ani odszkodowanie, w związku z tym koszty tych napraw stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje na treść art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności luz z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Wnioskodawca podaje, iż z treści przytoczonego przepisu wynika, że w przypadku gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy ciąży obowiązek prawny naprawy bądź wymiany wadliwego towaru. Zatem wydatki związane z naprawą lub wymianą wadliwego towaru należy uznać za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawca odnajduje m.in. w:

* informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z 15 stycznia 2004 r. wydanej przez Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyce (znak SD/415-67/03),

* postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 4 sierpnia 2006 r. wydanym przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w warszawie (znak 1472/ROP1-423-177/255/06/RM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo, jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Stosownie zaś do treści art. 577 § 1 kodeksu cywilnego, w wypadku, gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny, co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy ciąży obowiązek prawny naprawy bądź wymiany wadliwego towaru.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Czyli, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy.

W myśl jednakże art. 23 ust. 1 pkt 19 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedany przez Wnioskodawcę towar posiadający usterki jest naprawiany na koszt Wnioskodawcy w ramach reklamacji (kosztami naprawy obciążony jest sprzedawca).

Zgodnie z wyżej powołanymi przepisami, wydatek ten będzie można uznać za koszt uzyskania przychodu, jeżeli zostanie spełniona dyspozycja zasadnicza przytoczonego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli koszt napraw reklamacyjnych zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Musi mieć on również związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji będzie miał wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Jednakże wydatki związane z naprawą lub wymianą wadliwego towaru można uznać za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o ile nie jest to kara umowna bądź odszkodowanie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny, należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z naprawą w ramach reklamacji wadliwego towaru. Wydatki te jak wskazuje Wnioskodawca nie stanowią ani kar umownych, ani odszkodowań o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlegają więc wyłączeniu z kosztów zawartemu w tym przepisie.

Ponadto należy wskazać, iż dla oceny możliwości zaliczenia kosztów napraw reklamacyjnych do kosztów uzyskania przychodów bez znaczenia pozostaje fakt, iż naprawy realizowane nie są bezpośrednio przez Wnioskodawcę, decydującym warunkiem w tej sytuacji jest ponoszenie kosztów przez sprzedawcę towaru.

Należy zaznaczyć jednak, że wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Natomiast powołane we wniosku informacja i postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego zostały wydane przez organy podatkowe w indywidualnych sprawach i nie wiążą organu podatkowego do wydania interpretacji indywidualnej

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 18 grudnia 2007 r. wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.