ITPB1/415-739/10/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnego przeniesienia własności zabudowanej nieruchomości na wspólników spółki komandytowo-akcyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nieodpłatnego przeniesienia własności zabudowanej nieruchomości na wspólników spółki komandytowo-akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pozostaje Pan wspólnikiem spółki osobowej - spółki komandytowo - akcyjnej posiadając w tym podmiocie status akcjonariusza. Spółka rozważa możliwość przekazania na rzecz swoich wspólników tak posiadających status komplementariusza jak i akcjonariusza prawa własności nieruchomości zabudowanej. Przekazanie, o którym mowa następuje bez wynagrodzenia w ramach przesunięcia składnika majątkowego z majątku wykorzystywanego przez Pana dla celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach przedmiotowej spółki komandytowo - akcyjnej do majątku osobistego tego wspólnika niewykorzystywanego dla celów gospodarczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowe przekazanie nieruchomości stanowić będzie dla Pana obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pana zdaniem, przedmiotowa czynność nie będzie rodziła żadnych skutków w zakresie obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak przesądza treść art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapisy tej ustawy stosuje się wyłącznie do dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej oraz spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka komandytowo-akcyjna stanowi spółkę osobową prawa handlowego nie posiadającą osobowości prawnej. Nadto przedmiotowa dla niniejszego opracowania Spółka nie posiadała siedziby lub Zarządu poza terytorium RP. W tym stanie rzeczy, do dochodów osiąganych przez przedmiotową spółkę komandytowo-akcyjną stosuje się zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem opodatkowaniu na tym gruncie podlegają bezpośrednio jej wspólnicy tak posiadający status komplementariusza jak i akcjonariusza. Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W tym stanie rzeczy, wszelkie zdarzenia prawne i faktyczne wywołujące konsekwencje podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym związane z działalnością spółki komandytowo-akcyjnej podlegają opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym podatnikami na zasadzie odpowiedzialności z treści art. 8 ust. 1 i 1a ustawy, pozostają każdorazowo wspólnicy tej Spółki.

Na gruncie powyższego, stwierdza Pan, iż w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo konsekwentnie podtrzymywanej w doktrynie prawniczej opinii o wyodrębnieniu majątku spółki komandytowo-akcyjnej, wszelkie składniki tego majątku pozostają bezpośrednią własnością jej wspólników - podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. W tym stanie rzeczy, stwierdza Pan, iż wszelkie działania na majątku Spółki komandytowo-akcyjnej wywołują bezpośrednie konsekwencje podatkowe w obowiązku podatkowym jej wspólników. Zapis powyższy odnosi się także do wycofania składników majątkowych z działalności. Zgodnie z treścią art. 126 § 1 kodeksu spółek handlowych w sprawach nieuregulowanych w zapisach bezpośrednio odnoszących się do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy - odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej, zaś w pozostałych sprawach - odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 344 § 1 kodeksu spółek handlowych podczas trwania spółki nie wolno zwracać akcjonariuszowi dokonanych wpłat na akcje ani w całości, ani w części, z wyjątkiem przypadków określonych w niniejszym dziale. W przedmiocie sprawy spółka komandytowo - akcyjna nie zamierza dokonywać zwrotów dokonanych wpłat na akcje ani w całości, ani w części.

Spółka zamierza dokonać jedynie wyłączenia określonych składników majątkowych i przekazać je na rzecz swoich wspólników w tym wspólników posiadających status akcjonariusza. Wskazane wyżej normy prawne nie wyłączają takiej możliwości. Jednocześnie w sytuacji wycofania środka trwałego z majątku spółki osobowej (a zatem i spółki komandytowo-akcyjnej lub komandytowej) do majątku osobistego podatnika - wspólnika spółki dochodzi, co prawda, do utraty przez spółkę komandytowo-akcyjną własności przedmiotu wycofania na rzecz majątku osobistego (tekst jedn. majątku nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą) wspólnika, jednakże w świetle braku podmiotowości podatkowej spółki komandytowo-akcyjnej w podatku dochodowym czynność taka nie powoduje przesunięcia majątkowego pomiędzy "podatnikami" w rozumieniu art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest również odpłatności takiego przesunięcia majątkowego (ewentualne zbycie nie ma charakteru odpłatnego). Dodatkowo wskazuje Pan, iż wielkość udziałów wspólników spółki komandytowo-akcyjnej we własności środka trwałego wycofanego przez Spółkę będzie odpowiadała udziałowi wspólnika w tej Spółce.

Wskazał Pan również na art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem uważa Pan, iż za "odpłatne zbycie", które skutkuje powstaniem przychodu - należy uznać wyłącznie odpłatne zbycie składników majątku. Natomiast, w sytuacji w ramach której dochodzi jedynie do wycofania środka trwałego z majątku spółki jawnej wycofanie takie nie nosi cech zbycia, jak również pozbawione jest przymiotu "odpłatności".

W sytuacji faktycznej sprawy opisanej wyżej, przedmiotowy składnik majątkowy, w związku z działaniami dotyczącymi spółki komandytowo-akcyjnej zostanie faktycznie wycofany z majątku Spółki. Jak wskazano podatnikami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym w zakresie działalności Spółki osobowej pozostają każdorazowo jej wspólnicy. Jednocześnie wspólnicy spółki komandytowo-akcyjnej lub komandytowej nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej w formie innej niż ta Spółka.

Wycofanie takie nie stanowi także likwidacji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawo własności tak nabytych środków przysługuje na zasadzie współwłasności ułamkowej wszystkim wspólnikom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka osobowa - to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem (art. 125 k.s.h.). Z kolei art. 147 § 1 k.s.h. stanowi, iż komplementariusz i akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej.

Spółka komandytowo-akcyjna, co wynika z art. 8 § 1 Kodeksu, może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z art. 126 § 1 Kodeksu spółek handlowych w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

Z kolei art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W świetle powyższych regulacji majątek spółki komandytowo-akcyjnej jest prawnie wydzielony.

Tym samym wyraźnie należy zaznaczyć, że wszelkie przesunięcia majątkowe pomiędzy spółką komandytowo-akcyjną a jej wspólnikami dotyczące rzeczy lub praw są odpowiednio zbyciem i nabyciem dla spółki i jej wspólników.

Z opisu zdarzenia przyszłego wskazanego we wniosku wynika, że spółka komandytowo-akcyjna, w której posiada Pan status akcjonariusza, ma zamiar przenieść nieodpłatnie na rzecz Pana jak i innych wspólników własność zabudowanej nieruchomości wykorzystywanej w ramach prowadzonej działalności. Nie można zatem uznać za prawidłowe przedstawionego we wniosku własnego stanowiska, w którym stwierdzono, że opisana czynność "przesunięcia" składnika majątku nie stanowi jego zbycia. Opisane we wniosku zdarzenie wymaga zanalizowana w kontekście regulacji traktujących o zbyciu składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30e ust. 1 wskazanej powyżej ustawy - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisu powyższego nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. Przychód z takiego zbycia należy bowiem zaliczyć do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

We wniosku wskazano, iż zbycie zabudowanej nieruchomości nastąpi nieodpłatnie.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż zamierzone przez spółkę komandytowo-akcyjną nieodpłatne zbycie zabudowanej nieruchomości, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ww. ustawy. Nie powstanie także obowiązek zapłaty zryczałtowanego 19% podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości, gdyż, jak wskazano we wniosku, przeniesienie własności lokalu nastąpi nieodpłatnie. Użyte zaś w przywołanych regulacjach pojęcie "odpłatne zbycie" oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową.

Ewentualnie gdyby czynność, o której mowa we wniosku w istocie stanowiła umowę darowizny, po stronie obdarowanych osób mógłby powstać obowiązek zapłaty podatku na zasadach wynikających z ustawy o podatku od spadków i darowizn, co nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Zastrzec równocześnie należy, iż tutejszy organ podatkowy wydając interpretację nie weryfikował, czy zbycie nieruchomości nastąpi rzeczywiście nieodpłatnie. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Dodatkowo wskazać należy, iż jeżeli opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze wspólników spółki, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego wobec pozostałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.