ITPB1/415-727/13-7/14-S/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 597/13 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 13 maja 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) oraz z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.) o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) oraz z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 marca 2010 r. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zobowiązany jest do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7). Ponadto w roku podatkowym 2013 Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca, uzyskując dochód z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych kwartalnie, według stawki liniowej wynoszącej 19%.

Od 1999 r. do dnia 4 marca 2010 r. Wnioskodawca prowadził wraz ze wspólniczką działalność gospodarczą. Działalność ta była prowadzona w formie spółki cywilnej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej - Wnioskodawca i wspólniczka - nabyli na terenie kraju oraz Włoch i Turcji wyroby ze złota. Nabycie tych wyrobów zostało udokumentowane fakturami VAT oraz fakturami VAT wewnętrznymi. Wydatki z tego tytułu zewidencjonowano w prowadzonej przez Spółkę podatkowej księdze przychodów i rozchodów po cenach nabycia.

W dniu 21 lutego 2010 r., przed wystąpieniem ze Spółki, Wnioskodawca pobrał z magazynu Spółki 20.058,60 g (dwadzieścia tysięcy pięćdziesiąt osiem gramów sześć dziesiątych grama) wyrobów ze złota próby 585. Przedmiotowe wyroby ze złota Wnioskodawca potraktował jako udział w dochodach Spółki należny mu za lata poprzednie. Pobranie to zostało udokumentowane przez Spółkę fakturą VAT wewnętrzną. Nadto, wyroby jubilerskie w ilości 5.008,00 g wartości netto 193.108,48 zł zostały udokumentowane przez Spółkę fakturami VAT z dnia 2 marca 2010 r., który to wydatek Wnioskodawca zaewidencjonował w podatkowej księdze w miesiącu marcu 2010 r.

W dniu 8 marca 2011 r. Wnioskodawca sporządził dwa dokumenty nazwane dowodem przyjęcia towaru. W jednym z nich wskazał fakt, iż dokument przyjęcia towaru potwierdza nabycie przez niego wyrobów ze złota o wadze 8.37845,90 g o wartości według cen zakupu 427.453.50 zł. Dowody te Wnioskodawca zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w marcu 2011 r. ze wskazaniem, iż poniósł wydatki z tytułu nabycia wyrobów ze złota na kwotę wynoszącą 427.453,50 zł (czterysta dwadzieścia siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt trzy złote pięćdziesiąt groszy), zaliczając je do kosztów uzyskania przychodu w marcu 2011 r.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Wnioskodawca zwrócił się w dniu 8 kwietnia 2011 r. z wnioskiem do Ministra Finansów o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej dokumentowania nabycia towarów oraz kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Organ interpretacyjny postanowieniem z dnia 6 lipca 2011 r. nr ITPB/415-425/11/AD odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Po rozpatrzeniu zażalenia Wnioskodawcy z dnia 11 lipca 2011 r., Minister Finansów postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2011 r. nr ITPB1/415Z-9/11/WM utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W związku z zaistniałymi okolicznościami Wnioskodawca dnia 5 września 2011 r. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. W odpowiedzi na skargę Wnioskodawcy z dnia 5 października 2011 r. nr ITB1/4160-41/11/IG, organ interpretacyjny wniósł o oddalenie skargi. Po jej rozpoznaniu Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał wyrok z dnia 16 listopada 2011 r. o sygnaturze akt SA/Bk/382/11, uchylający zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Ministra Finansów poprzedzające jego wydanie z dnia 6 lipca 2011 r. nr ITPB1/415-425/11/AD, stwierdzając, iż odstąpienie od wydania interpretacji było niezasadne. Na przedmiotowe orzeczenie WSA z dnia 16 listopada 2011 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną, która do dnia złożenia wniosku nie została rozpatrzona.

Minister Finansów dnia 25 listopada 2011 r. w interpretacji indywidualnej... po uprzednim wniosku strony o jej wydanie z dnia 6 września 2011 r. w sprawie zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy wyrobów jubilerskich uznał, że sprzedaż wyrobów jubilerskich ze złota przyjętych na podstawie wystawionych 8 marca 2011 r. dowodów przyjęcia towarów nie może korzystać ze zwolnienia, co było równoznaczne z uznaniem, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Po uprzednim wezwaniu przez Wnioskodawcę organu interpretacyjnego do usunięcia naruszenia prawa w dniu 29 listopada 2011 r., Minister Finansów w odpowiedzi do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nr ITPP1/443W-82/11/AJ z dnia 14 grudnia 2011 r. podtrzymał swoje stanowisko, stwierdzając brak podstaw do zmiany ww. interpretacji. W związku z przedstawionymi okolicznościami Wnioskodawca złożył dnia 9 stycznia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku podnosząc, iż organ interpretacyjny błędnie ustalił fakt, iż dostawa przez Wnioskodawcę wyrobów jubilerskich, przy których nabyciu nie przysługiwało prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, nie jest zwolniona z opodatkowania podatkiem o towarów i usług. Dnia 27 stycznia 2012 r. w odpowiedzi nr ITPP1/4440-2/12/DM na opisaną skargę organ interpretacyjny wniósł o oddalenie skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 marca 2012 r. o sygnaturze akt I SA/Bk 22/12 oddalił skargę na interpretację indywidualną z dnia 14 grudnia 2011 r. Strona dnia 17 kwietnia 2012 r. złożyła skargę kasacyjną w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego przez Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2011 r... do Naczelnego Sądu Administracyjnego, która została oddalona wyrokiem z dnia 28 lutego 2013 r. sygnatura akt I FSK 675/12.

W dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawca - po wielokrotnych odmowach ze strony swojej wspólniczki w przedmiocie wydania duplikatu faktury wewnętrznej dokumentującej wydanie w dniu 21 lutego 2010 r. wyrobów jubilerskich - wystawił samodzielnie duplikat faktury wewnętrznej z dnia 21 lutego 2010 r. o numerze.... W dniu 20 czerwca 2013 r. Wnioskodawca stwierdził, iż faktura VAT wewnętrzna jest wystawiona błędnie, gdyż nie uwzględnia sprzedaży przez Spółkę wyrobów ze złota w miesiącu marcu 2010 r. w ilości 5.008,00 g. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą do faktury wewnętrznej z dnia 21 lutego 2010 r. w związku z nieuwzględnieniem faktu, iż dnia 2 marca 2010 r. Spółka sprzedała Wnioskodawcy prowadzącemu samodzielną działalność gospodarczą część pobranych wyrobów jubilerskich w ilości 5.008,00 g, dokumentując to zdarzenie fakturami VAT, z których to faktur Wnioskodawca odliczył podatek naliczony za miesiąc marzec 2010 r.

Wnioskodawca nadmienia, iż w wystawionej w dniu 20 czerwca 2013 r. korekcie faktury VAT wewnętrznej wskazał, iż w dniu 21 lutego 2010 r. pobrał wyroby jubilerskie ze złota w ilości 14.953.99 g, o wartości netto 642.395 zł 52 gr i wskazał, iż Spółka jest zobowiązana do zapłaty podatku naliczonego w kwocie 141.327 zł 02 gr. Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka podatek należny wyszczególniony w fakturze VAT wewnętrznej z dnia 21 lutego 2010 r., jako podatnik VAT czynny zadeklarowała w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) za miesiąc luty 2010 r. oraz wpłaciła na rachunek bankowy właściwego miejscowo urzędu skarbowego.

W dniu 3 czerwca 2013 r. Wnioskodawca postanowił, iż pozostała ilość wyrobów ze złota w ilości 5.104,61 g o wartości netto 214.942 zł 02 gr będzie sprzedawana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej. Przedmiotowy wydatek Wnioskodawca postanowił udokumentować dowodem wewnętrznym, który zostanie zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za miesiąc czerwiec 2013 r. ze wskazaniem, iż Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup wyrobów jubilerskich na kwotę 214.942 zł, które to wydatki będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca nie posiada dostępu do dokumentów spółki cywilnej potwierdzających fakt, iż przed dniem 1 stycznia 2013 r. należności za nabyte wyroby jubilerskie zostały opłacone w całości. W dniu 21 lutego 2010 r. spółka cywilna była podatnikiem VAT czynnym. Pomimo upływu ponad trzech lat była wspólniczka Wnioskodawcy nie wystąpiła do Wnioskodawcy z jakimkolwiek roszczeniem o rozliczenie się z pobranych w dniu 21 lutego 2010 r. z magazynu Spółki wyrobów ze złota. Zdaniem Wnioskodawcy należności za nabyte wyroby jubilerskie, które zostały pobrane w dniu 21 lutego 2010 r. z magazynu spółki cywilnej zostały opłacone w całości.

Wnioskodawca podaje, że decyzją ostateczną z dnia 20 maja 2013 r. nr...Naczelnik Urzędu Skarbowego w... umorzył - uznając za bezprzedmiotowe - postępowanie podatkowe wszczęte z urzędu w dniu... września... r. w przedmiocie ustalenia, czy Wnioskodawca miał prawo odliczyć od podatku należnego za miesiąc marzec 2010 r. między innymi podatek naliczony wyszczególniony w fakturach VAT, wystawionych przez spółkę cywilną, dokumentujących sprzedaż dla Wnioskodawcy w dniu 2 marca 2010 r. wyrobów ze złota w ilości 5.008,0 gramów, które to wyroby zostały pobrane w dniu 21 lutego 2010 r. przez Wnioskodawcę z magazynu spółki cywilnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku numerem 2).

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu czerwcu 2013 r. oraz zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów rozchodów pod datą 3 czerwca 2013 r. wydatków na nabycie 5.104,61 g wyrobów jubilerskich ze złota o wartości netto 214.942 zł 02 gr, udokumentowanych przez Wnioskodawcę dowodem wewnętrznym z dnia 3 czerwca 2013 r., które to wyroby zostały pobrane przez Wnioskodawcę z magazynu spółki cywilnej w dniu 21 lutego 2010 r. i są oferowane przez Wnioskodawcę od dnia 3 czerwca 2013 r. do sprzedaży w ramach prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że wydatki na zakup wyrobów ze złota poniesione zostały przed dniem 3 czerwca 2013 r. - na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu czerwcu 2013 r. oraz zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów rozchodów pod datą 3 czerwca 2013 r. wydatki na nabycie 5.104,61 g wyrobów jubilerskich ze złota o wartości netto 214.942 zł 02 gr, udokumentowane przez Wnioskodawcę dowodem wewnętrznym z dnia 3 czerwca 2013 r., które to wyroby zostały pobrane przez Wnioskodawcę z magazynu spółki cywilnej w dniu 21 lutego 2010 r. i są oferowane przez Wnioskodawcę od dnia 3 czerwca 2013 r. do sprzedaży w ramach prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej, a które to wydatki zostały opłacone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej.

Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, iż była wspólniczka utrudnia Wnioskodawcy dostęp do dokumentów spółki cywilnej, które potwierdzają, iż należności za pobrane przez Wnioskodawcę w dniu 21 lutego 2010 r. wyroby złota zostały opłacone w całości.

W dniu 20 września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał postanowienie nr ITPB1/415-727/13/HD (doręczone w dniu 30 września 2013 r.) o odmowie wszczęcia postępowania, stwierdzając, że przedmiotowej sprawy nie można rozpatrzeć w trybie postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Zażalenie na ww. postanowienie wniesiono w dniu 7 października 2013 r. (data wpływu). W odpowiedzi na ww. zażalenie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy podtrzymał stanowisko wyrażone w postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania, postanowieniem z dnia 6 listopada 2013 r. nr ITPB1/415Z-54/13/PSZ.

Skarga na przedmiotowe postanowienie wpłynęła w dniu 14 listopada 2013 r.

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 597/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uchylił postanowienie nr ITPB1/415Z-54/13/PSZ z dnia 6 listopada 2013 r., oraz postanowienie nr ITPB1/415-727/13/HD z dnia 20 września 2013 r.

W dniu 13 maja 2014 r. tutejszy organ uzyskał odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Bk 597/13.

Mając na uwadze treść ww. orzeczenia, organ wezwał Wnioskodawcę pismem z dnia 24 czerwca 2014 r. nr ITPB1/415-727/13-3/14-S/PSZ do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w związku z wystąpieniem ze spółki cywilnej z czym wiązało się wydanie Wnioskodawcy w dniu 21 lutego 2010 r. 20.058,6 g wyrobów jubilerskich ze złota, koszty z uzyskania przychodu spółki cywilnej powinny zostać zmniejszone o koszty nabycia powyżej opisanych wyrobów jubilerskich, które powinny być wyłączone z kosztów na podstawie dokumentów własnych. Wnioskodawca nie ma wiedzy czy tak nastąpiło, gdyż do dnia sporządzenia niniejszego pisma nie została mu okazana podatkowa księga przychodów i rozchodów spółki cywilnej za 2010 r.

Wnioskodawca wskazał, że uzyskał od wspólniczki informację, że był sporządzony - w związku z wystąpieniem Wnioskodawca w dniu 3 marca 2010 r. - przez spółkę cywilną spis z natury towarów, wyrobów i półwyrobów oraz materiałów pomocniczych zgodnie z zasadami określonymi w § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.). Osobiście Wnioskodawca nie uczestniczył w przedmiotowym spisie, oraz dodatkowym w spisie z natury w dniu 2 marca 2010 r. ani też nie składał własnoręcznego popisu na powyższych spisach: z dnia 3 marca 2010 r. oraz z dnia 2 marca 2010 r. tj. w dniu kiedy synowie wspólniczki wstąpili do spółki cywilnej.

Będąc wspólnikiem spółki cywilnej Wnioskodawca był w posiadaniu dokumentów dotyczących nabycia wyrobów jubilerskich ze złota w ilości 20.058,60 g, które niestety od dnia 7 marca 2010 r. są w wyłącznym posiadaniu wspólniczki, która pomimo wysiłków Prokuratury Rejonowej, Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego, nie są udostępniane Wnioskodawcy a także ww. organom administracji publicznej oraz sądom powszechnym.

Wartość wydatków na zakup 20.058,60 kg Wnioskodawca ustalił na podstawie ewidencji magazynowej prowadzonej przez spółkę cywilną oraz na postawie dokumentów źródłowych w okresie od dnia 1 marca 2010 r. do dnia 7 marca 2010 r. Wnioskodawca zaznacza, że w późniejszym czasie powyższe dokumenty oraz komputery zostały Wnioskodawcy odebrane.

Wnioskodawca nadmienia, że łącznie od spółki cywilnej nabył wyroby jubilerskie w ilości 20.058,60 g z tego w dniu 21 lutego 2010 r., udokumentowane fakturą VAT oraz w dniu 2 marca 2010 r.

Ponadto na podstawie pięciu faktur VAT Wnioskodawca nabył wyroby jubilerskie o łącznej wadze 5.008,00 g, o wartości netto 193.108 zł 48 gr. Natomiast wymieniona kwota 214.942 zł 02 gr dotyczy wyrobów jubilerskich, które Wnioskodawca nabył w roku 2010 r. od spółki cywilnej w dniu 21 lutego 2010 r., a wprowadził do ewidencji handlowej do sprzedaży w ilości 5.104,61 g, w dniu 3 czerwca 2013 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lipca 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że nabył od spółki cywilnej wyroby jubilerskie w ilości 5.104,61 g, odpłatnie za kwotę 214.942 zł 02 gr. Ich wartość nabycia określały dokumenty sprzedaży wymienione we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej.

Wnioskodawca wyjaśnia, że podstawą ustalenia wartości wyrobów jubilerskich wymienionych w dowodzie wewnętrznym z dnia 3 czerwca 2013 r. były ceny sprzedaży (nabycia) wykazane przez spółkę cywilną w fakturze sprzedaży z dnia 21 lutego 2010 r.

Wartość wyrobów jubilerskich ze złota w ilości 5.104,61 g, na kwotę 214.942 zł 02 gr została ustalona w oparciu o fakturę sprzedaży spółki cywilnej z dnia 21 lutego 2010 r.

Wskazał Pan, że sprzedaż wyrobów jubilerskich w ilości 5.104,61 g została w dniu 2 marca 2010 r. udokumentowana przez spółkę fakturami VAT.

W świetle powyższego tut. organ dokonując merytorycznej oceny złożonego wniosku uznaje stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga jednak, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody, faktu poniesienia kosztu oraz jego celowości (związku z przychodem).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast art. 24a ust. 7 tej ustawy zawiera delegację dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia - w drodze rozporządzenia - sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl postanowień § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:

1b) dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Stosownie do § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Dowody te należą do dowodów własnych wystawionych przez podatnika w celu zaewidencjonowania operacji gospodarczej nieudokumentowanej innym dowodem.

Jednakże zgodnie z § 14 ust. 2 cyt. przepisu, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

W myśl § 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia użyte w rozporządzeniu określenie towary oznacza - towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z § 3 pkt 2, cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Natomiast cena nabycia, zgodnie z § 3 pkt 3 rozporządzenia oznacza cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

W myśl § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia otrzymanie materiałów podstawowych i pomocniczych, zwanych dalej "materiałami", i towarów handlowych musi być potwierdzone na dowodzie zakupu datą i podpisem osoby, która je przyjęła.

Jeżeli materiał lub towar handlowy, którego zakup - zgodnie z przepisami rozporządzenia - dokumentowany jest fakturami dostawców, został dostarczony do zakładu lub dokonano nim obrotu przed otrzymaniem faktury, należy sporządzić szczegółowy opis otrzymanego materiału (lub towaru handlowego), podając imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj oraz cenę jednostkową i wartość materiału (lub towaru handlowego) i dokonać zapisu w księdze na podstawie opisu. Opis musi być potwierdzony w sposób określony w ust. 1 oraz przechowywany jako dowód zakupu i połączony z nadesłaną następnie fakturą. Ewentualna różnica w stosunku do wartości podanej w fakturze musi być wpisana do księgi (ewidencji) w dniu otrzymania faktury (§ 16 ust. 2).

W myśl § 17 ust. 1 rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Jak wynika z cyt. przepisów, dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych nabycia wyrobów ze złota w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla indywidualnej działalności gospodarczej powinna być - co do zasady - faktura, bądź rachunek o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Z dokumentów tych powinien wynikać rzeczywisty przebieg operacji gospodarczej, tj. odpłatne nabycie do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę od spółki cywilnej, a przede wszystkim, określenie ilościowe i wartościowe.

Przedstawiając stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji ostatecznie, w uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lipca 2014 r. wskazał Pan, że odpłatnie nabył od spółki cywilnej wyroby jubilerskie w ilości 5.104,61 g za kwotę 214.942 zł 08 gr. Ponadto, wyjaśnił Pan, że podstawą ustalenia wartości wyrobów jubilerskich wymienionych w dowodzie wewnętrznym z dnia 3 czerwca 2013 r. były ceny sprzedaży (nabycia) wykazane przez spółkę cywilną w fakturze sprzedaży z dnia 21 lutego 2010 r.

Wątpliwości Pana dotyczą tego, czy na podstawie dowodu wewnętrznego można zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów rozchodów pod datą 3 czerwca 2013 r. wydatki na nabycie 5.104,61 g wyrobów jubilerskich ze złota.

Jak już wskazano powyżej, przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają zasady dokonywania zapisów w księdze oraz dokumentowania ponoszonych wydatków.

Katalog przypadków, w których poniesione koszty mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi jest zamknięty - został wymieniony w § 13 i 14 ww. rozporządzenia. Katalog ten nie może zostać rozszerzony o inne sytuacji niewymienione w tym przepisie.

Zatem, na podstawie dowodu wewnętrznego, niespełniającego warunków wymienionych w rozporządzeniu, nie można dokonać ujęcia poniesionych kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Dokumentem potwierdzającym nabycie towarów, stanowiącym podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej dla indywidualnej działalności gospodarczej powinna być zatem faktura (bądź inny dokument wymieniony w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów).

Reasumując, nieprawidłowe jest Pana stanowisko, że jako podstawę ujęcia w księdze można przyjąć dowód wewnętrzny. Sytuacja opisana we wniosku nie mieści się bowiem w zakresie § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, który wprost wskazuje, kiedy na udokumentowanie niektórych kosztów (zakupu towarów) mogą być sporządzone dowody wewnętrzne.

Dokumentem, na podstawie którego dokonuje się zapisów w podatkowej księdze przychodów i z rozchodów może być faktura, rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wysokość kosztu zaewidencjonowanego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winna zaś odpowiadać wysokości faktycznie poniesionego wydatku. Natomiast co do daty ujęcia kosztu w księdze wskazać należy, że - jeżeli nabyte od spółki wyroby ze złota nie były wcześniej przeznaczone do sprzedaży w ramach indywidualnej działalności to prawidłowym będzie ujęcie wydatku na nabycie z datą kiedy wyroby ze złota zostały przekazane na cele działalności gospodarczej.

Nadto należy podkreślić, iż szczegółowy sposób funkcjonowania przedstawionej we wniosku struktury (prawidłowość) rozliczeń między wspólnikami spółki cywilnej stanowi element postępowania kontrolnego i podatkowego, prowadzonego w oparciu o konkretną dokumentację księgową, prowadzoną przez podatnika. Oznacza to, że ocena prawidłowości tych rozliczeń wykracza poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Bowiem celem pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest wyjaśnienie obowiązków podatkowych podatnika wynikających z przepisów prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.