ITPB1/415-678/08/MM - Uznanie wydatków ponoszonych w związku z dojazdami na studia za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wydatków ponoszonych w związku dojazdami na studia za koszty uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 17 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wydatków ponoszonych w związku z dojazdami na studia za koszty uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od ubiegłego roku - jako osoba fizyczna - prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie ratownictwa medycznego i podatek dochodowy opłaca na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od października 2008 r. rozpoczął Pan dokształcanie na studiach, których kierunek pokrywa się z rodzajem prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dojazdy na uczelnię, tj. na zajęcia można wliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest uzasadnione ponieważ poniesiony wydatek na dojazdy na uczelnię pozwoli osiągnąć przychody oraz zabezpieczyć i zachować źródło przychodu w przyszłości. W ocenie Wnioskodawcy zachodzi tu związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem, a uzyskanym przychodem, gdyż podniesienie kwalifikacji zawodowych pozwoli na utrzymanie się na rynku pracy; w przypadku niskich kwalifikacji mógłby zostać z niego wyeliminowany i utracić pracę. Posiadając wyższe wykształcenie - dzięki wydatkom poniesionym na podnoszenie kwalifikacji zawodowych - Wnioskodawca będzie mógł składać swe oferty w wielu miejscach, a przy tym przewiduje, że wzrośnie stawka za jedną godzinę pracy, zapewniając tym samym większy dochód.

Wnioskodawca informuje, że koszty dojazdów na zajęcia zostaną wykazane w prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu z tytułu używania samochodu osobowego wykorzystywanego dla potrzeb działalności gospodarczej w ramach tzw. "kilometrówki".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów wyższych nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Pana w związku z podjęciem studiów, tj.: koszty dojazdów na zajęcia mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż obecnie prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie ratownictwa medycznego i jednocześnie podnosi swoje kwalifikacje zawodowe. Obrany kierunek studiów pokrywa się z rodzajem wykonywanej działalności gospodarczej. Podniesienie kwalifikacji zawodowych umożliwi utrzymanie się na rynku pracy; w przypadku posiadania niskich kwalifikacji mógłby Pan zostać z niego wyeliminowany i utracić dochód. Posiadając wyższe wykształcenie związane z rodzajem wykonywanej działalności gospodarczej będzie mógł Pan składać swe oferty w wielu miejscach. W związku z uzyskanymi kwalifikacjami prawdopodobnie wzrośnie stawka za jedną godzinę pracy, a co za tym idzie nastąpi wzrost Pana przychodu.

Zatem, jeżeli ponoszone wydatki związane z podwyższeniem kwalifikacji zawodowych (pomimo, że trudno je przypisać do konkretnych przychodów) mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji wpływ na powstanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości, przychodu, to wydatki na ten cel mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jednakże pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Przy czym wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 k.m. przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 cytowanej powyżej ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Zaznaczyć także należy, iż podatnik zobowiązany, jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków (stwierdzające ich wysokość).

Zatem jeżeli dojazdy Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania na uczelnię mogą mieć wpływ na utrzymanie działalności i jej rozwój, wydatki poniesione na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków poniesionych na ww. cel do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz prawidłowe dokumentowanie poniesionych wydatków.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo (z zachowaniem ww. warunków) zaliczyć wydatki poniesione w związku z eksploatacją samochodu osobowego (związane z dojazdami na uczelnię), do wysokości limitu tzw. "kilometrówki".

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.