ITPB1/415-676/12/AD
Pismo z dnia 19 września 2012 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-676/12/AD
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.
Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 17 lipca 2012 r. Nr ITPB1/415-676/12-2/AD wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.).
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca - Samorządowy zakład budżetowy jest jednostką organizacyjną gminy miasta, która prowadzi działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak również zarządza wspólnotami mieszkaniowymi. Osiągane przychody z działalności w zależności od źródeł ich pochodzenia są ewidencjonowane w księgach rachunkowych w trzech kategoriach przychodów: podatek dochodowy od osób fizycznych, podatek dochodowy od osób prawnych oraz zwolnione. Zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 21 listopada 2008 r. lokal mieszkalny stanowi współwłasność: gminy miasto w udziale 637/1000 części oraz dwóch małżeństw - w 182/1000 części jednego małżeństwa oraz w 181/1000 części drugiego małżeństwa. Sąd ustalił, iż stroną stosunku najmu ww. lokalu mieszkalnego jest gmina miasto. Najemca lokalu wnosi opłaty czynszowe na konto Wnioskodawcy w całości. Następnie zakład przekazuje zgodnie z udziałami kwoty czynszu na konta pozostałych małżeństw.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.
Czy w związku z przekazaniem na rzecz pozostałych udziałowców kwot czynszu przysługujących im zgodnie z posiadanymi udziałami w lokalu, Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, zobowiązany jest pobrać zaliczkę oraz przekazać ją właściwemu urzędowi skarbowemu.
Zdaniem Wnioskodawcy, jako strona stosunku najmu lokalu mieszkalnego przekazuje jedynie kwoty czynszu zgodnie z udziałami, co nie zobowiązuje do poboru zaliczki na podatek dochodowy. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozdz. 2 "źródła przychodów", nie znajdujemy przepisu, który wskazywałby obowiązek pobrania zaliczki.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W oparciu o art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Pobór podatku lub zaliczek na podatek dochodowy przez płatników został uregulowany przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych opłacane są za pośrednictwem płatników w sytuacji uzyskiwania dochodów wypłacanych:
przez zakład pracy w związku z wypłatą wynagrodzenia ze stosunku pracy (art. 31 ww. ustawy),
przez rolnicze spółdzielnie produkcyjne oraz inne spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną w związku z dokonywaniem wypłat członkom spółdzielni i ich domownikom (art. 33 ww. ustawy),
przez organy rentowe w związku z wypłacanymi świadczeniami (art. 34 ww. ustawy),
przez komorników od wypłaconych za zakład pracy wynagrodzeń dla pracowników (art. 42e ust. 1 ww. ustawy),
przez innych płatników, tj.:
osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłat emerytur i rent z zagranicy - od wypłaconych przez nie emerytur i rent (art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy),
jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne - od wypłaconych przez nie stypendiów (art. 35 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy),
organy zatrudnienia - od świadczeń wypłaconych z Funduszu pracy (art. 35 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy),
wojewódzkie urzędy pracy - od świadczeń wypłaconych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 35 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy),
areszty śledcze oraz zakłady karne - od należności za prace przypadającej tymczasowo aresztowanym oraz skazanym (art. 35 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy),
spółdzielnie - od oprocentowania wkładów pieniężnych członków spółdzielni, zaliczonego w ciężar kosztów spółdzielni (art. 35 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy),
oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej - od wypłaconych żołnierzom świadczeń pieniężnych wynikających z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (art. 35 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy),
centrum integracji społecznej - od wypłaconych świadczeń integracyjnych i motywacyjnej premii integracyjnej, przyznanych na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. Nr 122, poz. 1143, z późn. zm.) (art. 35 ust. 1 pkt 7ww. ustawy),
podmiot przyjmujący na praktykę absolwencką - od świadczeń pieniężnych wypłacanych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (art. 35 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy),
instytucje finansowe, o których mowa w art. 34a ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (Dz. U. Nr 16, poz. 1205, z późn. zm.) - od środków wypłaconych zgonie z art. 34a ust. 3 tej ustawy (art. 35 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy),
Ponadto obowiązek opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych powstaje w związku z wypłaceniem przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1 (posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy). Osoby te są zobowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy (art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku gmina miasto wraz z dwoma małżeństwami są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego, który wynajmują. Sąd ustalił, iż stroną stosunku najmu ww. lokalu mieszkalnego jest gmina miasto. Najemca lokalu wnosi opłaty czynszowe w całości na konto Wnioskodawcy, który następnie przekazuje zgodnie z udziałami, kwoty czynszu na konta pozostałych współwłaścicieli.
Współwłasność normują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Wspólna własność rzeczy ma miejsce wtedy, kiedy prawo własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie (art. 195 ww. ustawy). Współwłasność może być ułamkowa albo łączna (art. 196 ww. ustawy). Według zasady zawartej w art. 207 Kodeksu cywilnego pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.
Z unormowania zawartego w tym przepisie wynika jednoznacznie, że w przypadku współwłasności współposiadanie rzeczy i wspólne korzystanie z niej jest regułą.
Przenosząc powyższe na grunt prawa podatkowego należy stwierdzić, że zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Wobec powyższego przychód z wynajmu nieruchomości objętej współwłasnością, u każdego ze współwłaścicieli ustala się na podstawie jego prawa do udziału. Przychodem każdego ze współwłaścicieli jest więc część czynszu z najmu obliczona proporcjonalnie do prawa do udziału we współwłasności lokalu.
Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne, należy stwierdzić, iż wypłata kwot czynszu przez Wnioskodawcę na rzecz pozostałych współwłaścicieli lokalu, nie powoduje, iż będą na Nim ciążyły obowiązki płatnika, w związku z czym nie jest On obowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Jak bowiem wykazano powyżej, pełnienie funkcji płatnika ograniczone jest do określonych źródeł przychodów, w ściśle określonych sytuacjach. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują wykonywania obowiązków płatnika w sytuacji opisanej we wniosku, gdzie Wnioskodawca jako samorządowy zakład budżetowy, pełni wyłącznie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a pozostałymi współwłaścicielami zgodnie z postanowieniami sądu. Wypłacone przez Wnioskodawcę kwoty czynszu nie stanowią świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w ww. przepisach prawa podatkowego, których wypłata zobowiązuje wypłacającego do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.
Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznać należy za prawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.