ITPB1/415-643/14/PSZ - Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku uzyskania lokalu użytkowego w związku z likwidacją spółki cywilnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnicy spółki cywilnej zakupili w dniu 20 marca 2003 r. na potrzeby działalności gospodarczej lokal użytkowy o wartości 153.885 zł 11 gr. W dniu 30 września 2003 r. ze spółki wystąpił wspólnik a w jego miejsce wstąpiła Pana żona. W małżeństwie Państwa istnieje wspólność majątkowa małżeńska. W wyniku ugody sądowej ww. lokal został w 100% Pana własnością. Biegły sądowy w dniu 13 sierpnia 2007 r. oszacował wartość lokalu na kwotę 404.000 zł. Wspólnik został przez Pana spłacony. Następnie dokonał Pan w dniu 5 grudnia 2008 r. darowizny (50% nieruchomości) na rzecz żony, w którym to określono wartość nieruchomości na kwotę 300.000 zł. Wskazuje Pan, że prowadzi również - od roku 1999 - indywidualną działalność gospodarczą. W dniu 31 marca 2011 r. podjęto uchwałę o likwidacji spółki cywilnej. Przedmiotowy lokal w dniu 1 kwietnia 2011 r. został wprowadzony do Pana firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ma Pan prawo wprowadzić środek trwały (nieruchomość) do ewidencji ustalając wartość początkową na podstawie wyceny rzeczoznawcy lub aktu darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się: w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Uważa Pan, że nieruchomość mógł wprowadzić do środków trwałych swojej firmy w cenie rynkowej na podstawie ww. artykułu jako nabytą w inny nieodpłatny sposób. W Pana ocenie nie ma zastosowania tu art. 22g ust. 12 ustawy, który mówi że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Spółka cywilna posiada samodzielną podmiotowość gospodarczą tak samo wspólnik spółki cywilnej prowadzący jednocześnie własną działalność gospodarczą. Są to dwa różne podmioty i żaden z nich nie zmienia swojej formy prawnej.

Wskazuje Pan, że stanowisko powyższe znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z 17 marca 2005 r. sygn. akt FSK 1557/04, który orzekł, że nie można przyjąć, że przedsiębiorca jako podmiot gospodarczy powstał z podziału spółki cywilnej. Jeżeli chodzi o amortyzację środka trwałego to nie korzysta z niej indywidualnie wspólnik - korzysta z niej cała spółka. Więc nie można tu mówić o jakiejkolwiek kontynuacji działalności. Środek trwały został wprowadzony do zupełnie innego podmiotu.

W wyroku NSA z 2 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1896/09 sąd odniósł się do podobnego przypadku, w którym jeden ze wspólników spółki jawnej nabył budynek po podziale spółki i wprowadził do własnej działalności gospodarczej. Sąd jednoznacznie stwierdził, że nie można mówić o kontynuacji działalności gospodarczej a w konsekwencji o kontynuacji amortyzacji środka trwałego. W związku z powyższym uważa Pan, że miał prawo do wprowadzenia środka trwałego (budynku) do ewidencji w cenie rynkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy. Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w roku 2011) stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;

1a. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

Z art. 22g ust. 12 ustawy wynika zaś, że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Jednakże w przypadku nabycia do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej składnika majątku (środka trwałego), który podatnik otrzymał w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną wartość początkową tego środka trwałego ustala się na podstawie art. 22g ust. 14c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z treścią art. 22g ust. 14c ww. ustawy w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio. Przy czym, w myśl art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej wykorzystuje Pan lokal użytkowy, który otrzymał w związku z likwidacją spółki cywilnej, której był wspólnikiem.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że przyjmując do swojej działalności gospodarczej środek trwały (lokal użytkowy), który otrzymał Pan w związku z likwidacją spółki cywilnej, której był wspólnikiem, zobowiązany był ustalić jego wartość początkową na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 14c w związku z ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez spółkę cywilną (tekst jedn.: wg ceny nabycia) i kontynuować stosowaną przez tę spółkę metodę amortyzacji przedmiotowego środka trwałego. Przy dokonywaniu amortyzacji ww. środka trwałego powinien Pan również uwzględnić dokonane już przez spółkę odpisy amortyzacyjne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.