ITPB1/415-642/09/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 7 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych (Niepubliczny Zakład Opieki Medycznej). W 1999 oraz 2000 r. nabyła Pani na podstawie aktów notarialnych udziały w nieruchomości - działka wraz z wybudowanym na niej pawilonem handlowo - usługowym. Przedmiotowe nieruchomości zastały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w 2000 r. i od tej pory były amortyzowane metodą liniową według stawki 2,5% w skali roku. W 2005 oraz 2009 r. dokonano nakładów zwiększających wartość początkową przedmiotowych środków trwałych od których również dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W 2009 r. zamierza Pani wycofać z ewidencji środków trwałych przedmiotowe nieruchomości oraz przekazać w formie darowizny swojemu synowi 1/6 część nieruchomości, a w pozostałej części 5/6 dalej prowadzić działalność gospodarczą w zmniejszonym zakresie. Po wycofaniu przedmiotowych nieruchomości z ewidencji zaprzestanie Pani dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wycofaniem z ewidencji środków trwałych nieruchomości w postaci gruntu wraz z postawionymi na nim budynkami handlowo-usługowymi w celu przekazania w formie darowizny 1/6 tychże nieruchomości - pozostałe 5/6 części nieruchomości będzie dalej wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczej - wystąpi obowiązek dokonania korekty (zmniejszenia) dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych ujmowanych w kosztach uzyskania przychodów w latach 2000-2009.

Przepisy zawarte w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakazują dokonywania korekty (zmniejszenia) uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wykorzystywanych na cele związane z prowadzoną działalnością w przypadku wycofania tych środków trwałych z ewidencji. W trakcie dokonywania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów w latach 2000-2009 spełnione były wszelkie warunki zawarte w przepisach prawa materialnego umożliwiające zaliczenie odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, tym samym decyzja podatnika podejmowana w 2009 r. o wycofaniu środków trwałych z ewidencji i zaprzestaniu amortyzacji nie spowoduje obowiązku korekty dotychczas dokonanych odpisów. Katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 23 ww. ustawy również nie zawiera elementów pozwalających stwierdzić, iż należałoby dokonać korekty dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Amortyzacji nie podlegają, zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W myśl art. 22n ust. 2 pkt 13 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22f ust. 4 jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast w myśl przepisu art. 889 wyżej cytowanej ustawy nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

Z wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej użytkowane są nieruchomości, które uprzednio zostały nabyte i wprowadzone do działalności gospodarczej jako środki trwałe. Obecnie zamierza Pani przekazać udział w nieruchomości w drodze darowizny synowi. W świetle wyżej powołanych przepisów darowizna stanowi jedną z form zbycia środków trwałych. We wniosku wskazano, iż w związku z darowizną budynki zostaną wykreślone z ewidencji środków trwałych co jest równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie powoduje to jednak konieczności dokonania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej. Odpisy naliczane w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu.

Wyjaśnić należy, iż w przypadku dalszego wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości, której współwłaścicielem stanie się Pani syn, wartość początkową tego składnika należy ustalić w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje Pani udział we własności tego składnika majątku. Natomiast od części, która została darowana należy zaprzestać odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano darowizny udziału w składnikach majątku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.