ITPB1/415-640/08/PSZ
Pismo z dnia 15 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-640/08/PSZ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowcy.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 grudnia 2008 r.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Prowadząc działalność gospodarczą zatrudnia Pan pracownika wykonującego pracę polegającą na dostawie towarów odbiorcom, zarówno w kraju i zagranicą. Do dnia 31 marca 2008 r. pracodawca wypłacał kierowcy diety w wysokości wynikającej z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.
W związku z ukazującymi się publikacjami orzeczeń dyrektorów izb skarbowych, kierowca otrzymał pisemną informację, iż diety nie będą wypłacane, ponieważ w ujęciu podatkowym nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów u pracodawcy. W zamian, kierowcy podwyższono stawkę godzinową wynagrodzenia wraz z pochodnymi, co w sumie zwiększyło koszty pracy.
Kontrola Inspekcji Pracy zakwestionowała niewypłacanie diet kierowcy i w protokole zaleciła obliczenie i wypłatę zaległych diet.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy kierowcy samochodu ciężarowego dowożącemu towary do odbiorców w kraju i za granicą należy się dieta z tytułu odbycia podróży służbowej wynikająca z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej i czy będzie ona kosztem uzyskania przychodu u pracodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy, kierowcy nie przysługuje dieta, ponieważ wyjazdy do odbiorców leżą w obowiązku kierowcy. Jeżeli dieta nie zostanie wypłacona, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest druga część pytania dotycząca kosztów uzyskania przychodów, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.
Zatem, przedsiębiorca ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym pracowników może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.
W katalogu zwartym w przepisie art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu, w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.
Wypłacone pracownikom diety mogą zatem stanowić u pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Nie uważa się jednakże za koszty uzyskania przychodów - na mocy art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.
W przedmiotowej sprawie, skoro pracodawca nie wypłacił pracownikom diet z tytułu podróży służbowej, nie będą one mogły stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego na dzień złożenia wniosku. Nadmienić należy, iż od dnia 1 stycznia 2009 r. zmianie uległy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zmieniono m.in. brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.