ITPB1/415-615/07/AW - Czy płatnik powinien wystawić nową informację za 2006 r., tj. druk IFT-1/IFT-1R w zamian za informację PIT-11/8B?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w stosunku do tłumacza uzyskującego wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia na terytorium Polski,

W dniu 26 listopada 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w stosunku do tłumacza nie będącego obecnie rezydentem polskim, uzyskującego wynagrodzenie z tytułu umów zleceń na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2006 r. Sąd dokonywał wypłaty wynagrodzenia na rzecz tłumacza przysięgłego (potrącając 19% zaliczki na podatek dochodowy, po uwzględnieniu 20% kosztów uzyskania przychodów), a po zakończeniu roku podatkowego wystawił informację PIT-11/8B. W bieżącym roku Sąd został poinformowany przez ww. tłumacza o tym, że pod koniec 2005 r. przeniósł on swoje centrum życiowe na terytorium Węgier i nie jest już rezydentem polskim. W związku z powyższym tłumacz zwrócił się do Sądu z prośbą o ponowne obliczenie zaliczek na podatek dochodowy (wskazując, że powinny to być zaliczki w wysokości 10% przychodu, bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodów) oraz wystawienie nowego druku rozliczenia rocznego (tj. w zamian za PIT11/8B informacji IFT-1R) dotyczącego roku 2006, a także ewentualny zwrot nadpłaconego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania pierwszego - płatnik nie ma prawa samodzielnie dokonywać zwrotu nadpłaconych zaliczek na podatek dochodowy. Natomiast - w zakresie pytania drugiego - płatnik powinien wystawić nową informację za 2006 r., tj. druk IFT-1/IFT-1R w zamian za informację PIT-11/8B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania pierwszego uznaje się za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania drugiego za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2007 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Należy podkreślić, iż przepisy te stosuje się w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. nierezydentów), przychodów m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (m.in. przychody z umowy zlecenia) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej "certyfikatem rezydencji".

Jak wynika z treści powyższych przepisów, określone w nich zasady mają zastosowanie do osób, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do osób, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (posiadają ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Sąd pobierał zaliczki na podatek dochodowy tłumacza i wystawił roczną informację PIT-11/8B za 2006 r., ponieważ nie został poinformowany o tym, że podatnik przeniósł centrum interesów życiowych na Węgry. Podatnik nie przedłożył płatnikowi dokumentu potwierdzającego miejsce zamieszkania. Z danych będących w posiadaniu płatnika nie wynikało, że tłumacz miał miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem zgodnie przyjęto, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegał - w danej sytuacji - nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z tym Sąd, jako płatnik w chwili poboru zaliczek na podatek dochodowy w 2006 r. nie miał podstaw do zastosowania przepisu art. 29 ustawy i pobrania w formie ryczałtu podatku w wysokości 20%.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. - osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Przepis art. 42 ust. 2 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. - stanowi natomiast, że w terminie do końca lutego r. następującego po r. podatkowym płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru, zaś podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o wysokości przychodu, sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Wobec powyższego - w opisanym stanie faktycznym - płatnik prawidłowo sporządził i przesłał informację PIT-11/8B.

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 78, poz. 60 z późn. zm.) definiuje pojęcie płatnika w art. 8, wg którego płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym organie podatkowym. Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Biorąc powyższe pod uwagę, uzyskanie przez płatnika w 2007 r. informacji o tym, że podatnik nie był rezydentem polskim w roku 2006, pozostaje bez wpływu na prawidłowość ustalania zaliczek w stanie faktycznym, w dniu ich poboru. Wobec tego, brak jest postaw do skorygowania informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11/8B i wystawienia informacji o wysokości przychodu/dochodu uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania IFT-1/IFT-1R.

Konsekwencją wyżej cytowanych przepisów jest fakt, że Sąd jako płatnik nie ma prawa samodzielnie dokonywać zwrotu nadpłaconych zaliczek na podatek dochodowy tłumacza za 2006 r. Nie jest do tego uprawniony w zakresie obowiązków podatkowych płatnika. Na dzień obliczania i poboru zaliczki została ona obliczona, pobrana i odprowadzona wg właściwej stawki podatkowej.

Reasumując, w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Sąd, jako płatnik - skoro na dzień wystawiania informacji PIT-11/8B podatnik nie udokumentował faktu, że nie jest rezydentem polskim - nie ma obowiązku skorygowania PIT-11/8B na IFT-1/IFT-1R. Nie jest też zobowiązany (uprawniony) do zwrotu "nadpłaconego" - zdaniem podatnika - podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.