ITPB1/415-612/09/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 października 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-612/09/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę przejętych długów - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę przejętych długów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawcy działająca jako dystrybutor olejów samochodowych zawarła z ich dostawcą umowę o budowę i utrzymanie sieci sprzedaży. Na jej podstawie Wnioskodawca zobowiązał się wobec dostawcy do świadczenia określonych usług marketingowych za wynagrodzeniem. Powyższe usługi obejmują między innymi: obsługę i rozbudowę sieci odbiorców (odbiorcami są podmioty gospodarcze dokonujące zakupów produktów dostawcy w jego firmie); kontrolę i rozliczanie wykonywania przez odbiorców ich zobowiązań promocyjnych wobec dostawcy.

Obsługa i rozbudowa sieci odbiorców polega na nawiązywaniu kontaktów handlowych z przedsiębiorcami zainteresowanymi nabywaniem produktów dostawcy oraz na zawieraniu przez Wnioskodawcę, jako pełnomocnika dostawcy z zainteresowanymi odbiorcami umów o świadczenie usług promocji, za które odbiorca otrzymuje od dostawcy uzgodnione wynagrodzenie. Kontrola i rozliczanie z wykonywania przez odbiorców ich zobowiązań z tytułu umów promocyjnych polega między innymi na przejmowaniu przez firmę Wnioskodawcy jako dystrybutora długu dostawcy wobec odbiorców na podstawie dodatkowej umowy przejęcia długu.

Na mocy umowy o przejęcie długu Wnioskodawca, jako przejmujący dług umawia się z odbiorcą, jako wierzycielem, że zapłaci dług dostawcy, który jest dłużnikiem z tytułu umowy promocyjnej. Na skutek przejęcia długu dystrybutor - firma Wnioskodawcy zwalnia z długu dostawcę stając się tym samym jedynym dłużnikiem odbiorcy.

Za wykonane usługi na rzecz dostawcy, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie skalkulowane w rocznym planie marketingowym, które zawiera:

* część pierwszą tj. plan zakupowy od dostawcy oraz wskazanie ilości umów promocyjnych, które powinny zostać zawarte przez niego w imieniu dostawcy z odbiorcami w danym roku,

* druga część została określona jako suma przejętych długów dostawcy.

W związku z realizacją części umowy dotyczącej kontroli rozliczania wykonywania przez odbiorców ich zobowiązań promocyjnych wobec dostawcy, firma Wnioskodawcy ponosi wydatki na spłatę przejętych długów dostawcy.

Dokumentami, które potwierdzają poniesienie kosztów związanych z przejmowaniem długów dostawcy za wynagrodzeniem są: umowy o przejęcie długu, protokoły związane z każdorazowym przekazaniem długu z tytułu umów promocyjnych, kopie faktur opiewających na wynagrodzenie odbiorców z tytułu umów promocyjnych, dokumenty potwierdzające dokonanie przelewu lub innego sposobu rozliczenia (kompensata).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez Wnioskodawcę, jako dystrybutora w związku ze spłatą przejętych długów dostawcy mogą być uznane jako koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane ze spłatą przejętych długów dostawcy mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uważa ponadto, że są to koszty bezpośrednio związane z osiągniętym przychodem wynikającym z realizacji zasadniczej umowy o budowę i utrzymanie sieci sprzedaży oraz z zawartych przez jego firmę umów promocyjnych w imieniu dostawcy. Zachodzi tu bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy, polegający na tym, że jego firma zawiera w imieniu dostawcy umowę promocyjną, za którą odbiorca otrzymuje uzgodnione wynagrodzenie. Otrzymanie przez odbiorcę niniejszego wynagrodzenia jest warunkiem niezbędnym do przejęcia przez Wnioskodawcę długu dostawcy.

W związku z powyższym uważa, że został spełniony warunek dotyczący możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przejęcie długów dostawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane we wniosku.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

W myśl § 2 ww. ustawy przejęcie długu może nastąpić:

1.

przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;

2.

przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Z powyższego wynika, że przepisy prawa cywilnego przewidują możliwość spłaty długu przez osobę trzecią.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - winien:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

W przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu.

W świetle powołanego przepisu - kosztem uzyskania przychodu są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika zatem, że aby uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi on mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. Obowiązek wykazania celowości i związku poniesionego wydatku ze źródłem przychodu (przychodem) spoczywa na podatniku, co jest zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zawarł z podmiotem określonym jako dostawca umowę, której przedmiotem jest budowa i utrzymanie sieci sprzedaży produktów dostawcy - olejów samochodowych. W wykonaniu tej umowy Wnioskodawca nawiązuje kontakty handlowe z przedsiębiorcami zainteresowanymi nabywaniem produktów dostawcy oraz zawiera jako pełnomocnik dostawcy z zainteresowanymi odbiorcami umowy o świadczenie usług promocji. Umowy te przewidują, że za świadczenie usług promocji, odbiorca otrzymuje od dostawcy określone wynagrodzenie. Na mocy zawartej z dostawcą umowy o świadczenie usług marketingowych, Wnioskodawca zobowiązany jest również do kontroli i rozliczania wykonywania przez odbiorców ich zobowiązań promocyjnych wobec dostawcy. W ramach tej kontroli zawiera z odbiorcami umowy, na podstawie których przejmuje długi dostawcy wobec odbiorców, wynikające z umów promocyjnych.

Spłata przez Wnioskodawcę jako dystrybutora (osobę trzecią) zobowiązań dostawcy (dotychczasowego dłużnika) wobec wierzycieli - odbiorców, związana jest więc z wykonywaniem umowy zawartej z dostawcą.

Za realizację powyższych usług, Wnioskodawca otrzymuje od dostawcy wynagrodzenie, na które składa się m.in. suma przejętych długów dostawcy.

W związku z cytowanymi powyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu realizacji umowy z dostawcą uzależnione jest od poniesienia przez niego wydatków na spłatę przejętych przez niego długów dostawcy (związanych z prowadzoną strategią promocyjną i marketingową dostawcy), wówczas wydatki na spłatę długów dostawcy wobec odbiorców stanowić mogą koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl