ITPB1/415-604/13/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

(tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu: 24 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu: 13 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości prezentów oraz gratisów przekazywanych do sprzedawanego towaru - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego

od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości prezentów oraz gratisów przekazywanych do sprzedawanego towaru.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej prowadzonej poza siecią sklepową, straganami i targowiskami (PKD 47.99). Wnioskodawca wysyła zaproszenia do losowo wybranych osób i organizuje pokaz towaru (materaców leczniczych), po którym stara się sprzedać promowany towar, każdy z uczestników takiego pokazu, otrzymuje w ramach prezentu jakiś przedmiot o wartości do 10 zł (zgodnie z informacją zamieszczoną na zaproszeniu), dodatkowo, osoba dokonująca zakupu promowanego towaru, otrzymuje gratis prezent w wysokości ok. 350 zł.

Wszystkie prezenty są przez Wnioskodawcę zakupione na cele działalności gospodarczej i księguje je jako koszty uzyskania przychodu. Zdarzają się pokazy, w których nie dojdzie do sprzedaży towaru.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i płaci podatek dochodowy wg. zasad ogólnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że prezenty przekazywane potencjalnym kontrahentom podczas prezentacji towaru nie zawierają logo ani nie są oznaczone żadnymi informacjami dotyczącymi działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Na zaproszeniach wysyłanych do potencjalnych klientów Wnioskodawca wskazuje prezenty, które będą wręczone każdemu uczestnikowi spotkania, oraz te, które są przeznaczone dodatkowo dla kupującego. Wręczanie zaproszonym osobom prezentów ma skłonić zaproszonych do udziału w prezentacji i jednocześnie do zakupu promowanego towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazywane prezenty w trakcie prezentacji towaru są kosztem uzyskania przychodu. Czy gratisy przekazane do sprzedawanego towaru są również kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki marketingowe, związane z nieodpłatnym przekazywaniem klientom czy potencjalnym klientom świadczeń rzeczowych stanowią koszty podatkowe.

Wydatki na nabycie prezentów wręczanych wszystkim uczestnikom (o wartości do 10 zł) są ponoszone w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży towarów handlowych potencjalnym klientom. Fakt, że nie wszyscy (a nawet żaden z obecnych na spotkaniu potencjalnych klientów, nie dokona zakupu) nie niweczy celowości poniesienia takiego wydatku w aspekcie uzyskania przychodu. Nie jest bowiem niezbędne do zaliczenia wydatków marketingowych do kosztów, by związany z nim przychód został rzeczywiście uzyskany, ale by celem poniesienia było uzyskanie takiego przychodu. Związek między tego rodzaju wydatkami marketingowymi a kosztami ma charakter pośredni.

Wydatki na nabycie prezentów wręczanych kupującym (o wartości ok. 350 zł) są ponoszone w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży towarów handlowych, ponieważ uzyskane są w celu konkretnego przychodu. W istocie przekazanie prezentów nabywcom nie ma charakteru nieodpłatnego - ponieważ warunkiem ich otrzymania jest zakup i uiszczenie ceny towaru podstawowego. Należy przyjąć, że cena ta obejmuje również prezent, taka jest ekonomiczna treść tej transakcji. Prezent nie stanowi darowizny, ale raczej rabat naturalny. Związek między tego rodzaju wydatkami marketingowymi a kosztami ma charakter bezpośredni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację.

Wskazać w tym miejscu należy, że do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów - co do zasady - zalicza się koszty reklamy i promocji. Wydatki te, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem rozpatrując niniejszą sprawę, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" należy rozumieć jako: "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu".

Zatem przenosząc ww. definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjąć należy, iż reprezentacja to przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie i na jego rzecz.

Celem reprezentacji jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie "reklamy" należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, iż reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Natomiast, zgodnie z definicją zawartą w internetowym słowniku Języka Polskiego PWN, promocją są "działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia". Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej organizuje pokazy materaców, po których następuje sprzedaż promowanego towaru. Każdy z zaproszonych uczestników pokazu otrzymuje - zgodnie z informacją zamieszczoną na zaproszeniu - prezent, o wartości do 10 zł. Ww. prezenty nie zawierają logo firmy, ale ich przekazywanie ma na celu zachęcić do udziału w prezentacji i jednocześnie do zakupu promowanego towaru. Ponadto osoba, która dokona zakupu promowanego towaru otrzymuje gratis o wartości ok. 350 zł.

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Należy zauważyć, iż w przedstawionym stanie faktycznym, przekazywanie prezentów oraz gratisów ma niewątpliwie wpływ na zachęcanie do udziału w prezentacji oraz uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym pozyskanie klientów i wzrost sprzedaży oferowanych produktów, co w konsekwencji może skutkować zwiększeniem przychodów podatnika.

Ponadto, należy uznać, iż prezenty o niewielkiej wartości wręczane uczestnikom pokazu, których celem jest zachęcenie zapraszanych osób do udziału w pokazie na którym prowadzona jest sprzedaż, co do zasady nie mają charakteru reprezentacyjnego.

W tym przypadku bardziej istotne niż budowanie pozytywnych relacji z klientem czy wizerunku firmy, jest dotarcie do jak najszerszego kręgu potencjalnych klientów.

W związku z powyższym, wydatki na zakup prezentów przekazywanych zaproszonym uczestnikom pokazu oraz gratisów dołączanych do sprzedawanego towaru stanowią dla Wnioskodawcy - pod warunkiem ich należytego udokumentowania - koszt uzyskania przychodów.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.