ITPB1/415-603/11/PSZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 września 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-603/11/PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) oraz z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) oraz z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 26 czerwca 1997 r. wraz z mężem oraz wspólnikiem i jego żoną dokonała Pani zakupu (przetarg) działki pod budowę pawilonu handlowo-usługowego za kwotę 42.000 zł. Akt notarialny został podpisany w dniu 4 lipca 1997 r. Dnia 13 kwietnia 1999 r. wspólnicy zrzekli się swojej części udziału bez żadnej spłaty, w związku z czym Pani i mąż zostaliście jedynymi właścicielami działki. W dniu 17 kwietnia 1998 r. Pani wraz z mężem i wspólnikami otrzymaliście pozwolenie na budowę, które w dniu 19 października 1999 r. zostało zmienione i przeniesione wyłącznie na Panią i męża. Budowa prowadzona była systemem gospodarczym, sukcesywnie w miarę posiadanych funduszy. W dniu 30 czerwca 2005 r. został zaciągnięty kredyt hipoteczny na okres 15 lat, na budowę pawilonu handlowego, z przeznaczeniem na wynajem, a pozyskane środki umożliwiły dokończenie tej budowy. Ponieważ prowadziła Pani działalność gospodarczą jako "płatnik VAT", za część materiałów wykorzystanych na budowę, zakupionych na faktury VAT, dokonała Pani odliczenia podatku naliczonego w deklaracjach miesięcznych VAT-7, w kwocie 17.582 zł. Budowa nie została jeszcze ukończona z uwagi na brak elewacji zewnętrznej, niemniej jednak w dniu 28 grudnia 2005 r. wydano bezterminowe pozwolenie na użytkowanie. Dnia 2 stycznia 2006 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w części budynku położonej na parterze otworzyła Pani sklep spożywczy a trzy pomieszczenia znajdujące się na piętrze budynku przeznaczyła w całości na cele najmu. Umowa najmu została zawarta w dniu 1 lutego 2006 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i udokumentowana fakturami VAT. Podatek dochodowy rozlicza Pani prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, a podatek od towarów i usług, składając deklaracje VAT-7. Dnia 31 grudnia 2010 r. wprowadziła Pani pawilon handlowy do ewidencji środków trwałych. Z posiadanych faktur oraz wysokości odsetek zapłaconych od kredytu na tę budowę, na dzień 1 stycznia 2011 r., ustaliła Pani wartość początkową do amortyzacji, w wysokości 113.795 zł 55 gr. Przyjęła Pani 2,5% stawkę amortyzacji, tj. 237 zł 08 gr miesięcznie. Do dnia 31 maja 2011 r. odliczyła Pani 1.185 zł 40 gr. Również od 1 stycznia 2011 r. do kosztów uzyskania przychodów wpisuje Pani wysokość miesięcznych odsetek od kredytu zaciągniętego na tę budowę.

W przyszłości zamierza dokonać sprzedaży ww. obiektu za kwotę 600.000 zł. Budynek od dnia oddania do użytku nie był ulepszany.

Zaznacza Pani, iż nadal prowadzi działalność gospodarczą, mąż natomiast jest na rencie inwalidzkiej.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Ponieważ przedmiotowa nieruchomość jest współwłasnością Pani i męża, czy jej sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności.

Dotyczy to również sytuacji, gdy przed sprzedażą środek trwały został wycofany z działalności gospodarczej, a w momencie sprzedaży nie upłynął jeszcze okres sześciu lat, liczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wycofanie.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.),

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa). Ponadto żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, prowadzi Pani działalność gospodarczą. Wraz z mężem jest Pani współwłaścicielem działki, na której pobudowano pawilon handlowy. Budynek został oddany do użytkowania w dniu 28 grudnia 2005 r. W dniu 31 grudnia 2010 r. w całości pawilon handlowy wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych i od 1 stycznia 2011 r. dokonywała odpisów amortyzacyjnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi Pani w budynku sklep spożywczy oraz najem pomieszczeń.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że kwota uzyskana z odpłatnego zbycia pawilonu handlowego stanowiącego współwłasność małżeńską, wykorzystywanego przez Panią w działalności gospodarczej, ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Pani firmy, stanowi w całości Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w cytowanym art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży środka trwałego (nieruchomości) powstaje po stronie jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak bowiem wynika z cytowanych uprzednio przepisów, przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Wobec tego, w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, przychód ze sprzedaży nieruchomości w całości podlega u Pani zaliczeniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl