ITPB1/415-603/09/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na utwardzenie nawierzchni przyszkolnego boiska - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na utwardzenie nawierzchni przyszkolnego boiska. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność oświatową. Budynek szkoły oraz działka, na której budynek jest położony są Pana własnością. Nieruchomości te nabyte zostały od Agencji Mienia Wojskowego. Obok budynku znajdują się trawiaste boiska: do piłki nożnej, siatkówki, i koszykówki. Nie stanowiły one środków trwałych, nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wcześniej boiska służyły żołnierzom. Po zakupie działki poprawiono płytę tych boisk, nawożąc ziemi, niwelując ją i wsiewając trawę. Oddając w roku 2003 szkołę do użytku, pozostawiono boiska w tym samym miejscu - wkopano jedynie kosze i ustawiono bramki do gry w piłkę nożną i w piłkę ręczną. W bieżącym roku postanowił Pan utwardzić nawierzchnię boiska do koszykówki, poprzez wylanie cienkiej warstwy betonu. Prace przygotowawcze - wyrównanie terenu, podsypkę piasku, malowanie płyty i linii niezbędnych na boisku sportowym, w celu obniżenia kosztów, wykonano we własnym zakresie. Szacowany koszt materiałów i robocizny wyniesie 12.000 zł. Boiska do gry w piłkę służą szkole do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego. Zaznacza Pan, iż szkoła nie dysponuje salą gimnastyczną. Boiska wykorzystywane są przez cały rok jedynie do prowadzenia lekcji. Wskazuje Pan, iż boisko jest swoistą "salą lekcyjną" nierozerwalnie związaną z obiektem szkolnym i działalnością dydaktyczną. Budynek szkoły jest środkiem trwałym. Boisko do gry w koszykówkę stanowi integralną część terenu szkoły, jest przyporządkowane budynkowi. Teren jest ogrodzony i stanowi jedną całość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z wylaniem betonowej nawierzchni na istniejące już boisko do gry w koszykówkę, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt wykonania nawierzchni betonowej nie jest wysoki. Ma on służyć tylko młodzieży do zajęć lekcyjnych. Uważa Pan, iż wydatki związane z wylaniem warstwy betonu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

Z ww. przepisu wynika, że do katalogu wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu należą, m.in. wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz ich ulepszenie.

Środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, w związku z czym wolą ustawodawcy, związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie. Zasadą jest rozłożenie w czasie rozliczeń wydatków inwestycyjnych. Stąd kosztem uzyskania przychodów jest zużycie tychże środków mierzone amortyzacją.

Zatem kosztem uzyskania przychodów mogą być zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tzw. odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 tejże ustawy.

W świetle przepisów art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z uwagami szczegółowymi zawartymi w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środki Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) w ramach grupy 1 obejmującej budynki - samodzielnym środkiem trwałym jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

W skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Zgodnie z ww. objaśnieniami - obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek należy zaliczać do właściwych grup zgodnie z ich przeznaczeniem.

Jak wynika z powyższego "obiekty pomocnicze" zwiększają wartość początkową tylko pojedynczego budynku i to niezależnie od tego, czy są to obiekty wybudowane na stałe, czy też tymczasowe. Natomiast obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie boisko do gry w koszykówkę obsługujące jeden budynek (szkołę) będzie stanowiło tzw. "obiekt pomocniczy" wchodzący w skład budynku jako pojedynczego obiektu inwentarzowego dla potrzeb amortyzacji.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

Z kolei, istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej.

Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

W przypadku, gdy wydatki zostaną poniesione na remont środka trwałego - bez względu na ich wielkość stanowią koszty uzyskania przychodów.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym wydatków na utwardzenie nawierzchni boiska w żaden sposób nie można uznać za wydatki poniesione na remont. Nie mogą więc one zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji gdy boisko do gry, na którym wylana zostanie warstwa betonu obsługiwało będzie jeden budynek i nakłady poniesione w roku podatkowym na modernizacje boiska przekroczą kwotę 3.500 zł należy uznać, że będą to wydatki na ulepszenie środka trwałego (budynku szkoły), które podwyższają wartość początkową budynku, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.