ITPB1/415-5a/10/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 kwietnia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-5a/10/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych dotacją z Funduszu Pracy oraz zaliczenia do przychodów kwot uzyskanych ze sprzedaży towarów sfinansowanych tą dotacją - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych dotacją z Funduszu Pracy oraz zaliczenia do przychodów kwot uzyskanych ze sprzedaży towarów sfinansowanych tą dotacją.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 10 listopada 2009 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, sklep spożywczo - przemysłowy. Na podjęcie działalności gospodarczej otrzymała dotację z Funduszu Pracy w kwocie 17.500 zł. Powyższe środki wydatkowane zostały przed rozpoczęciem działalności gospodarczej na zakup lady chłodniczej za kwotę 3.000 zł, kiosku spożywczego za kwotę 3.000 zł, kasy fiskalnej za kwotę 1.340 zł 78 gr, wagi za 700 zł, zakup towarów handlowych za 6.657 zł 68 gr. Pozostałe środki na kwotę 2.801 zł 46 gr wydane zostały już w trakcie prowadzenia działalności na zakup towarów.

Na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej, sporządzony został spis z natury na kwotę 6.657 zł 68 gr, którą to kwotę wpisano w kolumnę 15 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wartość wyposażenia (lada, kiosk, kasa i waga) potraktowane zostały jako wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów i ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pod datą ich zakupu w kolumnie 13. Towary zakupione z dotacji w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, zostały również ujęte w kolumnie 10 podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszty. Przychód z ich sprzedaży, ujęty został w kolumnie 7 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Kwoty dotacji nie ujęto w księdze.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że podstawą prawną przyznanej dotacji z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej jest art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.).

Na dzień poprzedzający dzień zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług, tj. 30 listopada 2009 r. nie był sporządzony spis z natury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem jeden.

Czy powyższe zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dotyczące ujmowania wydatków sfinansowanych dotacją oraz przychodów są prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota dotacji nie została ujęta w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, gdyż na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej są wolne od podatku dochodowego. Towary zakupione za te środki potraktowane zostały, jako koszt, ponieważ uzyskana z ich sprzedaży kwota (utarg) stanowi przychód opodatkowany. Ponadto zakupione z dotacji towary nie są wymienione w art. 23 ustawy.

Wyposażenie (ladę, kiosk, wagę, kasę) zakupione z dotacji też nie jest wymienione w art. 23 ustawy (odmiennie do środków trwałych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że jako osoba bezrobotna otrzymała Pani pomoc finansową z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej w wysokości 17.500 zł Środki te przeznaczone są na sfinansowanie zakupu towarów handlowych oraz wyposażenia, przy czym wartość żadnego zakupionego składnika, nie przekroczyła 3.500 zł. Wyposażenie i towar handlowy o wartości 6.657 zł 68 gr, nabyte zostały przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, natomiast pozostałą do wykorzystania z dotacji kwotę w wysokości 2.801 zł 46 gr, wydatkowano już po rozpoczęciu działalności gospodarczej na nabycie towarów handlowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. (...).

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.).

W treści wniosku wskazano, że podstawą przyznanych jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej była m.in. wskazana powyżej ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z powyższym, podstawę prawną zwolnienia otrzymanej dotacji od podatku dochodowego stanowi wskazany powyżej art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza treści przepisów art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy wskazuje, że może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia i sprzętu niezbędnych do rozpoczęcia działalności gospodarczej, a sfinansowanych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy, przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie ich poniesienia.

Wyjaśnienia wymaga przy tym, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Zgodnie z § 4 pkt 2 ww. rozporządzenia ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

W myśl art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Natomiast zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższego wynika, że składniki majątkowe o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł, mogą być zaliczone bądź do wyposażenia, bądź też do środków trwałych, jednakże decyzję o tym jak zostaną one zakwalifikowane, ustawodawca pozostawił podatnikowi.

Gdyby zakupione z dofinansowania składniki majątku stanowiły środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, zarówno wydatki na ich nabycie jak i odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy). Taka sama sytuacja wystąpi w przypadku wskazanym w art. 22g ust. 17 ww. ustawy, tj. w przypadku ulepszenia środka trwałego.

W przypadku zakupu towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej mogą być one uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów poprzez remanent początkowy, który to remanent podlegać będzie wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl § 27 ust. 1 i 2 ww. podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półfabrykatów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zatem zakupione przez Panią przed rozpoczęciem działalności gospodarczej towary powinny zostać ujęte w remanencie początkowym, który to remanent podlega wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Tak więc, powyższe towary zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, w momencie ustalania dochodu z uwzględnieniem remanentów początkowego i końcowego, co będzie miało miejsce w sytuacjach, o których mowa w § 27 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia.

Natomiast zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych, nabytych już po rozpoczęciu działalności gospodarczej, zgodnie z § 17 pkt 1 ww. rozporządzenia, musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Przychód ze sprzedaży towarów handlowych sfinansowanych dotacją z Funduszu Pracy, nie korzysta już ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie wskazanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też należy przychód ten ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i przyjąć do opodatkowania tym podatkiem.

Reasumując, stwierdzić należy, że otrzymana dotacja jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie podlega więc ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej na nabycie wyposażenia (w rozumieniu cytowanego przepisu), niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej, dofinansowanych z Funduszu Pracy, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku towarów handlowych sfinansowanych z Funduszu Pracy nabytych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, należało ująć je w remanencie początkowym, natomiast towary handlowe nabyte po rozpoczęciu działalności gospodarczej należy - co do zasady - wpisać do podatkowej księgi przychodów niezwłocznie po otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl