ITPB1/415-583/08/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2008 r. (data wpływu 15 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań rocznych za lata 2001-2003 - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie możliwości złożenia korekt zeznań rocznych za lata 2001-2003.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od grudnia 2000 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2000 wykazał stratę. W 2001 r. na wezwanie urzędu skarbowego Wnioskodawca sporządził korektę ww. zeznania rocznego - poniesione koszty rozliczone zostały z uwzględnieniem różnic remanentowych - co spowodowało, iż za 2000 rok Wnioskodawca uzyskał dochód, a nie - jak pierwotnie wykazał - stratę. W międzyczasie prowadzenie księgowości Wnioskodawca powierzył biuru rachunkowemu, nie przekazał jednak wspomnianej korekty do zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2000. Sporządzając zeznania roczne za lata 2001-2003 uzyskany dochód pomniejszono o 1/3 straty z roku 2000.

Na podstawie posiadanych rocznych dokumentów rozliczeniowych (deklaracje i zestawienia) za okres 2000-2002 Wnioskodawca ma taką wiedzę, że w rozliczeniu roku 2001 nie został ujęty remanent początkowy w wysokości remanentu końcowego za 2000 r., który powstał w wyniku anulowania straty roku 2000. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że dokumenty źródłowe za lata 2000-2002 zostały zniszczone.

Po dokonaniu korekty zeznań za 2001, 2002, 2003 rok, ale tylko w zakresie nienależnie odliczonej straty, bez możliwości korekty kosztów o remanent końcowy z 2000 r. będący jednocześnie początkowym na 2001 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w podwójnej wysokości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro urząd skarbowy może weryfikować rozliczone deklaracje na podstawie rozliczeń za rok 2000 pomimo, że minęło 5 lat od okresu rozliczenia, to powinien dać możliwość dokonania takiej korekty w rozliczeniu za rok 2001 i następne, na które miało wpływ to rozliczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż problem przedstawiony we wniosku dotyczy zagadnienia z zakresu przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, nie zaś podatku dochodowego od osób fizycznych, pomimo, że jak wskazano we wniosku deklaracje i zeznania, które zamierza Pan korygować dotyczą podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5) cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Należy jednocześnie zauważyć, iż ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.) nie zawiera odrębnych przepisów, które ograniczałyby uprawnienie podatnika do składania korekt deklaracji (zeznań).

Takie ograniczenie zostało natomiast wyrażone w art. 81b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 ww. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji.

Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Przez księgi podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 4 ww. ustawy - rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Tak więc, zgodnie z powyższym księgi podatkowe i dokumenty źródłowe będące odzwierciedleniem zapisów znajdujących się w tych księgach należy przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Natomiast zobowiązanie podatkowe, na podstawie art. 70 § 1 cyt. ustawy, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

Termin początkowy i termin końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznaczają termin wymagalności, czyli płatności tego zobowiązania.

W ustawie - Ordynacja podatkowa wskazano także okoliczności które zawieszają, bądź też przerywają bieg terminu przedawnienia.

W myśl art. 70 § 2 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

Bieg terminu przedawnienia, zgodnie § 3 przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego. Bieg terminu przedawnienia zgodnie z § 4 zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje również zawieszony zgodnie z § 6 z dniem:

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w zeznaniu rocznym za rok podatkowy 2000 wykazał stratę. Następnie na wezwanie urzędu skarbowego, sporządził w czerwcu 2001 r. korektę do ww. zeznania, rozliczając koszty z uwzględnieniem różnic remanentowych, w tym remanentu na koniec 2000 r., w wyniku której strata została anulowana. Jednakże przy rozliczeniach za lata 2001 - 2003 odniósł się do pierwszej wersji zeznania za 2000 r., a nie do korekty i dokonał odliczenia 1/3 straty za 2000 r. oraz w zeznaniu za 2001 r. nie uwzględnił remanentu końcowego 2000 r. będącego jednocześnie remanentem początkowym roku podatkowego 2001.

Zatem, należy stwierdzić, iż zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za lata 2001-2003 nie odzwierciedlają stanu faktycznego.

Wnioskodawca uważa, że w oparciu o swoje dokumenty (roczne podsumowania rozliczeń i deklaracje) za 2000 r. może dokonać korekty zeznań rocznych za lata 2001-2003, poprzez skorygowanie odliczeń nienależnie odliczonej straty, jak i możliwość ujęcia nierozliczonego remanentu początkowego na 2001 r.

Mając na uwadze przedstawione uprzednio przepisy stwierdzić należy, że co do zasady Wnioskodawcy przysługuje, jako podatnikowi, prawo do złożenia korekt zeznań podatkowych za lata 2001-2003, w przypadku wykazania w złożonych pierwotnie zeznaniach nieprawidłowych danych mających wpływ na wysokość należnego zobowiązania podatkowego, gdyż ustawodawca szeroko traktuje uprawnienie do złożenia takich korekt, jednakże fakt ten nie przesądza o ich skuteczności.

Kwestię skuteczności korekt za lata 2001-2003 należy rozpatrzyć w kontekście przedawnienia, które jest jednym ze sposobów wygasania zobowiązań podatkowych.

Podatnik może skutecznie zmienić (skorygować) wysokość zobowiązania podatkowego w ramach jego samoobliczenia, o ile to zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych tak jak wspomniano powyżej oznacza, że po upływie określonego czasu, zobowiązanie podatkowe, chociaż niezapłacone, wygasa z mocy prawa łącznie z odsetkami za zwłokę i organ podatkowy nie może skutecznie domagać się od podatnika jego zapłaty, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku (o ile nie został przerwany bieg przedawnienia) zobowiązania podatkowe uległy przedawnieniu: za 2001 rok - z dniem 31 grudnia 2007 r., a za 2002 rok - z dniem 31 grudnia 2008 r., natomiast za 2003 rok ulegnie przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2009 r., tj. z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności tego podatku.

W związku z powyższym - o ile oczywiście nie został przerwany bieg terminu przedawnienia - skoro zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. i 2002 r. uległy przedawnieniu, to złożenie korekt zeznań podatkowych za te lata nie wywoła żadnych skutków prawnych, w tym obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę podatku za ten rok, nawet w sytuacji gdy wiadomym jest, iż zobowiązanie podatkowe za powyższe lata - tak jak w Pana przypadku-ustalone zostało w nieprawidłowej wysokości.

Inaczej ocenić należy kwestię skuteczności korekty za rok 2003, za który to rok, jak powyżej wskazano zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych jeszcze się nie przedawniło. W tym przypadku złożenie korekty zeznania - z prawidłowym wyliczeniem zobowiązania podatkowego - będzie skuteczne w rozumieniu wskazanym powyżej.

Odrębnym zagadnieniem jest natomiast właściwe udokumentowanie przez Wnioskodawcę danych będących przedmiotem korekt za lata 2001-2003 w sytuacji, braku dokumentów źródłowych, do których przechowywania zgodnie z powołanym powyżej art. 86 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa nie jest obowiązany.

Jednakże ocena wiarygodności dokumentów na podstawie których zostaną sporządzone korekty zeznań za lata 2001-2003 jak również weryfikacja prawidłowości sporządzonych korekt (obliczenia zobowiązań podatkowych) nie leży w gestii tut. organu lecz organu weryfikującego prawidłowość skorygowanych zeznań.

Odnosząc się do kwestii rozstrzygnięcia, czy prawidłowym jest weryfikowanie przez urząd skarbowy - w oparciu o posiadaną dokumentację za rok 2000 - rozliczeń kolejnych lat, na które wpływ miała strata wykazana w pierwotnym zeznaniu za 2000 rok (pytanie pierwsze), wskazać należy, iż dokonanie żądanej oceny wykracza poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.