ITPB1/415-580/13/IG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-580/13/IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, przeznaczonego na inwestycję, w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, przeznaczonego na inwestycję, w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, nabył aktem notarialnym z dnia 28 lutego 2007 r., prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na gruncie ogrodzeniem i szczeliną. W związku z planowaną wówczas inwestycją na tym gruncie, prawo użytkowania wieczystego tej działki o pow. 12.217 m2 - zabudowanej szczeliną (bunkrem) i częścią ogrodzenia - zostało ujęte w ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy. Prawo to wraz z obiektami budowlanymi nie podlegało amortyzacji w firmie Wnioskodawcy, gdyż na działce tej przeznaczonej na inwestycję nie prowadzono żadnej działalności gospodarczej, tzn. grunt ten wraz z budowlami (ogrodzenie i szczelina) nie był w żaden sposób wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Grunt także nie był wydzierżawiony, ani w inny sposób przekazany do użytkowania osobom trzecim na cele działalności gospodarczej. Wydatki na nabycie opisanej nieruchomości i żadne inne wydatki nigdy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów firmy Wnioskodawcy. Nie odliczono także żadnej kwoty podatku związanego z przedmiotową nieruchomością. W związku z tym, że Wnioskodawca zrezygnował z planowanej wcześniej inwestycji na przedmiotowym gruncie, postanowił ten grunt "wycofać" z ewidencji środków trwałych. Po wycofaniu prawa wieczystego użytkowania gruntu z ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza sprzedać opisaną nieruchomość jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1.

Czy w związku z tym, że grunt (prawo wieczystego użytkowania gruntu) nigdy nie był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, przychód z odpłatnego zbycia nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 litera a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.

Czy w związku z upływem okresu 5 lat od końca roku, w którym grunt został nabyty, sprzedaż tego gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym odnoszącym się do zdarzenia przyszłego, odpłatne zbycie nieruchomości nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była ona w żaden sposób wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. W świetle powyższego nie została spełniona podstawowa przesłanka określona w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikująca przychód z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej. Ponadto odpłatne zbycie nieruchomości nie zostanie zakwalifikowane do źródła przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, ponieważ od końca roku w którym wspomniana nieruchomość gruntowa została nabyta minęło ponad 5 lat. Katalog źródeł przychodów został zawarty w przepisach art. 10 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą regulacją prawną, odrębnymi źródłami przychodów są pozarolnicza działalność gospodarcza i odpłatne zbycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Przychodem z działalności gospodarczej - w myśl przepisów art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi. Z kolei, stosownie do przepisów art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za środki trwałe uważa się m.in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy (np. umowy leasingu). Środkiem trwałym - stosownie do regulacji przepisów art. 22c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - są również grunty, z tym że nie podlegają one amortyzacji. W aspekcie powyższego i w świetle przedstawionego stanu faktycznego - uznać należy, że samo ujęcie ww. nieruchomości w ewidencji środków trwałych nie przesądza o spełnieniu przez tę nieruchomość wymogów definicji środka trwałego. Nieruchomość gruntowa nie była nigdy wykorzystywana w działalności gospodarczej podatnika oraz wydatki na nabycie tej nieruchomości gruntowej nigdy nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie rodzi skutków, o których mowa w przepisach art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że przychód z jej sprzedaży nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisanym stanie faktycznym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości gruntowej będzie natomiast stanowił przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale wyłącznie wówczas jeżeli jej sprzedaż nastąpiłaby przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie. Istotnym jest zatem ustalenie momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Jak zostało wskazane wyżej, nieruchomość została nabyta na mocy aktu notarialnego z dniu 28 lutego:2007 r., tym samym pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z dniem 31 grudnia 2012 r.

Zatem przychód jaki podatnik uzyska w 2012 r. lub w okresie późniejszym ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowić w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że jej sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Dla poparcia powyższego stanowiska Wnioskodawca przytacza wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/PO 1033/12, w którym Sąd stwierdził: (...) Sąd nie podziela stanowiska organu interpretacyjnego, że zakupiony przez wnioskodawcę grunt był związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, tylko z tego powodu, że w latach 1997-2007 był w posiadaniu podatnika i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wpis do ewidencji środków trwałych nie ma charakteru konstytutywnego i sam w sobie nie przesądza o tym, że dany grunt stanowi środek trwały. Skoro jednym z warunków uznania danej nieruchomości za środek trwały, zawartych w treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jej wykorzystywanie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ww. ustawy, a sam podatnik jednoznacznie zaprzecza, aby ten warunek spełnił, to nie sposób przyjąć w interpretacji odmiennej sytuacji faktycznej. (...)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

a.

środkami trwałymi,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c.

wartościami niematerialnymi i prawnymi

d.

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy, nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

e.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

f.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

g.

inne przedmioty

h.

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

i.

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",

j.

budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

k.

składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi,

I.

tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU 30.11).

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prawo wieczystego użytkowania gruntu (wraz z ogrodzeniem i szczeliną - bunkrem) - będące przedmiotem planowanej sprzedaży - zostało zakupione w 2007 r. przez Wnioskodawcę, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z planowaną wówczas inwestycją na tym gruncie. Prawo to zostało ujęte w ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej i nie podlegało amortyzacji. W związku z tym, że Wnioskodawca zrezygnował z planowanej wcześniej inwestycji na przedmiotowym gruncie, postanowił ten grunt "wycofać" z ewidencji środków trwałych i sprzedać opisaną nieruchomość.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że przychód z odpłatnego zbycia zakupionego do celów prowadzenia działalności gospodarczej prawa wieczystego użytkowania gruntu (wraz z ogrodzeniem i szczeliną - bunkrem), stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ww. ustawy.

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Skoro, jak wskazano we wniosku, przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu (wraz z ogrodzeniem i szczeliną - bunkrem) zostało nabyte w związku z planowaną wówczas inwestycją na tym gruncie i ujęte w ewidencji środków trwałych to niewątpliwie wydatek z tytułu nabycia tego prawa pozostawał w ścisłym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Skoro zaś Wnioskodawca dokonał wprowadzenia składnika majątku ewidencji środków trwałych, a obecnie (po upływie 6 lat) zamierza dokonać wykreślenia go z tej ewidencji, to oznacza to, że składnik ten - w ocenie Wnioskodawcy - spełniał kryteria definicji środka trwałego.

Ponadto, jak wynika z cytowanego przepisu art. 22d ust. 2 ww. ustawy, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych następuje co do zasady równocześnie z oddaniem składnika majątku do używania. Przyjąć więc należy, że środek trwały został oddany do używania.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu do właściwego źródła) bez znaczenia pozostaje fakt, że przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania nie podlegało amortyzacji - wynikało to z dyspozycji przepisu art. 22c pkt 1 ww. ustawy. Treść art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składników majątku stanowiących środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (na obowiązek ten zwraca się również uwagę w piśmiennictwie: por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki: komentarz do art. 22c u.p.d.o.f. Komentarz Lex 2009, pkt 8 i 9).

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie może obecnie wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych z tego, że w efekcie planowana inwestycja nie doszła do skutku i na tej podstawie twierdzić, że prawo to nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej. Skoro zatem, Wnioskodawca wypełnił wynikający z cytowanego przepisu obowiązek wprowadzenia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, trudno zaprzeczyć, że to właśnie prawo wieczystego użytkowania - pomimo zmiany planów inwestycyjnych - stanowiło środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej.

Faktu, że przychód ze sprzedaży ww. składnika majątkowego - prawa wieczystego użytkowania gruntu (spełniającego kryteria do zaliczenia go do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych) stanowi zgodnie z art. 14 ww. ustawy, przychód z działalności gospodarczej nie zmienia okoliczność, iż prawo to zostało wycofane do majątku prywatnego Wnioskodawcy z zamiarem jego sprzedaży "jako osoba fizyczna, a nie jako przedsiębiorca' i od daty jego nabycia do ewentualnej daty jego zbycia upłynie 5 lat.

W niniejszej sprawie wykładnia cytowanego przepisu art. 14 ust. 2 ww. ustawy nie budzi żadnych wątpliwości.

Skoro zaś, jak wskazuje Wnioskodawca nastąpić ma sprzedaż środka trwałego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, nie będącego nieruchomością mieszkalną, zakupionego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej należy uznać, że przepis ten znajduje zastosowanie w opisanym stanie faktycznym.

Reasumując, odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu (wraz z ogrodzeniem i szczeliną - bunkrem) będzie skutkowało powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu należy opodatkować zgodnie z zasadami przyjętymi dla formy opodatkowania wybranej dla źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej nie powstałoby, jedynie w sytuacji, gdyby planowana sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało wycofane z działalności gospodarczej.

Odnosząc się wprost do argumentacji przedstawionej we wniosku - ponownie wskazać należy, iż bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie pozostaje okoliczność, iż od daty nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu (2007 r.) do ewentualnej daty jego zbycia upłynęło 5 lat. 5-letni termin, po upływie którego dochód uzyskany ze sprzedaży nie podlega opodatkowaniu, dotyczy wyłącznie nieruchomości objętych dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co w niniejszej sprawie - jak wykazano - nie ma miejsca.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Sądu Administracyjnego, który zdaniem Wnioskodawcy przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl