ITPB1/415-569/10/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 15 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na to, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 26 sierpnia 2010 r. wezwano spółkę do uzupełnienia zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Powyższe uzupełniono w dniu 6 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna zamierza rozpocząć sprzedaż oprogramowania. Jest to oprogramowanie typu (...) (...) czyli oprogramowanie jako usługa, udostępniane przez Internet poprzez przeglądarkę internetową. Sprzedaż będzie dostępna dla całego świata, z głównym ukierunkowaniem na rynek Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone, Kanada). Sprzedaż ma się odbywać kilkoma sposobami.

Mogą wystąpić również jeszcze inne formy dystrybucji produktu. Osoby sprzedające program w ramach współpracy tzw. partnerzy, będą otrzymywać wynagrodzenie prowizyjne od każdego sprzedanego programu. Całość zamierzenia pomyślana jest jako stworzenie swoistej internetowej sieci dystrybucji, w której uczestniczyć będą osoby fizyczne zamieszkałe poza Polską. Na ogół będą to osoby nie prowadzące działalności gospodarczej, nie będące podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług. Żadna z tych osób nie będzie przebywała w Polsce powyżej 183 dni i nie będzie posiadać polskiej rezydencji podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że osoba fizyczna chętna do współpracy rejestruje się w specjalnie przygotowanym panelu, podaje swoje dane osobowe i otrzymuje swój indywidualny link internetowy do strony gdzie można zakupić produkt lub usługę. W tym linku są w pewien sposób zawarte dane tej osoby - partnera. Następnie Partner prowadzi dystrybucję poprzez zamieszczanie takiego linku np.:

* na swojej stronie internetowej, w kontekście ciekawego artykułu lub recenzji,

* w swoim mailingu,

* w swoim e-booku lub raporcie, który potem rozdaje,

* w swoim kursie e-mailingowym (wielokrotnym autoresponderze),

bądź innymi sposobami.

Metoda nie jest w jakikolwiek sposób narzucana, wszystko zależy od inwencji partnera. Jeśli osoba trzecia chce kupić produkt (usługę) klika na przesłany jej link, wchodzi na stronę www sprzedawcy czyli Wnioskodawcy. Jednocześnie system zapisuje z jakiego linku dokonano zakupu i automatycznie nalicza odpowiednią prowizję dla danego partnera. Nie ma tu klasycznej umowy. Jest to umowa nienazwana, najbardziej przypomina formę umowy o dzieło. Spółka nadając partnerowi jego link, zobowiązuje się do wypłaty określonego procentu prowizji od zakupionych produktów, przez osoby (firmy), które wejdą na stronę sklepu poprzez ten zindywidualizowany link. System tego typu sprzedaży jest bardzo popularny na zachodzie Europy, a szczególnie w USA. Wnioskodawca wskazuje, że nie jest w stanie dokładnie określić kto będzie rejestrował się w panelu partnerskim - raczej będą to osoby fizyczne. Będzie to rodzaj usługi wykonywanej osobiście, mieszczącej się raczej w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakres czynności partnera nie podlega ścisłemu ustaleniu, od jego inwencji zależy forma. Faktury lub potwierdzenie dokonania transakcji będzie wystawiał system komputerowy automatycznie w chwili zakupu produktu, zapłata będzie następować na zasadzie przedpłaty, kartą lub przelewem bankowym. Jeśli zapłata nie wpłynie, to transakcja nie będzie realizowana. Sprzedawcą w rozumieniu cywilistycznym będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca zamierza tak "ustawić" system, aby prowizja była wypłacana od razu za każdy sprzedany produkt. Rozważna jest również opcja, aby wypłaty następowały w okresach cyklicznych np. miesięcznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wypłaty prowizji dotyczącej sprzedaży programu osobą fizycznym mieszkającą poza Polską spółka powinna potrącić 20% podatku zgodnie z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów międzynarodowych i odprowadzić na rachunek odpowiedniego Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca zamierza stworzyć swoistą sieć dystrybucji opartą na osobach fizycznych zamieszkałych poza granicami kraju. Wnioskodawca uważa, że mamy tu do czynienia z usługą pośrednictwa w sprzedaży. Informację o produkcie "partnerzy", kierują do konkretnych osób i otrzymują wynagrodzenie za sprzedane produkty, a nie za umieszczenie linku na swojej stronie. W ocenie Wnioskodawcy, w tej sytuacji nie wystąpi konieczność uiszczenia tzw. podatku u źródła od wypłat przekazywanych z tytułu pośrednictwa dla partnerów, osób fizycznych mających miejsce zamieszkania poza Polską. Art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako źródła opodatkowania od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez osoby fizyczne, nie mające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania nie wymienia usług pośrednictwa w sprzedaży. Jednocześnie art. 3 ust. 2a, 2b podaje różne źródła, ale będące na terytorium Polski. W ocenie Wnioskodawcy mamy tu taką sytuację, że osoba fizyczna wykonuje usługę w swoim miejscu zamieszkania - które jest poza granicami Polski - sprzedając produkt dla firm i osób, które generalnie też mają siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

* z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tekst jedn.: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż spółka cywilna zamierza rozpocząć sprzedaż oprogramowania. Jest to oprogramowanie typu (...) (...) czyli oprogramowanie jako usługa, udostępniane przez Internet poprzez przeglądarkę internetową. Sprzedaż będzie dostępna dla całego świata, z głównym ukierunkowaniem na rynek Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone, Kanada). Osoba fizyczna chętna do współpracy rejestruje się w specjalnie przygotowanym panelu, podaje swoje dane osobowe i otrzymuje swój indywidualny link internetowy do strony gdzie można zakupić produkt lub usługę. W tym linku są w pewien sposób zawarte dane tej osoby, partnera. Następnie Partner prowadzi dystrybucję poprzez zamieszczanie takiego linku np.: na swojej stronie internetowej, w kontekście ciekawego artykułu lub recenzji, w swoim mailingu, w swoim e-booku lub raporcie, który potem rozdaje, w swoim kursie e-mailingowym (wielokrotnym autoresponderze), bądź innymi sposobami. Nie ma tu klasycznej umowy. Jest to umowa nienazwana, najbardziej przypomina formę umowy o dzieło. Spółka nadając partnerowi jego link, zobowiązuje się do wypłaty określonego procentu prowizji od zakupionych produktów, przez osoby (firmy), które wejdą na stronę sklepu poprzez ten zindywidualizowany link. Będzie to rodzaj usługi wykonywanej osobiście, mieszczącej się raczej w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Z powyższego przepisu wynika, iż umowa o dzieło zawsze musi być uwieńczona konkretnym i sprawdzalnym rezultatem. W konsekwencji umowę o dzieło zaliczyć należy do grupy umów o rezultat usługi w przeciwieństwie go grupy umów o staranne wykonanie usługi, które charakteryzują umowę zlecenia. Umowa o dzieło wymaga, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia. Zatem z istotą umowy o dzieło sprzeczne są elementy losowości i niepewności. Biorąc powyższe pod uwagę wykonanie oznaczonego dzieła stanowi najczęściej jakiś proces pracy lub twórczości o możliwym do określenia momencie początkowym i końcowym. Celem tego procesu jest doprowadzenie do efektu (rezultatu) określonego przez strony w momencie zawierania umowy (por. Kodeks cywilny. Komentarz do art. 627. K. Pietrzykowski, C. H. Beck, 2009 r.). W przedmiotowej sprawie osoba współpracująca (partner) nie ma realnego wpływu na zakup produktu, jej zadanie polega na umieszczeniu linku umożliwiającego przekierowanie potencjalnego klienta na stronę spółki, gdzie może dokonać zakupu oprogramowania.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią wniosku zawierane umowy nie będą umowami o dzieło. Zgodnie z treścią wniosku będą to umowy "przypominające formę umowy o dzieło". Tym niemniej wskazać należy, iż oceny charakteru zawartych przez spółkę umów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z partnerami regulują przepisy Kodeksu cywilnego, wobec czego jednoznaczne rozstrzygnięcie powyższych kwestii nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Tym samym, w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyżej cytowany art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym przez spółkę zdarzeniu przyszłym nie znajduje również zastosowania powołany wyżej art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprawdzie katalog usług wskazanych w tym przepisie jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie " (...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki jakie należałoby spełnić aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa. Usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów wnioskodawcy niewątpliwie nie należą do usług o podobnym charakterze w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Usług pośrednictwa handlowego nie można zakwalifikować do usług o podobnym charakterze do usług doradczych, prawnych, księgowych czy też reklamowych, tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przychody osób nie posiadających miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu wykonywanych na rzecz wnioskodawcy usług pośrednictwa w sprzedaży na podstawie umowy o współpracy - o ile - jak przyjęto na podstawie treści wniosku - usługi te nie będą miały charakteru umowy o dzieło - nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku spółka nie będzie miała obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% przychodu od wypłacanych kontrahentom zagranicznym wynagrodzeń, ani uzyskiwania od nich certyfikatu rezydencji w celu zastosowania stawek wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobrania tego podatku.

Natomiast do przychodów z tytułu wykonywanych usług pośrednictwa w sprzedaży, w sytuacji gdyby usługi te były nabywane w oparciu o umowy o dzieło, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miałyby zastosowanie postanowienia art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku spółka jako płatnik miałaby obowiązek pobrać i odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osoby nie będącej rezydentem polskim, uzyskującej przychód z tytułu umowy o dzieło lub umowy zlecenia - w wysokości 20% przychodu (chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje inną stawkę tego podatku lub przewiduje niepobranie (niezapłacenie) podatku i osoba wykonująca tę usługę udokumentowała miejsce zamieszkania certyfikatem rezydencji) i sporządzić informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R).

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania. Interpretacja nie dotyczy skutków wypłaty należności na rzecz podmiotów innych niż osoby fizyczne.

Ponadto interpretacja dotyczy wyłącznie analizy przepisów dotyczących obowiązków płatnika w podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie art. 29 ustawy.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.