ITPB1/415-563b/13/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem firmy, która między innymi zajmuje się sprzedażą wyrobów gotowych, tj. nawozów ogrodniczych. W celu zwiększenia obrotów ze sprzedaży, poprawy konkurencyjności oraz pozyskania nowych klientów prowadzona jest sprzedaż promocyjna za symboliczną złotówkę.

Sprzedaż towarów promocyjnych odbywa się przy spełnieniu przez klientów określonego poziomu zakupu nawozów ogrodniczych oferowanych przez firmę Wnioskodawcy.

Założenia promocji umożliwiają dodatkowy zakup sprzętu RTV za symboliczną złotówkę. Regulamin Promocji udostępniony jest na stronie internetowej firmy. Towar przeznaczony do realizacji sprzedaży premiowej, Wnioskodawca kupuje na podstawie faktury zakupu od zewnętrznego dostawcy, z wyliczoną obowiązującą stawkę VAT 23%.

Sprzedaż natomiast odbywa się w ramach sprzedaży promocyjnej za obniżoną cenę, tj. netto 1 zł czyli finalny podatek VAT u końcowego odbiorcy wynosi 0,23 zł.

Wnioskodawca nadmienia, że sprzedaż sprzętu RTV nie jest przedmiotem działalności firmy. Sprzedaż promocyjna obejmuje;

* podmioty niepowiązane z osobą fizyczną,

* wszystkich dotychczasowych i potencjalnych klientów.

Firma stosuje następujące rozliczenia podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych:

* przychody ze sprzedaży towarów promocyjnych, tj. sprzętu RTV rozpoznaje jako przychody do opodatkowania, (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), po cenie netto 1 zł umieszczonej na fakturze (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Moment powstania przychodu z tytułu sprzedaży towarów promocyjnych ustalony jest na zasadach ogólnych, powstaje w dniu wydania towarów, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c ww. ustawy),

* wydatki na zakup sprzętu RTV sprzedawanego po promocyjnej cenie za złotówkę, rozpoznaje jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu i są one potrącane z chwilą osiągnięcia przychodu za sprzedaż promocyjną towarów (art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy wydatki poniesione na zakup sprzętu RTV lub "własnych wyrobów i towarów", które zostały sprzedane za symboliczną złotówkę w akcji promocyjnej, w pełnej wysokości mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup towarów, które przeznaczone są do sprzedaży promocyjnej za cenę 1 zł netto jako "nagroda" za spełnienie określonych warunków, to wydatki które mają na celu osiągnięcie przychodu z działalności operacyjnej. Mają one wpływ na uatrakcyjnienie oferty sprzedażowej firmy, pozyskanie nowych klientów oraz powiększenie przychodów (art. 22 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca uważa, że w całości koszty zakupu towarów, które przeznaczone są do sprzedaży promocyjnej należą do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, a tym samym ma prawo z chwilą uzyskania przychodu zaliczyć je do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w celu zwiększenia obrotów ze sprzedaży, poprawy konkurencyjności oraz pozyskania nowych klientów prowadzi sprzedaż promocyjną. Sprzedaż towarów promocyjnych odbywa się przy spełnieniu przez klientów określonego poziomu zakupu nawozów ogrodniczych oferowanych przez firmę Wnioskodawcy. Założenia promocji umożliwiają dodatkowy zakup sprzętu RTV za symboliczną złotówkę. Regulamin Promocji udostępniony jest na stronie internetowej firmy. Towar przeznaczony do realizacji sprzedaży premiowej, Wnioskodawca kupuje na podstawie faktury zakupu od zewnętrznego dostawcy. Sprzedaż natomiast odbywa się w ramach sprzedaży promocyjnej za obniżoną cenę, tj. netto 1 zł. Sprzedaż promocyjna obejmuje; podmioty niepowiązane z osobą fizyczną oraz wszystkich dotychczasowych i potencjalnych klientów.

Wydatki na zakup towarów, które mają zostać sprzedane za symboliczną złotówkę w ramach akcji promocyjnej, jako "nagroda" za spełnienie określonych warunków, to wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Sprzedaż towarów po promocyjnej cenie niewątpliwie uatrakcyjnia ofertę sprzedażową i może przełożyć się na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy. Zatem wydatki te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w całości i nie ma znaczenia cena, za jaką towary te zostaną następnie sprzedane.

Wydatki na zakup towarów sprzedawanych po promocyjnej cenie "za symboliczną złotówkę" należą do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Są one zatem potrącalne z chwilą uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży towarów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.