ITPB1/415-557/07/ENB - Ustalenie przychodu przy świadczeniach częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w celach prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do korzystania w celach prywatnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka używa samochody osobowe na podstawie umów najmu zawartych na czas określony na kilka lat. Każdy z samochodów używany jest na potrzeby działalności gospodarczej Spółki przez konkretnego pracownika.

Pracownik używający danego samochodu, na podstawie umowy o pracę lub odrębnej umowy szczegółowo określającej warunki użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych ma prawo korzystać z tego samochodu również do celów prywatnych. Wykorzystanie samochodu do celów prywatnych jest dokumentowane w postaci prowadzonej przez pracownika ewidencji przebiegu samochodu służbowego zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w okresach miesięcznych. Ewidencja ta każdorazowo jest podpisywana przez pracownika i akceptowana przez osobę upoważnioną przez Zarząd spółki. Ewidencja ta jest przedkładana Spółce przez pracownika na początku miesiąca po miesiącu którego dotyczy.

Wszystkie koszty eksploatacji samochodów ponoszone są przez Spółkę.

Wartość nieodpłatnego świadczenia oraz świadczenia w naturze uzyskiwanego przez pracownika z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych Spółka wylicza w następujący sposób:

Sumowane są faktycznie poniesione w danym miesiącu koszty usług związane z używaniem samochodu obejmujące opłaty ponoszone zgodnie z umową najmu, usługi związane z bieżącą eksploatacją samochodu oraz zakup materiałów eksploatacyjnych. Tak ustalona kwota kosztów używania samochodów w danym miesiącu mnożona jest przez procentowy udział liczby przejechanych kilometrów w celach prywatnych w ogólnej liczbie przejechanych w danym miesiącu kilometrów.

W ten sposób wyliczona wartość kosztów używania samochodu przypadająca na używanie ich w celach prywatnych stanowi podstawę (kwotę netto) wystawienia faktury wewnętrznej dokumentującej świadczenie usług na potrzeby osobiste pracownika.

Wartość nieodpłatnego świadczenia w wysokości brutto faktury wewnętrznej doliczana jest do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako część wynagrodzenia pracownika ze stosunku pracy za dany miesiąc wypłacanego w następnym miesiącu po miesiącu którego dotyczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość nieodpłatnego udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych należy uznać za dodatkowe świadczenie związane ze stosunkiem pracy i czy Spółka ustala prawidłowo wysokość tego nieodpłatnego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. określono, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Udostępnianie samochodu służbowego do nieodpłatnego korzystania przez pracownika w celach prywatnych należy zakwalifikować jako przychód ze stosunku pracy wymieniony w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Spółka jako płatnik ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu, będącego składnikiem wynagrodzenia ze stosunku pracy. Wartość nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego do korzystania w celach prywatnych przez pracownika Spółka ustala w oparciu o dyspozycję art. 11 ust. 2 (w zakresie zakupu materiałów eksploatacyjnych) oraz art. 11 ust. 2a pkt 2 (w zakresie zakupionych usług).

Jako podstawę opodatkowania świadczenia w naturze w postaci zakupionych i przekazanych pracownikowi do korzystania materiałów eksploatacyjnych (paliwa, płynu do spryskiwaczy itp.) przyjmowaną proporcjonalnie do udziału przejechanych kilometrów w celach prywatnych w łącznej liczbie przejechanych kilometrów przyjmuje się wartość tych wydatków ponoszona przez Spółkę.

Źródłem zaopatrzenia w te materiały są stacje benzynowe i inne punkty sprzedaży dostępne dla normalnego konsumenta. Cena jaką płaci Spółka za materiały eksploatacyjne jest ceną rynkową w obrocie rzeczami tego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Tym samym spełniony jest warunek określony w art. 11 ust. 2 u.p.d.o.f.

Jako podstawę opodatkowania przekazanych nieodpłatnie usług, przyjmowana jest wartość wydatków na zakup usług związanych z używaniem samochodu ponoszoną przez Spółkę (czynsz najmu, pakiet usług dodatkowych, ubezpieczenie, myjnia, koszty parkingów itp.), obliczana proporcjonalnie do udziału przejechanych kilometrów w celach prywatnych w łącznej liczbie przejechanych kilometrów. Przedmiotem świadczenia są więc usługi zakupione przez Spółkę i ewidencjonowane w oddzielnej ewidencji według cen zakupu. Tym samym spełniony jest warunek określony w art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celach prywatnych stanowi w świetle powyższych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika, będące jego przychodem ze stosunku pracy.

W związku z powyższym, wartość tego nieodpłatnego świadczenia pracodawca powinien dodać do innych przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy i od łącznej kwoty pobrać miesięczną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem są usługi zakupione przez Spółkę w formie najmu samochodów oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze w postaci materiałów niezbędnych do eksploatacji tych pojazdów, wartość powyższych świadczeń należy ustalić na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy w zakresie zakupu materiałów eksploatacyjnych przekazywanych pracownikowi oraz na podstawie ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy w zakresie kosztów zakupu usług przez Spółkę.

Z treści wniosku wynika, że Spółka za podstawę opodatkowania przekazanych nieodpłatnie świadczeń i świadczeń w naturze, przyjmuje wartość wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup usług i materiałów związanych z używaniem samochodu tj. czynsz najmu samochodu, koszt zakupu paliwa, pakiet usług dodatkowych, koszty ubezpieczenia, myjni, parkingów itp. liczonych proporcjonalnie do udziału przejechanych kilometrów w celach prywatnych w łącznej liczbie przejechanych kilometrów w konkretnym miesiącu. Wykorzystanie samochodu do celów prywatnych jest dokumentowane przy pomocy ewidencji przebiegu kilometrów samochodu.

W ten sposób wyliczona wartość kosztów używania samochodu przez pracownika do celów prywatnych stanowi podstawę obliczenia wartości otrzymanych przez pracownika świadczeń w naturze oraz nieodpłatnych świadczeń. Następnie wartość ta jest doliczana do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

W świetle obowiązujących przepisów należy uznać, że Spółka zasadnie przyjęła, iż opisane we wniosku świadczenia stanowią przychód ze stosunku pracy.

Prawidłowy jest również sposób ustalenia wartości ww. świadczeń udzielonych pracownikowi:

* w przypadku świadczeń w naturze według cen rynkowych;

* w przypadku usług zakupionych (w tym wynajęcia samochodu) według cen zakupu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.