ITPB1/415-556a/11/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-556a/11/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, w Polsce posiada miejsce zamieszkania oraz ma centrum interesów życiowych. Prowadzi w Polsce i Belgii działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, remontowych oraz prac wykończeniowych wnętrz. Przychody z tej działalności opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 5,5%, jest również płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza świadczyć ww. usługi na rzecz kontrahentów z UE (np. Belgii, Holandii, Niemiec) za pośrednictwem jednoosobowej działalności gospodarczej założonej na terenie Niemiec.

W świetle zapisów art. 5 (definicja zakładu) Umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie można uznać jako zakład, bowiem nie przewiduje on, aby jakakolwiek przyszła usługa trwała dłużej niż 12 miesięcy. Przyszłe dochody z tytułu świadczonych usług za pośrednictwem firmy prowadzonej na terenie Niemiec, będą zatem opodatkowane w Polsce (art. 7 pkt 1 ww. Umowy).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie,

Czy do przyszłych przychodów, które osiągane będą za pośrednictwem firmy prowadzonej na terenie Niemiec, można stosować opodatkowanie na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on nadal świadczył usługi tego samego rodzaju, aktualnie spełnia warunki w zakresie zastosowania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych. Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych, nie ogranicza zastosowania tej formy podatku do przychodów osiąganych na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, prowadzi w Polsce i Belgii działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, remontowych oraz prac wykończeniowych wnętrz. Przychody z tej działalności opodatkowuje zryczałtowanym podatkiem dochodowym wg stawki 5,5%, jest również płatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza świadczyć ww. usługi na rzecz kontrahentów z UE (np. Belgii, Holandii, Niemiec) za pośrednictwem jednoosobowej działalności gospodarczej założonej na terenie Niemiec. Zauważa również, że posiada miejsce zamieszkania w Polsce, w Polsce także posiada centrum interesów życiowych.

Zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, usług wykonywanych za granicą nie można uznać za zagraniczny zakład, w świetle zapisów umowy międzynarodowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a.

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.

polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Natomiast w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2.

są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3.

wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Ustawodawca przyjął uniwersalną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy. Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej, należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas przychód będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

W pewnym zakresie wszakże przesądza o tym zamiar podatnika. Jeśli podmiot osiągać będzie w sposób stały i zorganizowany przychody, które można będzie zaklasyfikować do innego źródła przychodów, niż gdyby były osiągane w sposób incydentalny, to wówczas ta stałość i zorganizowanie mogą mieć rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej.

Istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika - mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ww. ustawy - nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ustawy.

Zatem, jeżeli aktywność zarobkowa Wnioskodawcy za granicą spełnia przesłanki pozytywne określone w art. 5a pkt 6 ustawy oraz nieistnienieją przeszkody określone w art. 5b ust. 1 wówczas można uznać ja za działalność gospodarczą.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Jedyne ograniczenia dotyczące możliwości prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym określone zostały w art. 6 ust. 4-6 ustawy oraz art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy, podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli:

1.

w roku poprzedzającym rok podatkowy:

a.

uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 150.000 euro, lub

b.

uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 150.000 euro,

2.

rozpoczną wykonywanie działalności w roku podatkowym i nie korzystają z opodatkowania w formie karty podatkowej - bez względu na wysokość przychodów.

Stosownie do treści ust. 5, jeżeli podatnik w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadził działalność samodzielnie, a także w formie spółki, opłaca w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych:

1.

odrębnie z działalności wykonywanej samodzielnie i odrębnie z działalności wykonywanej w formie spółki, gdy spełnia warunki określone w ust. 4 pkt 1, albo

2.

z działalności wykonywanej samodzielnie, gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. a), a z działalności wykonywanej w formie spółki - gdy spełnia warunek określony w ust. 4 pkt 1 lit. b).

W myśl zaś ust. 6, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych opłacają również podatnicy, którzy w roku poprzedzającym rok podatkowy prowadzili działalność samodzielnie lub w formie spółki, z której przychody były opodatkowane wyłącznie w formie karty podatkowej, lub za część roku były opodatkowane w formie karty podatkowej i za część roku na ogólnych zasadach, a łączne przychody w roku poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczyły kwoty 150.000 euro; w tych przypadkach przychody opodatkowane w formie karty podatkowej oblicza się wyłącznie na podstawie wystawionych faktur lub rachunków. Do podatników tych stosuje się odpowiednio przepisy ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1.

opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3,

2.

korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego,

3.

osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

a.

prowadzenia aptek,

b.

działalności w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw (prowadzenie lombardów),

c.

działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,

d.

prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie wolnych zawodów innych niż określone w art. 4 ust. 1 pkt 11,

e.

świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,

f.

działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych,

4.

wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii,

5.

podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:

a.

samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,

b.

w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,

c.

samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

d.

jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach,

* rozpoczynających działalność samodzielnie lub w formie spółki, jeżeli podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników, przed rozpoczęciem działalności w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy, wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres działalności podatnika lub spółki.

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie wynika, że jej stosowanie ograniczone jest wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Polski. Wobec powyższego, o ile nie wystąpi jedna ze wskazanych powyżej okoliczności wyłączających opodatkowanie przychodów tym podatkiem - przepisy tej ustawy mają również zastosowanie do przychodów uzyskanych za granicą, a podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Warunkiem zastosowania tej formy opodatkowania zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy jest złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zatem mając na uwadze zaprezentowane zdarzenie przyszłe i obowiązujący stan prawny, stwierdzić należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu wykonywania działalności gospodarczej za granicą, jeżeli zgodnie z zapisami stosownej umowy międzynarodowej podlegają opodatkowaniu w Polsce, będą podlegały opodatkowaniu na zasadach właściwych dla wybranej dla działalności formy opodatkowania, tj. zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl