ITPB1/415-545a/07/ENB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2007 r. (data wpływu 16 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład pracy skierował pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na studia podyplomowe, które będą odbywać się w systemie zaocznym, w okresie od 13 października 2007 r. do 29 czerwca 2008 r. Studia podyplomowe organizowane są przez "I". Kierunek studiów jest związany z zakresem powierzonych pracownikowi obowiązków.

Pracodawca zawarł z pracownikiem porozumienie, w którym zobowiązał się do refundacji 50% opłaty za naukę (tj. opłaty za I semestr, który trwa od 13 października 2007 r. do 27 stycznia 2008 r.) Zobowiązał się również do: zwrotu kosztów przejazdu przez cały okres trwania studiów, udzielenia 5 dni urlopu płatnego i 5 dni urlopu bezpłatnego, zwolnienia z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia, w wymiarze 3 godz. tygodniowo.

Pracownik zobowiązał się do przepracowania u pracodawcy 24 miesięcy po ukończeniu nauki, chyba, że pracodawca rozwiąże z nim w tym okresie stosunek pracy za wypowiedzeniem lub bez zachowania okresu wypowiedzenia, w przypadkach określonych w Kodeksie Pracy. Pracownik zobowiązał się również do zwrotu świadczenia w terminie 6 m-cy, jeżeli w trakcie nauki lub po jej zakończeniu w terminie określonym w umowie dojdzie do rozwiązania stosunku pracy za wyjątkiem przypadku rozwiązania umowy bez wypowiedzenia z przyczyn określonych w art. 55 Kodeksu Pracy. Wysokość zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę będzie proporcjonalna do czasu pracy po ukończeniu lub czasu pracy w trakcie nauki, chyba, że pracodawca odstąpi od żądania zwrotu kosztów w części lub całości. Jeżeli bez uzasadnionej przyczyny pracownik przerwie naukę, jest zobowiązany na wniosek pracodawcy do zwrotu kosztów w części lub całości.

Zgodnie z zakładowym regulaminem pracy, pracodawca zobowiązany jest "ułatwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych". W szczególnie uzasadnionych przypadkach mogą być przyznane świadczenia w związku z dokształcaniem na warunkach korzystniejszych niż określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r., jednakże refundacja z tytułu opłat nie może przekroczyć 60% kosztów. Przyznanie świadczeń na warunkach korzystniejszych następuje na mocy porozumienia, które obligatoryjnie zawiera obowiązek przepracowania przez pracownika okresu od 24 do 36 miesięcy po ukończeniu nauki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze oraz trzecie w zakresie podlegającym regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek Spółki w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy pracodawca kieruje pracownika na studia podyplomowe, przyznane świadczenia (opłata za naukę, koszty dojazdu) są zwolnione z opodatkowania i oskładkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21 wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy o których mowa w powyższym przepisie, regulujące możliwość przyznania pracownikowi dodatkowych świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.).

Przepisy tego rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych. Przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych rozumie się kształcenie w szkołach dla dorosłych i szkołach wyższych oraz kształcenie, dokształcanie, a także doskonalenie w formach pozaszkolnych. Jeśli finansowanie kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika wynika z wymienionych przepisów, to podlega zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że w rozporządzeniu zakres świadczeń przysługujących pracownikom został zróżnicowany w zależności od formy kształcenia (szkolnej bądź pozaszkolnej) oraz od faktu, czy pracownik podjął naukę na podstawie skierowania od pracodawcy, czy bez takiego skierowania.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) stanowi, że w uczelni mogą być prowadzone studia, studia doktoranckie, studia podyplomowe oraz kursy dokształcające.

Zatem studia podyplomowe współorganizowane przez Politechnikę należy uznać za kształcenie w formach szkolnych.

Należy zauważyć, że w przypadku podjęcia nauki na studiach podyplomowych tj. kształcenia w formach szkolnych na podstawie skierowania od pracodawcy, jak i bez tego skierowania - pracownikowi przysługują na podstawie § 4 ust. 2 bądź § 5 ust. 1 rozporządzenia, świadczenia w zakresie:

* zwrotu kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na terenie kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,

* pokrycia kosztów podręczników i innych materiałów szkoleniowych,

* pokrycie opłaty za naukę, pobieranej przez szkołę.

Ww. świadczenia, przyznane zgodnie z rozporządzeniem, są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wymieniony przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia więc zwolnienia od opodatkowania świadczeń na podnoszenie kwalifikacji przez pracownika od posiadania skierowania od pracodawcy.

W przedmiotowej sprawie zwolniona od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie kwota otrzymana przez pracownika w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę kosztów związanych z dokształcaniem pracownika - w wysokości 50% czesnego oraz zwrot kosztów przejazdu przez okres trwania studiów podyplomowych o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika.

Powyższemu zwolnieniu przedmiotowemu nie będzie natomiast podlegało wynagrodzenie wypłacone za okres przebywania pracownika na urlopie szkoleniowym przyznanym na podstawie § 4 ust. 1 w związku z § 7 rozporządzenia oraz na dodatkowym urlopie szkoleniowym, który może być udzielony na podstawie § 4 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia.

Ponadto należy wskazać, że od kwot otrzymywanych przez pracownika podlegających zwolnieniu przedmiotowemu, Spółka nie ma obowiązku odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie trzecie, należy wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 90 nie uzależnia zwolnienia podatkowego od zakresu przyznanych pracownikowi świadczeń.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.