ITPB1/415-540a/14/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2013 r. (data wpływu 6 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. korekty przychodu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 grudnia 2010 r. spółka jawna, której jest Pan wspólnikiem w 50%, jako sprzedająca zawarła w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży lokalu biurowego, na łączną kwotę 2.834.084 zł 40 gr, obejmującą podatek VAT w stawce 22%. Na podstawie powyższego aktu notarialnego, spółka wystawiła fakturę sprzedażową uwzględniając 22% VAT.

Po uzyskaniu interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, spółka dokonała korekty stawki podatku VAT z 22% na stawkę zwolnioną. W związku z powyższym, w dniu 20 października 2011 r. spółka wystawiła pierwszą korektę faktury VAT, zmieniając stawkę podatku należnego z 22% na stawkę zwolnioną. W tej sytuacji, kwota podatku VAT uległa zmniejszeniu o kwotę 511.064 zł 40gr, natomiast kwota netto zwiększyła się o ww. kwotę. Kwota brutto sprzedaży pozostała na niezmienionym poziomie.

Nabywca nieruchomości zakwestionował wystawioną korektę, twierdząc, że jest pozbawiona podstaw prawnych i jest sprzeczna z treścią składanych, w toku negocjacji ofert, godząc się na kwotę netto 2.323.020 zł i zwolnioną stawkę podatku VAT. Tym samym wystawienie ww. faktury korygującej, w której kwota ta została zwiększona do poziomu 2.834.084 zł 40 zł, stanowić może jedynie nieuprawnioną próbę do zwiększenia ceny określonej aktem notarialnym. Spółka, której jest Pan wspólnikiem nie zgodziła się z określoną tezą. Sprawa trafiła do sądu. Sąd przyznał rację stronie kupującej.

W związku z powyższym, spółce zasądzono kwotę 511.064 zł 40 gr tytułem nienależnie pobranego świadczenia, w postaci obowiązku zapłaty przez kupującego podatku VAT w stawce 22% przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Dodatkowo spółka musiała zapłacić kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 25.554 zł tytułem opłaty od pozwu.

Po wyroku sądu, w dniu 31 maja 2013 r., spółka wystawiła drugą korektę faktury VAT, z uwzględnieniem kwoty netto i brutto w wysokości 2.323.020 zł i zwolnionej stawki VAT oraz zapłaciła stronie kupującej kwotę sporną.

Spółka dla potrzeb podatkowych prowadzi księgi handlowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy - mając na uwadze wyrok sądu z dnia 31 maja 2013 r. i wystawioną po wyroku korektę fakturę - zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, związane z powyższymi informacjami, powinno być dokonane w 2010 r., czyli w momencie sprzedaży nieruchomości, czy w roku zapadnięcia wyroku sądu, czyli w 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, skorygowanie podatku dochodowego, związanego z wystawieniem drugiej korekty faktury, powinno być dokonane w roku, w którym zapadł wyrok sądu, czyli w 2013 r. Jest to związane ze skutkami prawnymi jakie miały miejsce w 2011 r. w związku z wystawieniem pierwszej korekty faktury, o której mowa w pozycji G ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Należy przyjąć, że faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Zgodnie z powołanymi przepisami dla ustalenia przychodu istotna jest data uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Na datę powstania przychodu należnego istotne znaczenie ma dzień dokonania czynności, tj. wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego, wykonanie usługi lub jej częściowe wykonanie. Oznacza to, że późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca ma wpływ na przychody należne określone w fakturze pierwotnej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Uzyskany więc w roku podatkowym przychód w postaci kwot należnych, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, jest pomniejszany (korygowany) o wartość zwróconych towarów, bonifikat, skont, które pierwotnie tworzyły przychód tego roku podatkowego, a nie jakiegokolwiek innego roku podatkowego, łącznie z rokiem, w którym do zwrotu towarów lub do udzielenia lub rozliczenia udzielonych bonifikat i skont faktycznie doszło.

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu przychód określonego (danego) roku podatkowego był mniejszy, to korekta przychodu może się odnosić jedynie do tego roku podatkowego, w którym przychód powstał.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 grudnia 2010 r. spółka jawna, której jest Pan wspólnikiem w 50%, jako sprzedająca zawarła w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży lokalu biurowego, obejmującą podatek VAT w stawce 22%. Na podstawie powyższego aktu notarialnego, spółka wystawiła fakturę sprzedażową uwzględniając 22% VAT.

Po uzyskaniu interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, spółka dokonała korekty stawki podatku VAT z 22% na stawkę zwolnioną. W związku z powyższym, w dniu 20 października 2011 r. spółka wystawiła pierwszą korektę faktury VAT, zmieniając stawkę podatku należnego z 22% na stawkę zwolnioną.

W tej sytuacji, kwota podatku VAT uległa zmniejszeniu o kwotę 511.064 zł 40gr, natomiast kwota netto zwiększyła się o ww. kwotę. Kwota brutto sprzedaży pozostała na niezmienionym poziomie.

Nabywca nieruchomości zakwestionował wystawioną korektę, twierdząc, że jest pozbawiona podstaw prawnych i jest sprzeczna z treścią składanych, w toku negocjacji ofert, godząc się na kwotę netto 2.323.020 zł i zwolnioną stawkę podatku VAT.

Tym samym wystawienie ww. faktury korygującej, w której kwota ta została zwiększona do poziomu 2.834.084 zł 40 zł, stanowić może jedynie nieuprawnioną próbę do zwiększenia ceny określonej aktem notarialnym. Spółka, której jest Pan wspólnikiem nie zgodziła się z określoną tezą. Sprawa trafiła do sądu. Sąd przyznał rację stronie kupującej.

W związku z powyższym, spółce zasądzono kwotę 511.064 zł 40 gr tytułem nienależnie pobranego świadczenia, w postaci obowiązku zapłaty przez kupującego podatku VAT w stawce 22% przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Dodatkowo spółka musiała zapłacić kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 25.554 zł tytułem opłaty od pozwu.

Po wyroku sądu, w dniu 31 maja 2013 r., spółka wystawiła drugą korektę faktury VAT, z uwzględnieniem kwoty netto i brutto w wysokości 2.323.020 zł i zwolnionej stawki VAT oraz zapłaciła stronie kupującej kwotę sporną.

Spółka dla potrzeb podatkowych prowadzi księgi handlowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów regulujących zasady dokonywania korekty przychodów. Nie zawiera także uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. wskazujących czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie wystawienia faktury korygującej (na bieżąco), czy też w dacie powstania przychodu należnego. Zauważyć jednak należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania przychodu, wpływa jedynie na jego wysokość. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Należy przy tym podkreślić, że faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna więc potwierdzić jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany przez wystawienie faktury korygującej. Faktura korygująca odnosi się więc do konkretnej faktury sprzedaży.

W konsekwencji istnieje konieczność dokonania korekty przychodu należnego oraz jego pochodnych (dochód, należny podatek).

Przy czym, korekta przychodu należnego, wynikająca z korekty wystawionych faktur, winna zostać dokonana wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jak już wskazano, wystawione faktury pierwotne nieprawidłowo dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), a korekty nie generują nowego momentu powstania przychodu, lecz odnoszą się do przychodu uprzednio wykazanego. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano przychód. Nieprawidłowo więc stwierdzono we wniosku, że w skorygowanie podatku dochodowego, związanego z wystawieniem drugiej korekty faktury, powinno być dokonane w roku, w którym zapadł wyrok sądu, czyli w 2013 r.

W sytuacji opisanej we wniosku, faktura korygująca powinna odnosić się do przychodu właściwego okresu rozliczeniowego, czyli do daty uzyskania pierwotnego przychodu związanego z dokonaną sprzedażą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20.