ITPB1/415-536/08/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawę samochodu nieobjętego ubezpieczeniem dobrowolnym - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawę samochodu nieobjętego ubezpieczeniem dobrowolnym.

Pismem z dnia 14 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.) uzupełnił Pan powyższy wniosek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Posiada Pan samochód ciężarowy Mercedes 1722 służący tylko i wyłącznie do uzyskiwania przychodów z tytułu prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej. Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowanym na zasadach ogólnych prowadzącym podatkową księgę przychodów i rozchodów. Samochód nie był ubezpieczony ubezpieczeniem dobrowolnym AC, a jedynie ubezpieczeniem obowiązkowym OC i NW.

W dniu 21 lipca 2008 r. w wyniku kolizji drogowej z winy innego kierowcy, kierującego samochodem osobowym, samochód ten uległ uszkodzeniu.

Serwis wystawił fakturę VAT na Pana bezpośrednio, następnie dokonał Pan zapłaty za naprawę na łączną kwotę 29 503 zł 21 gr, w tym 5 330 zł 26 gr podatku VAT.

Ubezpieczyciel sprawcy kolizji odmówił Panu wypłaty kosztów naprawy w kwocie brutto i wypłacił jedynie kwotę netto bez VAT tłumacząc, że jako podatnik podatku VAT musi Pan dokonać odliczenia i w ten sposób odzyska pieniądze.

Uważa Pan, że ubezpieczyciel nie ma racji, gdyż winny kolizji posiadał ubezpieczenie dobrowolne AC i odzyska wszystkie poniesione koszty, natomiast mimo, że jest Pan poszkodowanym, ubezpieczyciel sprawcy nie chce uznać całości przez Pana kosztów naprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty naprawy powypadkowej samochodu nieobjętego dobrowolnym ubezpieczeniem komunikacyjnym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów naprawy powypadkowej samochodu, ponieważ nie posiadał dodatkowego ubezpieczenia dobrowolnego pojazdu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte dobrowolnym ubezpieczeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólnym zapisem dotyczącym kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Jak wynika zatem z brzmienia powyższego przepisu ustawodawca uzależnił możliwość uznania wydatków na remont powypadkowy samochodu za koszt uzyskania przychodu od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że samochód ciężarowy wykorzystywany wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej, który uległ kolizji z winy innego uczestnika ruchu, nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym AC, a jedynie ubezpieczeniem obowiązkowym OC i NW.

Wobec powyższych przepisów, wydatek poniesiony na naprawę powypadkową samochodu ciężarowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie objętego ubezpieczeniem dobrowolnym nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Nadmienia się jednocześnie, że zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy podatkowej do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.