ITPB1/415-525/14/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą. Jest Pani płatnikiem podatku VAT. Posiada Pani samochód zakupiony w 2012 r., który używany jest do celów zarobkowych. Figuruje on w ewidencji środków trwałych i nadal jest amortyzowany. Na samochód wykupiono polisę ubezpieczeniową OC i AC - od wartości brutto.

W roku 2013 zgłosiła Pani dwie odrębne szkody dwóm ubezpieczycielom:

* pierwszemu do pokrycia szkody z Pani polisy AC,

* drugiemu do pokrycia szkody z polisy OC sprawcy.

Naprawy obu szkód odbyły się w trybie bezgotówkowym. Obaj ubezpieczyciele pokryli (w tym podatek VAT) koszty naprawy samochodu (łącznie 5.953 zł 13 gr), w tym:

* pierwszy ubezpieczyciel na kwotę 4.559 zł 53 gr,

* drugi ubezpieczyciel na kwotę 1.393 zł 60 gr

o czym została Pani powiadomiona notami.

Nie otrzymała Pani jednak żadnej faktury, nie dopłacała również podatku VAT.

Oryginały obu faktur otrzymali ubezpieczyciele jako płatnicy całkowitych kosztów naprawy samochodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączną kwotę odszkodowania w wysokości 5.953 zł 13 gr wykazała Pani w zeznaniu rocznym za rok 2013 jako przychód i opłaciła Pani podatek w wysokości z 1.132 zł (PIT-5L).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeżeli nie otrzymała Pani żadnej faktury za naprawę samochodu, to czy otrzymane odszkodowanie w łącznej wysokości 5.953 zł 13 gr.

2. Czy może ubiegać się Pani o zwrot zapłaconego podatku.

Uważa Pani, że może ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku, gdyż:

Uzyskane odszkodowanie od ubezpieczycieli (w trybie bezgotówkowym) nie jest przychodem w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie włącza ich z tej kategorii.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

W art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, ustawodawca wyłączył natomiast z przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, kwoty zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wyłączenie zawarte w tym przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać w tym miejscu należy, że niezaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów winno wynikać bądź z ustawowego wyłączenia tego wydatku z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy, bądź z braku związku poniesionego wydatku z przychodem, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Nie może ono zatem być wynikiem dobrowolnego działania podmiotu, nie znajdującego oparcia w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeśli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, jednakże przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przy czym składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą będą zarówno składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w tej działalności, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. wszelkie przedmioty wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że posiada Pani samochód, który używany jest do celów zarobkowych. Figuruje on w ewidencji środków trwałych i nadal jest amortyzowany. Na samochód wykupiono polisę ubezpieczeniową OC i AC.

W roku 2013 zgłosiła Pani dwie odrębne szkody dwóm ubezpieczycielom:

* pierwszemu do pokrycia szkody z Pani polisy AC,

* drugiemu do pokrycia szkody z polisy OC sprawcy.

Naprawy obu szkód odbyły się w trybie bezgotówkowym. Obaj ubezpieczyciele pokryli koszty naprawy samochodu, o czym została Pani powiadomiona notami. Nie otrzymała Pani żadnej faktury, nie dopłacała również podatku VAT. Oryginały obu faktur otrzymali ubezpieczyciele jako płatnicy całkowitych kosztów naprawy samochodu.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz zaprezentowany stan faktyczny stwierdzić należy, że wskazane we wniosku odszkodowanie nie stanowi zwrotu niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawę samochodu, wobec czego stanowi ono dla Pani przychód z tej działalności. Na prawnopodatkową kwalifikację tego odszkodowania nie ma wpływu sposób rozliczeń pomiędzy ubezpieczycielami a zakładem wykonującym naprawę samochodu, ani też fakt, że nie otrzymała Pani faktury z tego tytułu. Odszkodowanie, o którym mowa we wniosku jest bowiem otrzymanym odszkodowaniem objętym dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to przy tym odszkodowanie za szkody dotyczące składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, więc nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie możliwości dokonania korekty zeznań podatkowych, należy mieć na uwadze przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa, dotyczące możliwości składania korekt. Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2).

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Prawo do korekty przysługuje zatem wyłącznie wtedy, gdy dane wykazane w deklaracji (zeznaniu) są błędne. W niniejszej sprawie - jak wykazano - odszkodowanie stanowiło dla Pani przychód, brak jest więc podstaw do korygowania złożonego zeznania w tym zakresie.

Końcowo należy zauważyć, że organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku. Mając powyższe na uwadze, tut. organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego, czy też ocenę prawidłowości złożonego zeznania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.