ITPB1/415-525/09/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 17 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty zeznania rocznego - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty zeznania rocznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług transportu drogowego pojazdami uniwersalnymi. W roku 2007 był Pan zobowiązany do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz posiadał status małego podatnika. We wrześniu 2007 r. zakupił Pan samochód ciężarowy, który zakwalifikowany został jako środek trwały w prowadzonym przedsiębiorstwie. Przed rozpoczęciem amortyzacji dokonał Pan wyboru jednorazowej metody amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Możliwość skorzystania z tej metody amortyzacji była jednym z głównych powodów podjęcia przez Pana decyzji o zakupie samochodu ciężarowego na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak w konsekwencji niekorzystnych dla firm transportowych interpretacji organów podatkowych dotyczących jednorazowej amortyzacji samochodów ciężarowych w kontekście pomocy de mninimis skorygował Pan dokonane zapisy w ewidencji środków trwałych i księgach podatkowych i naliczył amortyzację liniową, co okazało się postępowaniem pochopnym i nieprawidłowym. Obecnie dokonał Pan korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za 2007 r. Bieżące interpretacje podatkowe nie negują możliwości zastosowania amortyzacji jednorazowej w przypadku zakupu samochodu ciężarowego przez firmę transportową, jednocześnie minister finansów dokonał zmian z urzędu na podstawie art. 14e Ordynacji podatkowej wcześniej wydanych, nieprawidłowych interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny przysługuje prawo dokonania korekty dochodu za 2007 r., przez pomniejszenie go o różnicę między przysługującą amortyzacją jednorazową a amortyzacją zaliczoną już do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym korekty zeznania podatkowego za 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada On prawo do dokonania korekty zeznania podatkowego za 2007 r. Z uwagi na fakt iż wyboru metody jednorazowej amortyzacji dokonał już w 2007 r., tj. w roku zakupu środka trwałego, jako mały podatnik, zgodnie z definicją art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miał Pan prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy. W sytuacji gdy mimo wyboru metody jednorazowej amortyzacji, dokonał Pan błędnie, chociaż w dobrej wierze, odpisów w 2007 r. inną metodą niż jednorazowa amortyzacja, ma Pan wynikający z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek skorygowania niewłaściwych odpisów podatkowych za rok 2007 oraz prawo do skorygowania zeznania rocznego za ten rok. Potwierdzeniem Pana stanowiska jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2009 Nr.IPPB11/415-1388/08-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Przepis art. 22h ust. 2 ustawy, stanowi że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Od 2007 r. niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. - podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Ulga w postaci jednorazowego odpisu, jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego, zatem możliwe jest stosowanie jej również w przypadku podmiotów gospodarczych prowadzących działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, wskazał Pan, iż miesiącu wrześniu 2007 r. zakupił Pan samochód ciężarowy, zakwalifikował go jako środek trwały i dokonał Pan wyboru metody amortyzacji jednorazowej, zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na niekorzystne dla firm transportowych interpretacje organów podatkowych dotyczące jednorazowej amortyzacji samochodów ciężarowych w kontekście pomocy de minimis skorygował Pan dokonane zapisy w ewidencji środków trwałych i księgach podatkowych i naliczył amortyzację liniową.

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji, stosownie do art. 81 § 2 ustawy, następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Treść art. 75 § 1 ww. ustawy stanowi, że jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W myśl art. 75 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli:

Wskazać należy, iż w przypadku gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym, podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwota nadpłaty).

Mając powyższe na względzie należy uznać, że jeżeli dokonał Pan jednorazowej amortyzacji samochodu ciężarowego zakupionego w 2007 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to brak jest podstawy prawnej do zmiany wybranej dla tego środka trwałego metody amortyzacji.

W sytuacji, gdy dokonał Pan odpisów inną metodą, to ma obowiązek skorygowania kosztów podatkowych za ten rok podatkowy (2007) i skorygowania zeznania rocznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.