ITPB1/415-522/11/DP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-522/11/DP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki Jawnej prowadzi stację paliw i współpracuje na podstawie podpisanych umów z firmą będącą spółką europejską (SE). Spółka ta jest dostawcą paliwa do spółki jawnej, a także klientem Wnioskodawcy na podstawie umowy o akceptacji kart paliwowych. Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca wydaje osobom posługującym się kartami paliwowymi paliwo nie otrzymując od nich zapłaty. Na podstawie podpisanej umowy na wydane paliwo wystawia faktury VAT raz w tygodniu na podstawie zestawienia transakcji z okresu rozliczeniowego na spółkę europejską (SE). Wnioskodawca za wydany towar na podstawie kart paliwowych kompensuje swoje zobowiązania wobec spółki europejskiej z tytułu dostawy paliwa.

Na podstawie umowy Wnioskodawca wystawia faktury w przyjętym tygodniowym okresie rozliczeniowym, a sprzedaż paliwa ewidencjonuje na podstawie kart paliwowych na kasie fiskalnej, nie wydając paragonów fiskalnych posiadaczom kart paliwowych tankującym paliwo. Wydaje natomiast potwierdzenie w postaci dokumentu WZ (wydanie zewnętrzne) będące dowodem przeprowadzonej transakcji. Paragony fiskalne przechowywane są przez Wnioskodawcę.

Dla Wnioskodawcy końcowym odbiorcą zakupionego paliwa na podstawie kart paliwowych jest spółka europejska (SE) i na nią wystawia faktury, otrzymując od niej poprzez kompensatę za dostarczone paliwo zapłatę. Podatnik w okresach rozliczeniowych tygodniowych wystawia faktury VAT dla spółki europejskiej (SE) na sprzedaż dokonaną na podstawie kart paliwowych. Wnioskodawca dokonując rozliczenia podatku od towarów i usług za dany miesiąc pomniejsza sprzedaż zarejestrowaną na kasie fiskalnej o paragony wystawione na wydanie paliwa na podstawie kart paliwowych klientom spółki europejskiej (SE), posiadaczom kart paliwowych. Powiększa natomiast podatek VAT należny o sprzedaż wynikającą z faktur wystawianych na transakcje kartami paliwowymi na spółkę europejską (SE) w dacie wystawienia faktury.

Faktury wystawiane są przez Wnioskodawcę na spółkę europejską (SE) z transakcji kartami paliwowymi raz w tygodniu, w każdy czwartek. Jeżeli dzień ten jest dniem wolnym od pracy, wówczas faktura jest wystawiana w następnym najbliższym dniu roboczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód z tytułu sprzedaży na podstawie kart paliwowych powstanie w dacie wystawionej zgodnie z umową faktury na spółkę europejską (SE) niezależnie od okresu wydania paliwa posiadaczom kart paliwowych.

Wnioskodawca uważa, że przychód z tytułu sprzedaży paliwa na podstawie kart paliwowych fakturowany na spółkę europejską powstanie zgodnie z umową w okresach tygodniowych w dacie wystawionej faktury VAT zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, jeżeli faktura została wystawiona 3 lutego, a dotyczy wydania paliwa za okres tygodniowy obejmujący styczeń i luty, wówczas Wnioskodawca uznaje datę powstania przychodu w dacie wystawionej faktury, w tym wypadku przypadku w całości w miesiącu lutym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w oparciu o przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1.

wystawienia faktury albo

2.

uregulowania należności.

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

* wystawienie faktury przed datą wydania towaru, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,

* uregulowanie należności przed wydaniem towaru, zbyciem prawa lub wykonania usługi albo częściowym wykonaniem usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 14 ust. 1e ustawy, zgodnie z którym, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje przy tym pojęcia okresu rozliczeniowego. Wobec powyższego, wykładnia tego terminu wymaga odniesienia się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, "okres" to czas trwania czegoś, przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na określone wydarzenie, czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg, natomiast "rozliczenie" to uregulowanie wzajemnych należności, załatwienie z kimś spraw finansowych. Okres rozliczeniowy oznacza zatem przedział czasowy, wyodrębniony ze względu na obowiązek uregulowania przez dane podmioty spraw finansowych. Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, iż spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, dokonuje wydania paliwa na postawie kart paliwowych. Na podstawie podpisanej umowy ze spółką europejską na wydane paliwo wystawia faktury VAT raz w tygodniu w oparciu o zestawienie transakcji z okresu rozliczeniowego.

Niniejsze wskazuje na ustalenie przez Wnioskodawcę tygodniowych okresów rozliczeniowych.

Mając na względzie powyższe należy wskazać, iż w art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mowa jest o ustalonych przez strony okresach, za które regulowane są należności z tytułu świadczenia usług. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, tj. w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym, określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach takiej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Prawidłowe jest zatem zawarte we wniosku stwierdzenie, że jeśli okres rozliczeniowy obejmuje przełom miesięcy, np. stycznia i lutego, to przychód powstanie w całości w miesiącu lutym. Nie można jednak, w świetle jednoznacznego brzmienia art. 14 ust. 1e ustawy, zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że w opisanej sytuacji przychód powstanie w dacie wystawienia faktury. Jeszcze raz podkreślić należy, że jeżeli usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, przychód powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, niezależnie od daty wystawienia faktury.

Z tego względu stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku związanych z momentem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tut. organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl