ITPB1/415-520b/08/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 28 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnikami spółki cywilnej (spółka I) są małżonkowie wraz z synem. Jeden ze wspólników, jako osoba fizyczna wniósł do powyższej spółki, całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ustawy - Kodeks cywilny podwyższając tym samym swój wkład. Składnikami majątku wniesionego przedsiębiorstwa była m.in. nieruchomość, na którą składał się grunt i budynek hurtowni. Budynek wybudowany został poza działalnością gospodarczą, czyli bez możliwości odliczania VAT naliczonego przy zakupie materiałów i usług budowlanych. Wspólnik powyższej spółki cywilnej (syn) wykorzystuje część budynku do działalności gospodarczej prowadzonej w ramach drugiej spółki cywilnej (spółka II), w której wraz z żoną są wspólnikami. Spółka ta nie ponosi kosztów czynszu z tytułu użytkowania części hurtowni, partycypuje natomiast w kosztach związanych z obsługą budynku tj. ponosi opłaty za:

W związku z ww. kosztami spółka I wystawia refaktury obciążając spółkę II proporcjonalnie do zajmowanej przez nią powierzchni budynku. Pozostałe koszty związane z nieruchomością tj. odpisy amortyzacyjne oraz podatek od nieruchomości obciążają w całości koszty uzyskania przychodów spółki I. Po stronie żadnego ze wspólników nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego udostępniania nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazuje, iż:

* wniesienie przedsiębiorstwa do spółki cywilnej nastąpiło na podstawie aktu notarialnego,

* spółka cywilna II wykorzystuje część budynku spółki cywilnej I na podstawie ustnej umowy użyczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie pytania pierwszego i trzeciego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy za koszty uzyskania przychodów zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 23 tej ustawy - zawierającym negatywny katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W myśl przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45a) lit. c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości. Budynek hurtowni został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej, zatem odpisy amortyzacyjne i podatek od nieruchomości stanowią koszty wspólników racjonalnie i gospodarczo uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

Zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a) lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zatem, dokonywane zgodnie z zapisami ustawy odpisy amortyzacyjne od nieruchomości mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli nieruchomość zostanie oddana do nieodpłatnego używania.

Umowa użyczenia należy do umów nazwanych i uregulowana została w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 710 ustawy - Kodeks cywilny przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony w bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy, przez które należy rozumieć wszelkie przedmioty materialne (art. 45 k.c.). Umowę użyczenia w przeciwieństwie do umowy najmu, cechuje jej nieodpłatny charakter.

Odnosząc się do treści art. 710-719 k.c., regulujących prawa i obowiązki stron umowy użyczenia, użytkującego obciążają koszty zwykłego użytkowania rzeczy i utrzymania jej w stanie niepogorszonym. Strony umowy mogą zatem nałożyć na użytkującego obowiązek regulowania określonych należności, tj. opłaty za energię elektryczną, wywóz nieczystości, zużycie wody, itp.

Natomiast podatnikami podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.), są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

Co do zasady podatek od nieruchomości ciąży więc na właścicielu lub posiadaczu samoistnym. Posiadanie na podstawie umowy użyczenia jest posiadaniem zależnym, a nie samoistnym. Należności publicznoprawne ciążą z mocy prawa na podatnikach, którzy znaleźli się w sytuacji, z którą ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, względnie wobec których została przez upoważniony organ wydana decyzja ustalająca powstanie takiego obowiązku. Cechą charakterystyczną zobowiązań publicznoprawnych jest to, iż nie mogą one być przenoszone na inne osoby w drodze umowy. Biorąc pod uwagę powyższe, obowiązek uiszczenia podatku od nieruchomości ciąży na spółce cywilnej I (wspólnikach spółki).

Wobec powyższego podatek od nieruchomości w całości może stanowić koszt dla Wnioskodawcy.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne oraz podatek od nieruchomości od wykorzystywanego do działalności gospodarczej i użyczanego budynku.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok Szczecinie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.