ITPB1/415-52/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza za własne środki podchodzące z majątku wspólnego, na nieruchomości będącej składnikiem majątku jego i jego małżonki wybudować budynek, w którym wydzielonych zostanie dziesięć lokali, w tym sześć lokali użytkowych i cztery lokale mieszkalne. Żaden z lokali nie zostanie wyposażony. Następnie, wybudowane lokale Wnioskodawca wraz żoną zamierza wynajmować odpłatnie. Wnioskodawca zamierza podpisywać każdorazowo z najemcami umowy najmu na czas nieokreślony lub określony w oparciu o przepisy art. 659 Kodeksu cywilnego. Umowy najmu precyzyjnie regulować będą prawa i obowiązki każdej ze stron umowy. Informacja o wolnych lokalach z przeznaczeniem na wynajem zostanie zamieszczona przez Wnioskodawcę w formie zwyczajowo przyjętych ogłoszeń w Internecie, jak również poprzez wywieszenie baneru bezpośrednio na budynku, w którym przedmiotowe lokale się znajdują. Pomiędzy Wnioskodawcą, a jego żoną istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, pracuje i nadal zamierza pracować na etacie w pełnym wymiarze, a wykonywana praca nie pozostaje w związku z planowanym przez Wnioskodawcę i jego żonę wynajmowaniem lokali. Żona Wnioskodawcy nie pracuje zawodowo, jak również nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie określonym przepisami prawa pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodów z wynajmowania lokali przez Wnioskodawcę w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stawką w wysokości 8,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe, dopuszczalny jest wybór ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu ze stawką 8,5%, jako formy rozliczenia osiąganych przez Wnioskodawcę i jego żonę przychodów z tytułu wynajmowania lokali mieszkalnych i użytkowych.

2. Co jest czynnikiem przesądzającym o określonej formie opodatkowania przychodów z tytułu wynajmu lokali przez osoby fizyczne (ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 8,5% lub opodatkowanie dochodów z tego tytułu według zasad ogólnych ze stawkami 18% i 32%).

3. Czy rodzaj lokali (lokale mieszkalne, użytkowe) i liczba wynajmowanych lokali może przesądzać o zakwalifikowaniu najmu, jako związanego z działalnością gospodarczą, co skutkowałoby opodatkowaniem według zasad ogólnych, wykluczając tym samym możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę i jego żonę z ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, jako formy opodatkowania przychodu uzyskiwanego z tytułu wynajmowania przez niego składników majątku wspólnego małżonków.

4. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wraz z żoną mogą złożyć oświadczenie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że przychody z tytułu najmu będą w całości opodatkowane przez Wnioskodawcę w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stawką w wysokości 8,5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust. 1a zd. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - opodatkowaniem ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 5a pkt 6 definicję pozarolniczej działalności gospodarczej, za którą uważana jest działalność zarobkowa, wymieniona w pkt od a-c, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Jednak w definicji tej znajduje się wyraźne wyłączenie, poprzez wskazanie, że do przychodów z działalności gospodarczej nie są zaliczane przychody zaliczane do innych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9, w tym przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - zwanych jako najem prywatny.

Podkreślić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowią, iż najem składników majątku może mieć charakter prywatny lub być związany z działalnością gospodarczą. Przepisy wskazanych ustaw dla najmu, określanego jako najem prywatny i dla działalności gospodarczej przewidują jednak odrębne zasady opodatkowania. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z najmu nie zaliczamy wpływów uzyskanych wskutek oddania do korzystania składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Związek określonych składników majątku z prowadzoną działalnością gospodarczą musi być zatem uprzedni tzn. musi poprzedzać oddanie ich do korzystania osobom trzecim. Z kolei z art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wynika, że ryczałtu nie stosuje się do przychodu z umów, które są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, odnosząc powyższe rozważania do opisanego przez Niego zdarzenia przyszłego wskazuje, że nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Wnioskodawca pracuje i nadal zamierza pracować na etacie w pełnym wymiarze godzin, a planowany przez niego najem nie dotyczy składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Żona wnioskodawcy nie pracuje zawodowo i nie prowadzi działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy - analiza opisu zdarzenia przyszłego wskazuje, iż dopuszczalny jest zatem wybór przez Wnioskodawcę i jego małżonkę ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu ze stawką 8,5% jako formy rozliczenia osiąganych przychodów z tytułu wynajmowania lokali, skoro najem nie będzie dotyczył składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, ani najem nie będzie przedmiotem działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na cechy warunkujące uznanie danej działalności za działalność gospodarczą, takie jak zarobkowy charakter, wykonywanie działalności we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły. Z tym jednak zastrzeżeniem, że aktywność podatnika mająca charakter zarobkowy, zorganizowany i ciągły nie musi automatycznie stanowić działalności gospodarczej. Wprost świadczy o tym zdanie ostatnie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według tego przepisu przychody z działalności mające wskazane powyżej cechy będą opodatkowane, jak działalność gospodarcza, o ile nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4 - 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy, nie bez znaczenia jest również fakt, iż każdy najem niezależnie od tego, czy ma on charakter najmu prywatnego, czy też jest wykonywany w ramach działalności gospodarczej ma zawsze charakter:

* zarobkowy (oddanie składnika majątku przez wynajmującego innemu podmiotowi do korzystania odbywa się za wynagrodzeniem tj. czynsz i niekiedy opłaty dodatkowe płacone przez najemcę wynajmującemu);

* zorganizowany (sformalizowane przepisy oraz zawierane umowy określające precyzyjnie prawa i obowiązki stron umowy);

* ciągły (umowy zawierane na czas określony lub nieokreślony, powtarzalność umów).

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, cechy najmu takie, jak zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter umowy najmu, nie mogą przesądzać tego, czy oddanie do korzystania określonego składnika majątku osobie trzeciej następuje w ramach działalności gospodarczej. W przypadku umowy najmu ustawodawca pozostawił bowiem podatnikom możliwość wyboru, co tego, czy przedmiot najmu zostanie wniesiony do działalności gospodarczej, jako środek trwały i będzie służył prowadzeniu działalności gospodarczej, czy też wręcz przeciwnie - przedmiot najmu nie zostanie wniesiony do działalności gospodarczej, a przychody uzyskiwane z tego tytułu będą dotyczyły składników majątku prywatnego, nie mając związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co nie pozostaje bez wpływu na możliwość wyboru formy opodatkowania przychodów osiąganych z tego tytułu.

Takie stanowisko, w ocenie Wnioskodawcy, zajmowały organy skarbowe, podkreślając, że dla sposobu opodatkowania przychodów z najmu istotna jest wola podatnika, m.in. w interpretacjach:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. ITPB1/415-39/10/HD: "(...) co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.";

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 10 maja 2012 r. sygn. IPTPBl/415-150/12-2/ASZ;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. IBPBII/1/415-121/10/ASz.

Wnioskodawca wskazuje również na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/SZ 990/11, w którym sąd wskazał, że " (...) to w pierwszej kolejności podatnik podejmuje decyzję o zaliczeniu przychodów do konkretnego źródła".

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że organy skarbowe wielokrotnie wskazywały, iż pomimo wcześniejszego wynajmowania lokali w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnik może w każdym momencie zakończyć działalność gospodarczą, wycofać składniki majątku z prowadzonej działalności, a następnie rozpocząć wynajmowanie lokali w ramach najmu prywatnego, opodatkowanego 8,5% ryczałtem, takie stanowisko zaprezentowano m.in. w interpretacjach:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi: z 15 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPB1/415-35/13-4/KO oraz sygn. IPTPB1/415-35/13-5/AG.; z dnia 22 czerwca 2011 r., sygn. IPTPB2/415-183/11-2/Kr; z dnia 28 grudnia 2011 r., sygn. IPTPB1/415-230/11-2/MD;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. IPPB1/415-1143/10-2/EC; z dnia 24 grudnia 2010 r., sygn. IPPB1/415-891/10-S/KS;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. ILPB1/415-331/11-2/AA.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wybór kwalifikacji i sposobu rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddające rzecz w najem. Co do zasady wybór ten ograniczony jest istnieniem związku miedzy wynajmowanym składnikiem majątku, a prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą. W opisanym zdarzeniu przyszłym, pomimo, że wynajmowanie lokali w budynku wybudowanym przez wnioskodawcę i jego żonę będzie miało charakter zarobkowy (najemcy płacić będą ustalony w umowie czynsz), zorganizowany (zawieranie umów) i ciągły (umowy zawierane na czas określony i nieokreślony, powtarzalność umów), to dla przyjęcia właściwej formy opodatkowania decydujące znaczenie będzie miała wola Wnioskodawcy i jego żony, którzy nie zamierzają prowadzić wynajmu lokali w ramach działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, również rodzaj wynajmowanych lokali (lokale mieszkalne i użytkowe), a także liczba wynajmowanych lokali nie mogą przesądzać o zakwalifikowaniu najmu do działalności gospodarczej lub najmu prywatnego, a tym samym decydować o wyborze formy opodatkowania przychodów według zasad ogólnych lub w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wskazują jedynie, iż to wola podatnika oraz powiązanie określonego składnika majątku będącego przedmiotem najmu z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą są przesłankami warunkującymi możliwość kwalifikacja najmu jako prywatnego lub jako pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, potwierdzają to wydawane interpretacje organów podatkowych, m.in.:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 października 2011 r., sygn. ILPB1/415-906/11-2/TW: "(...) liczba wynajmowanych lokali nie przesądza o zakwalifikowaniu wynajmu, jako działalności gospodarczej" oraz z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. ILPB1/415-331/I1-2/AA, która dotyczyła wynajmu budynku biurowo-magazynowego i hali magazynowej, a w której organ stwierdził, iż "podatnik ma prawo w dowolnie wybranym przez siebie momencie zakończyć działalność gospodarczą, polegającą na wynajmie nieruchomości i wybrać najem prywatny rozliczany 8,5% ryczałtem";

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPB/415-35/13-4/KO, w której uznano, że przychody z najmu trzydziestu lokali mogą być rozliczane w ramach najmu prywatnego oraz z dnia 10 maja 2013 r., sygn. IPTPB1/415-72/13-5/AG, w której wskazano, że po rezygnacji z prowadzenia firmy podatnik będzie mógł wybrać opodatkowanie ryczałtem w ramach najmu prywatnego dwóch gruntów, sklepu, pawilonu handlowo-usługowego, lokali usługowych i mieszkania;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. IPPB1/415-1143/10-2/EC, w której stwierdzono, że właściciel pięciu lokali, które wynajmował na zasadzie działalności gospodarczej, może w dowolnym momencie zakończyć tę działalność i wybrać najem prywatny rozliczany ryczałtem.

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, również w opisanym przez Niego zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca, który zamierza wybudować budynek, w którym wydzielonych zostanie sześć lokali użytkowych i cztery lokale mieszkalne (przy czym żaden z lokali nie zostanie wyposażony) brak przeszkód do zaliczenia wskazanych składników do majątku prywatnego i skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem.

Wskazać jednak należy, iż treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

Zauważyć przy tym należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z najmu poza działalnością gospodarczą - w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy - wynosi 8,5%.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Jednakże, w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik ten zawiera wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). W pozycji 28 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.1 PKWiU), z zastrzeżeniem, iż wyłączenie to nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy.

Natomiast stawka ryczałtu 8,5% - stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy - dotyczy przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. z najmu poza działalnością gospodarczą).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wspólnie z małżonką zamierza wybudować budynek, w którym zostanie wydzielonych 10 lokali - sześć lokali użytkowych i cztery lokale mieszkalne. Następnie Wnioskodawca zamierza odpłatnie wynajmować powyższe lokale. Umowy najmu zawierane będą zarówno na czas określony jak i nieokreślony. Ponadto w treści wniosku, Wnioskodawca wskazuje, ze wynajmowanie przez niego powyższych lokali będzie miało charakter zarobkowy (najemcy będą płacić ustalony w umowie czynsz), zorganizowany (zawieranie umów) i ciągły (umowy zawierane na czas określony i nieokreślony, powtarzalność umów).

Rozważając kwestię sposobu opodatkowania przychodów (dochodów) z tytułu najmu przedmiotowych lokali, należy najpierw zakwalifikować je do odpowiedniego źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz przytoczone przepisy prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że najem wykonywany w sposób opisany we wniosku, spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prowadząc opisany we wniosku najem we współwłasności z małżonką, Wnioskodawca działa we własnym imieniu, a podejmowane czynności rodzą bezpośrednio dla Niego określone prawa i obowiązki. Niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawcę najem ma zarobkowy charakter, czyli nastawiony jest na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu. Szeroki zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. O zorganizowanej działalności świadczy również konieczność pozyskiwania potencjalnego klienta (wynajmującego), poprzez udostępnianie informacji o posiadanych lokalach do wynajęcia. Tego rodzaju działania, przy podanej ilości wynajmowanych lokali mieszkalnych i niemieszkalnych, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności. Ponadto cechą charakterystyczną działalności gospodarczej jest również jej ukierunkowanie na zbyt, na zaspakajanie potrzeb osób trzecich - w opisanym przypadku - osób wynajmujących lokale. Z wniosku wynika również, iż czynności związane z wynajmem pomieszczeń podejmowane są w sposób ciągły, czyli w sposób stały, nie okazjonalny.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z wynajmu nieruchomości do właściwego źródła ma sposób wykonywania tego najmu - jego profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter oraz prowadzenie go na własny rachunek i ryzyko. Nie jest zaś decydująca sama ilość i rodzaj wynajmowanych nieruchomości.

Reasumując, przychody z opisanego we wniosku najmu lokali - ze względu na jego rozmiar - nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając bowiem na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, należy stwierdzić, iż podejmowane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu wskazanych we wniosku lokali, Wnioskodawca powinien zaliczyć do źródła przychodów - pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów. Tym samym przychody z najmu przedmiotowych lokali, nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać pisemną interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.