ITPB1/415-503/08/HD - Zwolnienie z opodatkowania kwoty dofinansowania do wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin ze środków ZFŚS.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty dofinansowania do wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin ze środków ZFŚS - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania kwoty dofinansowania do wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin ze środków ZFŚS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zorganizować wycieczkę integracyjną dla swoich pracowników i członków ich rodzin. Koszty wycieczki zostaną częściowo sfinansowane ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W przeliczeniu na jednego pracownika koszt ten wynosić będzie 855 zł, z tego Spółka zapłaci kwotę 655 zł w całości ze środków ZFŚS, zaś pozostałe 200 zł zapłaci pracownik.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega pełna kwota dofinansowania wycieczki ze środków ZFŚS, tj. 655 zł, czy też tylko kwota 275 zł, stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą 380 zł - zwolnioną z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pełną wysokością dofinansowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych powinna podlegać tylko kwota 275 zł, będąca nadwyżką ponad zwolnioną z opodatkowania kwotą. W tej sprawie zastosowanie mają bowiem przepisy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wycieczka wykupiona przez Spółkę dla swoich pracowników jest świadczeniem rzeczowym. Nie ulega wątpliwości, że w ramach tego świadczenia pracownicy Spółki nie otrzymują pieniędzy. Korzystają natomiast ze świadczenia w naturze w postaci udostępnionych im przedmiotów materialnych takich jak: autokar, miejsce noclegowe, posiłek, itp. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w treści powołanego wyżej przepisu, w którym ustawodawca enumeratywnie wymienił wszystkie formy świadczeń, które w rozumieniu tego przepisu nie mają charakteru świadczeń rzeczowych. W wykazie tym nie znalazły się wycieczki pracownicze. Zatem stosując ścisłą interpretację tego przepisu (rozszerzająca jest niedopuszczalna) należy przyjąć, że wycieczki te mieszczą się w zakresie świadczeń rzeczowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia, w limitowanej wysokości korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym. Podkreślić należy przy tym, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym. Rzeczowy charakter mają np. paczki.

W świetle powyższego nie można uznać, iż wartość wycieczki w części finansowanej przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna, a nie rzecz w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Fakt, iż wycieczka nie została wymieniona w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie czyni z niej świadczenia rzeczowego. Pracownicy i członkowie ich rodzin mają prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę, wartość takiego świadczenia stanowi jednak przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy. Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wycieczka w części finansowana jest z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu. Tym samym możliwa jest indywidualizacja osób, które korzystają z dofinansowania. Osobom tym ustala się przychód zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy według cen zakupu danej usługi tj. wycieczki, w części dofinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wartość dofinansowania do wycieczki dla pracownika - płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku sfinansowania przez Spółkę wycieczki dla pracowników i członków ich rodzin u pracowników powstanie przychód i z tego tytułu na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.