ITPB1/415-498/09/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty dotyczącej zwrotu kosztów rekultywacji gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty dotyczącej zwrotu kosztów rekultywacji gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym, który posiada grunty własne o powierzchni 12,59 ha oraz grunty dzierżawione o powierzchni 857,0518 ha. Od 1993 r. Wnioskodawca dzierżawi oraz uprawia ww. grunty. Na działce Nr 91/1 o powierzchni 89,38 ha (zmiana nr działki na nr 91/3, 91/4 i 91/5) znajdują się pokłady żwiru. Za zgodą Wnioskodawcy wydzierżawiający grunt podpisał umowę z firmą "K." na wydobycie żwiru. Zgodnie z ww. umową firma "K." dokonuje rozliczenia z Wnioskodawcą z tytułu poniesionych nakładów na przedmiotowej nieruchomości, zaś z tytułu eksploatacji i wydobycia ilości ton kruszywa należności otrzymuje wydzierżawiający.

Grunty zwrócone po wydobyciu żwiru przez okres 5-6 lat nie będą nadawały się do uprawy rolnej i w tym okresie Wnioskodawca nie uzyska żadnych dochodów z posiadanych gruntów. W związku z tym, że przedmiotowy grunt utracił całkowicie swoją wartość użytkową, Wnioskodawca zobowiązany jest do podjęcia odpowiednich działań w celu przywrócenia jej wartości użytkowej.

Z protokołu spisanego w dniu 8 kwietnia 2008 r. załączonego do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż Wnioskodawca przedmiotową rekompensatę miał otrzymać w 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od otrzymanej kwoty, z tytułu poniesienia nakładów na przywrócenie wartości użytkowej gruntu, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, iż jako dzierżawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, od otrzymanej kwoty z tytułu poniesienia nakładów na przywrócenie wartości użytkowej gruntu, gdyż jest to rekompensata za brak uzyskania plonów przez okres 5-6 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z punktem 9 tego artykułu źródłem przychodów są "inne źródła". Stosownie do art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze - nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie - nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z kolei, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazać przy tym trzeba, że art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem, w którym ustawodawca sformułował katalog zwolnień podatkowych. Przepis ten, jako stanowiący odstępstwo od zasady równości opodatkowania, powinien być więc interpretowany w pierwszej kolejności według reguł wykładni językowej, gramatycznej.

Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2009 r.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z kolei w myśl postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2009 r.) wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego - na podstawie cytowanych przepisów - korzystają bowiem jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie bądź też wyroków czy ugód sądowych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane przez właściciela nieruchomości na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. wynika także, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie jest właścicielem nieruchomości a świadczenie, które otrzymał w 2008 r. stanowi rekompensatę za brak uzyskania plonów przez okres 5-6 lat. Rekompensata wypłacona została na podstawie ugody (protokołu) zawartej na piśmie między Nim jako dzierżawcą gruntów a firmą "K.", a więc za obopólnym porozumieniem stron.

Źródłem wypłaty przedmiotowego świadczenia nie był zatem przepis rangi ustawowej, lecz umowa zawarta przez Wnioskodawcę i firmę "K.". Rekompensata, o której mowa we wniosku nie może więc zostać zakwalifikowana do świadczeń odszkodowawczych objętych zwolnieniem, określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.).

Nie jest to również świadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b; art. 21 ust. 1 pkt 3d oraz art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.). Nie zostało ono bowiem wypłacone na podstawie wyroku lub ugody sądowej. Nie zostało również wypłacone w związku z prowadzeniem inwestycji objętych dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś Wnioskodawca nie jest właścicielem nieruchomości.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata nie mieści się w katalogu zwolnień przedmiotowych, należy stwierdzić, że kwota otrzymana z tego tytułu rekompensata podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł, o którym stanowią przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskany w 2008 r. przychód z powyższego tytułu Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2008 na formularzu - PIT-37, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi przez podatnika w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.