ITPB1/415-484/11/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej zasądzonej wyrokiem sądu - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty wyrównawczej zasądzonej wyrokiem sądu.

Wskazany wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 7 czerwca 2011 r. znak ITPB1/415-484/11-2/AD na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h tej ustawy, wezwano Pana do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) oraz pismem z dnia 5 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 maja 2009 r. Sąd Okręgowy na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego zasądził na Pana rzecz od Wojewódzkiego Centrum Ortopedii i Rehabilitacji Narządu Ruchu rentę wyrównawczą w wysokości 1.738 zł 57 gr miesięcznie. Niniejszy wyrok uprawomocnił się w dniu 21 października 2009 r. Podczas pobytu w szpitalu wszczepiono Panu bakterię gronkowca, co spowodowało z kolei zakażenie i trwałe uszkodzenie stawu kolanowego, który stał się całkowicie niesprawny. Zakażenie wywołało ogólny, trwały rozstrój zdrowia, w następstwie którego jest Pan osobą niepełnosprawną i niezdolną do pracy. W konsekwencji zaistniałych zdarzeń zdecydowanie zmniejszyły się Pana widoki na przyszłość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany przez Pana przychód z tytułu renty wyrównawczej, zasądzonej wyrokiem sądu powszechnego w kwocie 1.738 zł 57 gr miesięcznie, płatnej do dnia 10 każdego miesiąca w związku z uszczerbkiem na zdrowiu, którego doznał wskutek działań pozwanego, podlega opodatkowaniu.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość. Podaje Pan, iż podstawę do dochodzenia renty wyrównawczej stanowi art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, z treści którego wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. W świetle powyższego zdaniem Pana należy stwierdzić, że renty wyrównawcze mają charakter odszkodowawczy, w związku z czym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym uważa Pan, iż przyznana na Jego rzecz renta wyrównawcza korzysta ze zwolnienia od opodatkowania (nie jest przychodem ani dochodem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zatem powszechność opodatkowania. Natomiast wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe stanowią wyjątek od tej reguły i jakakolwiek wykładania rozszerzająca przepisów normujących ich zakres, nie może być stosowana.

Wyrazem praktycznej realizacji ww. zasad jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawę prawną do dochodzenia renty wyrównawczej stanowi przepis art. 444 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tegoż przepisu w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (art. 444 § 1 Kodeksu cywilnego).

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty (art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z wszczepieniem podczas pobytu w szpitalu bakterii gronkowca, które spowodowało trwałe uszkodzenie stawu kolanowego, a w jego następstwie trwały rozstrój zdrowia i niezdolność do pracy, wyrokiem sądu przyznano Panu rentę wyrównawczą.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż zasądzona na rzecz Pana renta wyrównawcza przyznana w związku z uszkodzeniem ciała oraz utratą zdolności do pracy zarobkowej będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.