ITPB1/415-481/09/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi pośrednictwa finansowego, polegające na sprzedaży w ramach zawartych umów produktów towarzystw ubezpieczeniowych. Rozliczenie z poszczególnymi towarzystwami jest bardzo rozbudowane. Wnioskodawca otrzymuje prowizję, która ustalana jest po zakończeniu miesiąca przez świadczeniodawcę. Sposób rozliczania jest narzucony przez towarzystwa ubezpieczeniowe, tj. prowizja płacona jest na podstawie rozliczenia towarzystwa ubezpieczeniowego, a nie na podstawie rozliczeń Wnioskodawcy, mimo że w umowach określone są stawki prowizyjne. Niektóre towarzystwa w imieniu Wnioskodawcy wystawiają faktury. Informację o prowizji za wykonaną usługę Wnioskodawca otrzymuje w następnym miesiącu, aż do ostatniego dnia następnego miesiąca. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie wie, w jakiej wysokości zostanie określona prowizja, gdyż składa się z ona z wielu elementów oraz uzależniona jest od wpłat klientów na rachunek towarzystwa. Usługi rozliczane są miesięcznie. Jest to niewątpliwie usługa ciągła, rozliczana okresowo. Za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, zaś za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę. Agent jest uzależniony w fakturowaniu swojej usługi od towarzystwa ubezpieczeniowego, które musi zaakceptować i zatwierdzić wykonane usługi. Wykonaniem usługi jest więc zaakceptowanie jej przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje u agenta ubezpieczeniowego przychód z działalności gospodarczej - czy w miesiącu wykonywania usługi, czy w miesiącu otrzymania potwierdzenia od towarzystwa ubezpieczeniowego.

Zdaniem Wnioskodawcy za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która jest usługą ciągłą jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z przepisu tego wynika, że dla Wnioskodawcy dniem wykonania usługi jest dzień zatwierdzenia przez towarzystwo ubezpieczeniowe prowizji przysługującej za poprzedni okres, czyli miesiąc otrzymania zestawienia określającego wysokość prowizji, a nie miesiąc, w którym realizowano sprzedaż produktów towarzystwa. Ostatnim dniem okresu rozliczeniowego będzie więc ostatni dzień miesiąca, w którym uzyskano zestawienie od towarzystwa, które jest dla Wnioskodawcy podstawą do wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadza art. 14 ust. 1e, 1 h i 1i powołanej ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

Zatem, w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym - określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Należy zauważyć ponadto, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych.

Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zawierając umowę agencyjną strony ustaliły, iż Wnioskodawca będzie rozliczany z uzyskanych dochodów w miesiącu następnym po miesiącu rozliczeniowym, a więc okresem rozliczeniowym jest miesiąc. Dlatego - niezależnie od innych postanowień zawartych w umowie - przychód ze świadczenia usług powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, tj. w miesiącu, za który następuje rozliczenie.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, za moment powstania przychodu uznać należy w przedmiotowej sprawie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego umownie tj. ostatni dzień miesiąca, za który wystawiono fakturę.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.