ITPB1/415-478b/14/AK - Opodatkowanie stawką podatku liniowego w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z wynajmu budynków na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu podatkiem w wysokości 19% - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu podatkiem w wysokości 19%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Osiąga jednak przychody z najmu nieruchomości, której jest współwłaścicielem. Przychody te są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznym na zasadach ogólnych (według skali podatkowej). Wnioskodawca planuje w przyszłości (w nowym roku) stać się współwłaścicielem drugiej nieruchomości (sklepu), razem z matką. Po nabyciu własności drugiego budynku Wnioskodawca będzie go wynajmował Spółce prowadzącej działalność gospodarczą, czyli będzie na tym zarobkował.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca wynajmując aktualnie posiadany budynek (którego jest współwłaścicielem) i mając w perspektywie najem drugiego budynku, który nabędzie (na zasadzie współwłasności z matką), będzie mógł przychody uzyskane z najmu budynków opodatkować w 2014 r. według stawki 8,5% przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 3a ustawy o ryczałcie, jeżeli wybierze ich opodatkowanie w tej formie.

2. Czy Wnioskodawca wynajmując oba budynki (jeden na pewno, a drugi prawdopodobnie) będzie mógł w 2014 r. dochody uzyskane z tego tytułu opodatkowywać zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o PIT, według stawki podatku dochodowego od osób fizycznych 19%, czyli tzw. podatkiem liniowym, jeżeli wybierze ich opodatkowanie w tej formie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, (w zakresie pytania oznaczonego nr 2) dochody uzyskiwane z najmu budynków mogą być opodatkowane 19% stawką podatku liniowego.

Dochody z najmu nieruchomości mogą być opodatkowane zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkiem liniowym. Taki wniosek wynika z braku wyłączenia w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych takich dochodów jako dochodów z działalności gospodarczej. De facto to czy dochody z najmu będą na gruncie ww. ustawy opodatkowane jako dochody z najmu (w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), czy jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej (w myśl art. 10 ust. 10 pkt 3) zależy od woli podatnika w tym zakresie. Najem jest bowiem usługą dlatego jako wykonywanie usług może też być uznany za działalność gospodarczą. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych inaczej niż ustawa o ryczałcie na taką decyzję podatnika pozwala. Zwłaszcza, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 6 wyraźnie stanowi, iż działalność usługowa jest działalnością gospodarczą, jeżeli przychody uzyskane z tego źródła nie są zaliczane do przychodów z innych źródeł, w tym także najmu (co potwierdza dualizm tego źródła przychodu).

W związku z powyższym Wnioskodawca wyrażając wolę opodatkowania dochodów z najmu nieruchomości (budynków), jako dochodów z działalności gospodarczej, może je opodatkowywać podatkiem liniowym - bo ten przysługuje tylko w ramach działalności gospodarczej. To będzie miało miejsce zarówno kiedy będzie najmowany jeden budynek, jak i w sytuacji, kiedy będą najmowane dwa budynki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazać jednak należy, iż treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w lit. a-c oraz by łącznie spełnione były trzy warunki: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która jest:

Przy czym, możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jest współwłaścicielem nieruchomości, którą wynajmuje. W przyszłości Wnioskodawca planuje zostać współwłaścicielem drugiej nieruchomości którą również zamierza wynajmować.

Wskazać należy, że jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jeżeli natomiast nie zostaną spełnione powyższe kryteria to najem będzie stanowił odrębne źródło przychodów, które należy zaklasyfikować jako tzw. "najem prywatny".

W związku z zamiarem prowadzenia przez Wnioskodawcę opisanego we wniosku najmu lokalu, bądź dwóch jako współwłaściciel nieruchomości, Wnioskodawca powinien działać we własnym imieniu, a podejmowane czynności powinny rodzić bezpośrednio dla Niego określone prawa i obowiązki. Niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawcę najem powinien mieć zarobkowy charakter, czyli nastawiony na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu. Szeroki zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. O zorganizowanej działalności świadczy również konieczność pozyskiwania potencjalnego klienta (wynajmującego), poprzez udostępnianie informacji o posiadanych lokalach do wynajęcia. Tego rodzaju działania, przy podanej ilości wynajmowanych lokali, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności. Ponadto cechą charakterystyczną działalności gospodarczej jest również jej ukierunkowanie na zbyt, na zaspakajanie potrzeb osób trzecich - w opisanym przypadku - osób wynajmujących lokale.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - "De facto to czy dochody z najmu będą na gruncie ww. ustawy opodatkowane jako dochody z najmu (w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy), czy jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej (w myśl art. 10 ust. 10 pkt 3) zależy od woli podatnika w tym zakresie." - decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z wynajmu nieruchomości do właściwego źródła ma sposób wykonywania tego najmu - jego profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter oraz prowadzenie go na własny rachunek i ryzyko, tj. wypełnienie obiektywnych przesłanek wynikających z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wola podatnika jest elementem istotnym, nie przesądza jednak o możliwości zaliczenia do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym należy wskazać, że jeżeli Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej (zostaną spełnione wszystkie wymagane określonymi przepisami przesłanki zaliczenia uzyskiwanych z niej przychodów), w ramach której będzie dokonywał wynajmu nieruchomości, które zostaną wniesione do majątku firmy. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał przychodów ze źródła przychodów jakim jest najem nieruchomości, lecz z odrębnego źródła przychodów, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej z wynajmu nieruchomości, będących składnikiem majątku związanym z tą działalnością.

Przy czym, zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

W myśl art. 9a ust. 4 cytowanej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą mają możliwość wyboru formy opodatkowania dochodów z tej działalności. Mogą wybrać tzw. zasady ogólne i opodatkowywać dochody według skali podatkowej, bądź podatkiem dochodowym w wysokości 19%. Wyboru w powyższym zakresie należy dokonać do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a wybrana forma opodatkowania obowiązuje także w latach następnych, chyba że podatnik w ustawowym terminie złoży oświadczenie o rezygnacji, bądź wyborze formy opodatkowania przychodów w wysokości 19%.

Jeżeli jednak podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów #8722; pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jednocześnie jednak ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza przesłankę ograniczającą możliwość opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej podatkiem dochodowym w wysokości 19%. Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Poza powyższym zastrzeżeniem, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają żadnych innych ograniczeń dla możliwości wyboru formy opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej w postaci podatku dochodowego w wysokości 19%. W szczególności nie uzależniają możliwości stosowania tej formy opodatkowania od przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, jej rozmiaru, czy też prowadzenia tej działalności przez cały rok podatkowy. Bez znaczenia także dla kwestii wyboru formy opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej pozostaje fakt, czy podatnik wcześniej uzyskiwał przychody z odrębnego źródła przychodów, tj. najmu nieruchomości (nawet opodatkowanych w formie tzw. ryczałtu z najmu).

Wskazać należy, że po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, w ramach której Wnioskodawca będzie wynajmował wskazane we wniosku nieruchomości, będzie miał prawo do zastosowania opodatkowania podatkiem dochodowym określonym w treści art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych #8722; tj. w wysokości 19% #8722; do przychodów uzyskiwanych z tej działalności, o ile w ustawowym terminie złoży skutecznie oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania i nie wystąpią u Wnioskodawcy ustawowe przesłanki uniemożliwiające stosowanie tej formy opodatkowania, o których mowa w cytowanym art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ ustali, że wykonywany przez wnioskodawcę najem - wbrew twierdzeniom zawartym w złożonym wniosku - wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.