ITPB1/415-475/11/GR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku, który wynajmuje prywatnie nie prowadząc działalności gospodarczej. Od stycznia 2011 r. wybrał opodatkowanie najmu podatkiem zryczałtowanym, który opłaca w wysokości 8,5%. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Budynek najemcy wykorzystują pod działalność gospodarczą prowadzona przez nich. W umowie najmu jest określona kwota, jaką najemca jest obowiązany zapłacić za wynajem tego budynku. Zapisano także, że koszt opłat za media, takich jak energia elektryczna, wywóz nieczystości, opłata za gaz, wodę i ścieki będą ponoszone przez najemcę, na podstawie rachunku wystawionego przez Wnioskodawcę. Faktury dotyczące zakupu tych mediów są wystawiane na nazwisko Wnioskodawcy, a następnie Wnioskodawca z tego tytułu wystawia rachunki najemcom dokładnie na te same wartości, bez żadnej marży. Najemcy opłacają je wpłacając należność na konto Wnioskodawcy, a Wnioskodawca pośredniczy tylko w przekazaniu należności wystawcom faktur. Wnioskodawca w ten sposób zapobiega powstaniu zaległości w opłatach za media, które bez Jego pośrednictwa mogłyby powstać i narazić na dodatkowe straty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji, przychodem osiąganym z najmu w rozumieniu art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym jest wyłącznie suma pieniędzy przekazywana wynajmującemu tytułem czynszu za najem, rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do używania, czy także suma odpowiadająca opłatom za media ponoszonym przez najemców wynikających z umowy jako zobowiązanych do ich ponoszenia za pośrednictwem wynajmującego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z najmu są pieniądze z tytułu czynszu za wynajem lokalu i to one podlegają opodatkowaniu podatkiem ryczałtowym. Dodatkowe opłaty z tytułu opłat za faktury za media, ponoszone przez najemców, które są zwracane przez wynajmujących zobowiązanych do ich ponoszenia, nie mieszczą się, zdaniem Wnioskodawcy, w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie stanowią żadnego przysporzenia majątkowego, ponieważ rachunki wystawiane przez Wnioskodawcę nie nakładają żadnej marży, więc pieniądze z tego tytułu nie są przychodem i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem ryczałtowym.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zbieżne ze stanowiskiem Izby Skarbowej w Warszawie - pismo z dnia 13 stycznia 2010 r. nr IPPB1/415-863/09-4/MT, oraz ze stanowiskiem Izby Skarbowej w Katowicach - pismo z dnia 17 listopada 2010 r. nr IBPBII/2/415-942/10/MMa

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc m.in. najmu nieprowadzonego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego. Natomiast wszelkie tzw. opłaty eksploatacyjne, związane z przedmiotem najmu ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego tytułu, o ile z umowy wynika, iż to najemca zobowiązany jest do ich ponoszenia. Te dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu użytkowego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie prowadząc działalności gospodarczej uzyskuje przychody z najmu jako osoba fizyczna. Zgodnie z zawartą umową, przedmiotem najmu jest budynek, wykorzystywany przez najemcę do prowadzonej działalności gospodarczej. Strony ustaliły miesięczny czynsz za wynajem (odstępne) który najemca zobowiązany jest zapłacić wynajmującemu. Ponadto najemca będzie zobowiązany do ponoszenia wydatków za media (energia elektryczna, wywóz nieczystości, opłata za gaz, wodę, ścieki). Wnioskodawca będzie jedynie pośrednikiem przy dokonywaniu ww. opłat, wystawiając najemcy rachunki za poniesione opłaty bez żadnej marży.

Mając powyższe na względzie oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, iż przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym u Wnioskodawcy będzie otrzymana kwota czynszu wynikająca z umowy najmu jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie. Natomiast należności z tytułu opłat uiszczanych przez najemcę za media nie stanowią u Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, tym samym nie będą stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.