ITPB1/415-428/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od lipca 2008 r. prowadzi Pani działalność na własne nazwisko, jako osoba fizyczna. Rodzaj przeważającej działalności to sprzedaż detaliczna prowadzona przez Internet (PKD 4791Z). Rozlicza się Pani z podatku VAT i prowadzi książkę przychodów i rozchodów opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Działalność gospodarczą prowadzi w miejscu swojego zamieszkania. Proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanej w działalności (w 2009 r. - 20%) opłaty ponoszone związane z utrzymaniem mieszkania zalicza Pani do kosztów uzyskania przychodów tj. opłaty za prąd, wodę, gaz, wywóz śmieci i inne opłaty. Mieszkanie nie jest wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

W 2008 r. razem z mężem wzięła Pani na mieszkanie (we wspólności majątkowej) kredyt hipoteczny we CHF i co miesiąc spłaca prywatnie ratę kredytową w której część stanowi ratę kapitałową i ratę odsetkową. Lokal mieszkaniowy ma powierzchnię 43,6 m ^2. Lokal ten jest zgłoszony jako miejsce działalności gospodarczej. Na prowadzenie ww. działalności przeznaczyła Pani 8,7 m ² (20%) powierzchni lokalu, natomiast pozostała cześć lokalu przeznaczona jest na cele mieszkaniowe. W zawartej umowie kredytowej nie występuje Pani jako przedsiębiorca, a uzyskany kredyt nie jest przeznaczony na działalność gospodarczą.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego można zaliczyć do kosztów i będą one stanowiły koszty uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej proporcjonalnie do powierzchni lokalu przeznaczonej do prowadzenia działalności w stosunku do powierzchni użytkowej lokalu ogółem.

Pani zdaniem, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (art. 22 ust. 1) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wobec powyższego zapłacone odsetki stanowią koszty uzyskania przychodów w wysokości proporcjonalnej do powierzchni lokalu przeznaczonego do prowadzenia działalności w stosunku do powierzchni lokalu użytkowej ogółem. Przeznaczenie lokalu na prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą prowadzoną przez Internet stanowi działanie mające na celu uzyskanie przychodu, a więc koszty związane z pozyskaniem środków co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów. Przepisy art. 23 ust. 1 pkt 8a nie wyłączają tego rodzaju kosztu z kosztów uzyskania przychodów ponieważ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę kredytów i pożyczek z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek. Przepisy art. 23 ust. 1 pkt 32 stanowią, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych lecz nie zapłaconych odsetek od kredytów.

Pani zdaniem, w przypadku osoby fizycznej, która zaciągnęła kredyt hipoteczny, jako konsument nie jako przedsiębiorca i środki z tego kredytu przeznaczyła na zakup mieszkania, którego część związana jest z prowadzoną działalnością, spłacone odsetki w tej części stanowią koszty uzyskania przychodu. Nie ma też znaczenia, że kredyt został zaciągnięty przez oboje małżonków skoro część lokalu wykorzystywana jest w związku prowadzoną działalnością przez jednego z małżonków, czyli Wnioskodawczynię.

Wobec powyższego zapłacone odsetki od kredytu stanowią koszt uzyskania przychodu w wysokości proporcjonalnej do powierzchni lokalu przeznaczonej do prowadzenia działalności w stosunku do powierzchni lokalu użytkowej ogółem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pani stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz ich zapłacenie.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Jak już wskazano warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, iż zaciągnęła Pani wraz z mężem kredyt na zakup lokalu mieszkalnego. Część pomieszczeń w zakupionym lokalu przeznaczono wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wyłącznie zapłacone odsetki od części kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez Panią w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu.

Natomiast odsetki od części kredytu przeznaczonej na wydatki osobiste nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie zauważyć należy, iż odsetki od kredytu zapłacone do dnia przekazania pomieszczeń do używania, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwiększają wartość początkową środka trwałego i mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z treści wniosku wynika, iż dotyczy on sytuacji, gdy lokal mieszkalny zakupiony ze środków pochodzących z kredytu został już przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. W odniesieniu do odsetek zapłaconych po oddaniu pomieszczeń do używania, stanowisko Wnioskodawcy należało więc ocenić jako prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.