ITPB1/415-427/11/GR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktycznie poniesionych wydatków na dojazd do pracy. Wniosek został uzupełniony pismem otrzymanym w dniu 20 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamieszkuje w S. Wykonuje zawód adwokata, a Kancelarię adwokacką prowadzi w S. Ponadto Wnioskodawca osiąga przychód z pracy na uniwersytecie, gdzie prowadzi wykłady. Wykłady nie są prowadzone w ramach działalności gospodarczej. Pracę na uniwersytecie Wnioskodawca wykonuje na podstawie umowy o pracę. Z uwagi na to podatnik ponosi systematycznie, co tydzień, koszty związane z dojazdem ze S. do W. i z powrotem. Na koszty te składają się kwoty wydatkowane przez niego na zakup biletów kolejowych. Wnioskodawca otrzymuje bilety, które nie są biletami imiennymi. Są to blankiety wskazujące przewoźnika, okres którego dotyczy bilet i kwotę związaną z ich zakupem. Jedynym celem podróży Wnioskodawcy jest świadczenie pracy na Uniwersytecie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z dojazdem Wnioskodawcy do miejsca pracy na uniwersytecie w postaci kwot wydatkowanych przez niego na bilety kolejowe ze S. do W. i z powrotem stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 wskazywanej ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością zarobkową których celem jest osiągnięcie przychodu. W takim ujęciu kosztami tymi są koszty pozostające w związku z uzyskanymi przez niego przychodami, o ile zostały w sposób racjonalny poniesione w celu jego uzyskania. Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący daną działalność zarobkową.

Podaje Pan również, iż wszelkie przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem są związane wyłącznie ze zleconymi przez uniwersytet zadaniami. Zatem w Pana ocenie istnieje związek tych kosztów z wykonywaną pracą na uniwersytecie. Uważa Pan również, iż opisywane wydatki spełniają wszelkie kryteria warunkujące możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Mianowicie zostały poniesione celem osiągnięcia przychodu, nie zostały wymienione w art. 23 ustawy (wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów) i ma Pan możliwość ich należytego udokumentowania. Reasumując uważa Pan, że wskazane koszty związane z dojazdem z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast stosownie do treści art. 22 ust. 2 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Z kolei, w myśl przepisu art. 22 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust. 2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

Sformułowanie zawarte w ww. przepisie wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy podatnik może przyjąć w wysokości faktycznie poniesionych tylko wówczas, gdy spełnione są jednocześnie następujące przesłanki:

Użyty przez ustawodawcę zwrot "wyłącznie" zobowiązuje bowiem podatnika do udokumentowania wydatków faktycznie poniesionych imiennymi biletami okresowymi t. biletami, które w swej treści określają osobę uprawnioną do korzystania z niego i uprawniają do korzystania z komunikacji przez pewien okres czasu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty związane z dojazdem do zakładu pracy znajdującego się poza miejscem stałego zamieszkania. Jednakże poniesione koszty dokumentuje biletami, które nie są biletami imiennymi, a wskazującymi jedynie przewoźnika, okres którego dotyczy bilet i kwotę związaną z ich zakupem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z dojazdem do pracy, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, nie mogą być uwzględnione w zeznaniu podatkowym, ponieważ nie został spełniony warunek określony we wskazanym wyżej art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby ustawodawca dopuszczał możliwość udokumentowania powyższych wydatków zwykłymi biletami lub innymi dokumentami, to wynikałoby to wprost z treści wskazanego powyżej przepisu art. 22 ust. 11 ustawy. Zatem brak jest możliwości zastąpienia imiennego biletu okresowego jakimkolwiek innym dokumentem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.