ITPB1/415-426a/08/MR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 października 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-426a/08/MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2008 r. (data wpływu 5 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do całości wynagrodzeń wypłacanych projektantom w ramach umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do całości wynagrodzeń wypłacanych projektantom w ramach umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim producentem i dystrybutorem markowego obuwia, jak również torebek, teczek, skórzanej odzieży, portfeli i innych wyrobów skórzanych. Nad wysoką jakością oraz niepowtarzalnością wyrobów Spółki czuwają m.in. projektanci. Projektanci są grupą pracowników odpowiedzialną za opracowywanie projektów poszczególnych produktów składających się na kolekcje sezonowe Spółki. Posiadając w zasadzie całkowitą swobodę w kreowaniu poszczególnych wzorów projektanci tworzą własne, autorskie projekty graficzne, odzwierciedlające indywidualny styl autora. Praca zatrudnionych przez Spółkę projektantów ma w całości charakter indywidualny oraz twórczy. Przesądza o tym treść umowy o pracę pomiędzy Spółką a zatrudnionymi przez nią projektantami, z której wynika, że do obowiązków pracowniczych tych podmiotów należy kreowanie twórczych prac projektowych. Projektanci nie wykonują dla Wnioskodawcy innych prac, np. o charakterze administracyjnym. Efektem ich pracy jest stworzenie wzoru, projektu graficznego nowego modelu obuwia czy torebki.

Podsumowując - całość prac projektantów ma w ocenie Spółki charakter twórczy, skutkujący tworzeniem utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zgodnie z postanowieniami umów o pracę zawartych z projektantami, prawa autorskie są przenoszone przez tych pracowników na Spółkę. Takie postanowienie odnosi się do całości ich prac, która spełnia kryteria pracy twórczej skutkującej powstaniem utworu w rozumieniu Prawa autorskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Spółka słusznie uważa, że projektanci tworzą utwory w rozumieniu Prawa autorskiego i czy w związku z tym, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadnie zamierza stosować 50%-owe koszty uzyskania przychodów od całości wynagrodzeń wypłacanych tym pracownikom.

2.

Czy Spółka słusznie uważa, że konstruktorzy tworzą utwory w rozumieniu Prawa autorskiego i czy w związku z tym, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadnie zamierza stosować 50%-owe koszty uzyskania przychodów od całości wynagrodzeń wypłacanych tym pracownikom.

3.

Czy Spółka słusznie uważa, że pracownicy kadry menadżerskiej tworzą utwory w rozumieniu Prawa autorskiego i czy w związku z tym, stosownie do treści przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadnie zamierza stosować 50%-owe koszty uzyskania przychodów od odpowiedniej części wynagrodzeń wypłacanych tym pracownikom.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek w zakresie pytania drugiego i trzeciego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, projektanci tworzą utwory w rozumieniu Prawa autorskiego i tym samym, stosownie do treści przepisu art. 29 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieje możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od wynagrodzeń wypłacanych tym pracownikom. Jednocześnie możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów od całości wypłacanych im wynagrodzeń.

Z zakresu obowiązków zatrudnionych przez Wnioskodawcę projektantów wynika, że całość ich pracy ma charakter twórczy oraz indywidualny. Pracownicy ci mają w zasadzie całkowitą swobodę w tworzeniu i opracowywaniu poszczególnych wzorów produktów. Z samego charakteru pracy projektantów obuwia oraz odzieży i innych wyrobów wynika, że świadczone przez nich usługi mają charakter niepowtarzalny i kreatywny.

Według Spółki nie ma więc wątpliwości, że zatrudnieni projektanci tworzą utwory w rozumieniu Prawa autorskiego.

Z uwagi również na fakt, że osoby te nie wykonują na rzecz Spółki innych niż ww. czynności o charakterze twórczym, całe wynagrodzenie ze stosunku pracy przysługujące opisywanym podmiotom należy zakwalifikować jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich. Przesądza o tym dodatkowo fakt przeniesienia przez tych pracowników na Spółkę praw autorskich do tworzonych przez nich utworów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania pierwszego uznaje się za nieprawidłowe.

Według regulacji zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Natomiast w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukonstytuowany został szczególny tryb ustalania kosztów uzyskania dla wyspecyfikowanych przychodów.

W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno - muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie połączone z udokumentowaniem prac - utworów chronionych prawem autorskim, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Także fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zgodnie z dokonaną przez Wnioskodawcę kwalifikacją, efektem pracy projektantów są projekty twórcze wypełniające przesłanki utworu, o których mowa w prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W takim też zakresie zastosowanie przez Wnioskodawcę 50% normy kosztów uzyskania przychodów znajduje uzasadnienie w kontekście przywołanych powyżej regulacji prawnych.

Nie sposób jednak zaakceptować stanowiska Wnioskodawcy, iż "preferencyjny" sposób ustalania kosztów uzyskania przychodów będzie miał zastosowanie do "całości wynagrodzeń" tj. wszystkich składników pracowniczego wynagrodzenia. Przykładowo do wynagrodzenia za pracę należy wynagrodzenie za czas urlopu, choroby, premia. Są to składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy nie pozostające w uchwytnym związku przyczynowo-skutkowym z działaniami twórczymi kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

W konsekwencji, podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu odnieść należy jedynie do precyzyjnie wyselekcjonowanego i udokumentowanego działania skutkującego powstaniem twórczych prac projektowych. Natomiast pozostałe elementy kształtujące wynagrodzenie pracownika - a pozbawione ww. przymiotów - objąć winno się zryczałtowanymi kosztami wynikającymi z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednakże wyraźnie zaznaczyć, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy projektantów za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów. Właściwym odnośnie dokonywania wykładni przepisów ww. ustawy jest wyłącznie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Wobec tego uznanie stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe dotyczy tylko tej części, do oceny której Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest upoważniony, tj. przepisów prawa podatkowego w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym w zakresie zasadności zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl