ITPB1/415-417/08/AT - Zwrot kosztów podróży członkom rady nadzorczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłacanych członkom Rady Nadzorczej zwrotów kosztów podróży poniesionych w związku z dojazdami na posiedzenia Rady Nadzorczej - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2008 r.) w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłacanych członkom Rady Nadzorczej zwrotów kosztów podróży poniesionych w związku z dojazdami na posiedzenia Rady Nadzorczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zwraca członkom Rady Nadzorczej poniesione koszty związane z dojazdem na posiedzenie Rady Nadzorczej, które odbywa się poza jej siedzibą lub ewentualnie w tej siedzibie (ryczałt za używanie własnego pojazdu wg obowiązujących stawek, bilety PKP, bilety lotnicze), koszty noclegu (na podstawie przedstawionych faktur) bez naliczania diet. Ponadto zwracane są na rzecz Przewodniczącego Rady Nadzorczej koszty dojazdu i noclegu do siedziby Spółki w celu omówienia jej bieżących problemów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrócone koszty powinny być podstawą do opodatkowania dochodów członków Rady Nadzorczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na terenie kraju. Wysokość należności z tego tytułu została określona rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota zwrócona członkom Rad Nadzorczych za dojazd i nocleg nie stanowi dochodu i jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli jest ustalona zgodnie z ww. rozporządzeniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Z kolei na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż co do zasady przychody otrzymywane przez członków rad nadzorczych stanowią przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie podlegają opodatkowaniu.

Jednakże zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym artykule, są dwa rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

Przepisy te przewidują, że pracownikowi z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę przysługują diety oraz zwrot kosztów, m.in. kosztów przejazdów oraz noclegów w wysokości przewidzianej w ww. rozporządzeniach.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia podatkowego muszą być spełnione dwa warunki. Określone w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Należy zauważyć, iż we wskazanym przepisie użyto pojęcia "podróż" bez określenia "służbowa", tym samym zakres zwolnienia jest znacznie szerszy, gdyż nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W konsekwencji dojazd członków Rady Nadzorczej Spółki na posiedzenia Rady będzie mieścił się w określeniu "podróż" zawartym w ww. przepisie.

Ponadto należy podkreślić, iż cytowane powyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej wyznaczają jedynie limity do wysokości których obowiązuje zwolnienie, natomiast nie są podstawą do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

Reasumując stwierdza się, iż zwroty kosztów dojazdów na posiedzenia Rady Nadzorczej oraz związanych z tym kosztów noclegów otrzymywane przez członków Rady Nadzorczej Spółki, w tym także zwroty kosztów dojazdu i noclegów dokonane na rzecz przewodniczącego Rady Nadzorczej, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości limitów określonych w wyżej wymienionych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz pod warunkiem, iż otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu uzyskiwania przychodów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, gdzie wskazano, że podróże członków Rady Nadzorczej wiążą się z posiedzeniami Rady, a dojazdy przewodniczącego mają także na celu omówienie bieżących spraw spółki, kwestia związku otrzymywanych przez członków Rady Nadzorczej Spółki świadczeń z przychodami nie budzi wątpliwości. Tym samym, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków określonych powyżej, Spółka jako płatnik nie powinna naliczać i pobierać podatku od zwracanych członkom Rady Nadzorczej kosztów związanych z ich dojazdami na posiedzenia Rady Nadzorczej Spółki, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.