ITPB1/415-404/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 8 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 30 listopada 2000 r. nabył z żoną do majątku wspólnego 1/3 udziału w nieruchomości na podstawie aktu notarialnego - umowa sprzedaży. Pozostałe udziały, tym samym aktem notarialnym, zostały nabyte przez córkę i syna Wnioskodawcy po 1/6 udziału oraz małżeństwo C. po 1/3 udziału. Dnia 8 listopada 2001 r. zawarto w formie aktu notarialnego - umowę częściowego zniesienia współwłasności, na mocy której małżonkowie C. nabyli na własność wyłączoną działkę, natomiast Wnioskodawca z żoną pozostał współwłaścicielem w udziale 1/3 pozostałej nieruchomości, syn pozostał współwłaścicielem w udziale 1/3 oraz córka pozostała współwłaścicielem w udziale 1/3 pozostałej nieruchomości. Częściowe zniesienie współwłasności odbyło się bez wzajemnych dopłat. Dnia 22 stycznia 2010 r. zawarto w formie aktu notarialnego umowę darowizny i zniesienia współwłasności, zgodnie z którym Wnioskodawca podarował żonie za jej zgodą z ich majątku wspólnego do majątku osobistego żony cały ich udział wynoszący 1/3 części współwłasności działki, stanowiącej część nabytej nieruchomości w roku 2000. Syn i córka również darowali swoje udziały matce do wymienionej działki. W odniesieniu do pozostałej części nieruchomości zniesiono współwłasność bez spłat i dopłat w taki sposób, że część nieruchomości do majątku osobistego nabyli na własność syn i córka, a Wnioskodawca z żoną nabyli do majątku objętego współwłasnością ustawową małżeńską. Odłączono z księgi wieczystej i założono nową księgę z wpisem Wnioskodawcy i jego żony jako współwłaścicieli na prawach wspólności ustawowej w odniesieniu do tej części nieruchomości, której stali się jedynymi właścicielami. Wnioskodawca wskazuje, że podział majątku był ekwiwalentny w naturze. Wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawcę i jego żonę mieściła się w udziale we współwłasności przypadającej małżonkom. Żona podatnika otrzymała działkę o wartości 101 tys. 100 zł, czyli wartość darowizn dokonanych przez męża i dzieci wynosiła 84 tys. 250 zł. Małżonkowie nabyli działki o łącznej wartości 1 mln 025 tys., córka nabyła działki o łącznej wartości 614 tys. 800 zł, syn nabył działki o łącznej wartości 709 tys. 100 zł.

Dnia 17 maja 2013 r. Wnioskodawca i jego żona zawarli w formie aktu notarialnego - małżeńską umowę majątkową, ustanawiając rozdzielność majątkową w swoim małżeństwie. W tym samym dniu zawarli umowę o częściowy podział majątku wspólnego w ten sposób, że m.in. Wnioskodawca został wpisany jako jedyny właściciel nieruchomości, stanowiącej kilka działek, które były przedmiotem wyżej wymienionych aktów notarialnych. Przedmiotem częściowego podziału majątku wspólnego nie były wyłącznie działki nabyte opisanymi umowami. Żona Wnioskodawcy otrzymała nieruchomość zabudowaną o wartości 300 tys., Wnioskodawca również otrzymał nieruchomość o łącznej wartości 300 tys. Żona nabyła nieruchomość zabudowaną, Wnioskodawca nabył niezabudowane działki oraz zabudowaną nieruchomość i udział 2/3 we współwłasności nieruchomości, który udział małżonkowie nabyli w 1999 r. Wnioskodawca wskazuje, że podział był ekwiwalentny, w wyniku podziału każdy z małżonków otrzymał na wyłączną własność majątek tej samej wartości. Podziałowi nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

Wnioskodawca następnie w 2013 r. sprzedał 3 działki, które zostały nabyte w sposób opisany wyżej, na stałe mieszka w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami i nie działa jak profesjonalny uczestnik na rynku nieruchomości. Działki stanowiły majątek osobisty podatnika i nigdy nie stanowiły majątku przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany w 2013 r. ze sprzedaży działek nabytych w 2000 r. do majątku wspólnego małżonków, które po zawarciu w 2013 r. umowy małżeńskiej i podziale majątku wspólnego w roku, stanowiły wyłączną własność podatnika są wolne od podatku dochodowego, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży działek nie podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodu jest odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, (...).

Podatnik nabył nieruchomość 30 listopada 2000 r. do majątku wspólnego (małżeńska współwłasność ustawowa), po zawarciu umowy małżeńskiej majątkowej od 17 maja 2013 r. i częściowym podziale majątku wspólnego, podatnik był jedynym właścicielem działek, które sprzedał w ostatnich miesiącach roku 2013. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zmiana ustroju małżeńskiego nie miała wpływu na ocenę momentu nabycia nieruchomości w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrot "nabycie" użyty w art. 10 ust. pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie został zdefiniowany. Małżeńska wspólność ustawowa jest współwłasnością łączną, którą cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że np. w przypadku sprzedaży nieruchomości każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość, a nie udziały w tej nieruchomości. Wobec powyższego zawarcie umowy małżeńskiej majątkowej, na podstawie, której wyłączono ze wspólności majątkowej sprzedaną nieruchomość, nie mieści się w pojęciu nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie miały wpływu na powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że władał nieprzerwanie nieruchomością sprzedaną od roku 2000 i nie zmieniły tego późniejsze zmiany małżeńskiego ustroju majątkowego. Od nabycia nieruchomości do zbycia upłynął okres 5 lat warunkujący powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma właściwe ustalenie daty, od której należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, zgodnie z wyżej cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 listopada 2000 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku wspólnego 1/3 udziału w nieruchomości na podstawie aktu notarialnego - umowa sprzedaży. Dnia 8 listopada 2001 r. zawarto w formie aktu notarialnego - umowę częściowego zniesienia współwłasności.

Częściowe zniesienie współwłasności odbyło się bez wzajemnych dopłat. Dnia 22 stycznia 2010 r. zawarto w formie aktu notarialnego umowę darowizny i zniesienia współwłasności, zgodnie z którą podatnik podarował żonie za jej zgodą z ich majątku wspólnego do majątku osobistego żony cały ich udział wynoszący 1/3 części współwłasności działki, stanowiącej część nabytej nieruchomości w roku 2000. W odniesieniu do pozostałej części nieruchomości zniesiono współwłasność bez spłat i dopłat w taki sposób, że część nieruchomości do majątku osobistego nabyli na własność syn (o wartości 709 100 zł) i córka (o wartości 614 800 zł), a część o wartości 1 025 000 zł. Wnioskodawca z żoną. Wnioskodawca wskazuje, że podział majątku był ekwiwalentny w naturze. Wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawcę i jego żonę mieściła się w udziale we współwłasności przypadającej małżonkom. Dnia 17 maja 2013 r. Wnioskodawca i jego żona zawarli w formie aktu notarialnego - małżeńską umowę majątkową, ustanawiając rozdzielność majątkową w swoim małżeństwie. W tym samym dniu zawarli umową o częściowy podział majątku wspólnego w ten sposób, że m.in. Wnioskodawca został wpisany jako jedyny właściciel nieruchomości, stanowiącej kilka działek. Przedmiotem częściowego podziału majątku wspólnego nie były wyłącznie działki nabyte opisanymi umowami. Wnioskodawca wskazuje, że podział był ekwiwalentny, w wyniku podziału każdy z małżonków otrzymał na wyłączną własność majątek tej samej wartości. Podziałowi nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie maja równe udziały w majątku wspólnym.

Zasadniczo ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

* małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,

* z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,

* wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Artykuł 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi bowiem, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Na podstawie zaś art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) w związku z zacytowanym wyżej art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Jak z kolei stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Zgodnie z art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, zniesienia współwłasności, działu spadku jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonkóww.spółwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi/współwłaścicielowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim/rzeczy wspólnej.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty albo gdy wartość otrzymanej przez danego małżonka/współwłaściciela nieruchomości lub prawa przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim/w rzeczy wspólnej, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział dotychczas przysługujący, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. W treści wniosku i jego uzupełnieniu wskazano, że po dokonanym w 2010 r. nieodpłatnym zniesieniu współwłasności i darowiźnie na rzecz żony Wnioskodawcy części nieruchomości, do majątku Wnioskodawcy i Jego żony weszły nieruchomości o wartości 1 025 000 zł, do majątku osobistego córki Wnioskodawcy weszły nieruchomości o wartości 614 800 zł, a do majątku osobistego Jego syna - nieruchomości o wartości 709 100 zł. Z tak przedstawionych okoliczności faktycznych wynika, że wartość nieruchomości nabytych do majątku małżeńskiego przekraczała wartość udziału małżonków w majątku wspólnym. Tym samym niewątpliwie w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności doszło do nabycia kosztem majątków syna i córki Wnioskodawcy.

Z uwagi natomiast na okoliczności przedstawione w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z którymi podział majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony, który nastąpił w 2013 r. był ekwiwalentny, a każdy z małżonków otrzymał na wyłączną własność majątek tej samej wartości, podziału tego nie można traktować w kategoriach nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż w 2013 r. trzech nieruchomości, które były m.in. przedmiotem zniesienia współwłasności w 2010 r., w części nabytej w 2010 r. ponad wartość udziału przysługującego Wnioskodawcy i Jego żonie we współwłasności, stanowi źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Do sprzedaży nieruchomości w tej bowiem części doszło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym doszło do nabycia.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Natomiast zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Artykuł 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Jeżeli natomiast chodzi o przychód ze sprzedaży ww. trzech nieruchomości w pozostałej części, to z uwagi na fakt, że:

* okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nieruchomość nie została nabyta dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* na podstawie treści wniosku nie można stwierdzić, by sprzedaż nieruchomości nastąpiła w ramach działalności handlowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, uznać należy, że w tej części ich sprzedaż została dokonana po upływie okresu pięciu lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie stanowi ona źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie mając na uwadze, że ww. nieruchomość była wspólną własnością Wnioskodawcy i jego żony, zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy również żony, z tym, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić - również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej - tylko Wnioskodawcy.

Pana żona chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.