ITPB1/415-384/07/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu 19 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez pracownika w związku z udziałem w kursie rachunkowości - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez pracownika w związku z udziałem w kursie rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka skierowała pracownika działu księgowości po studiach magisterskich o kierunku rachunkowość i skarbowość, zatrudnionego na stanowisku "młodszego specjalisty ds. administracyjno-księgowych" na modułowy kurs rachunkowości organizowany przez Stowarzyszenie Księgowych w Polsce, Oddział Okręgowy W. Celem kursu jest przygotowanie do pracy w dziale księgowości na poziomie księgowego-bilansisty. Koszt kursu w wysokości 2.600,00 zł pokrywa Spółka. Kurs trwa 200 godzin około 6 miesięcy i kończy się egzaminem. Spółka zaznacza, że Stowarzyszenie Księgowych w Polsce, Oddział Okręgowy W. jako organizator powyższego kursu nie posiada wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych prowadzonej przez właściwą jednostkę samorządu terytorialnego, jak również nie posiada akredytacji na kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych nadanej przez Kuratorium Oświaty. Oddział Stowarzyszenia wpisany jest do rejestru jednostek szkoleniowych Wojewódzkiego Urzędu Pracy w T.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie przyznane pracownikowi w postaci pokrycia kosztów kursu stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania świadczenia przyznanego pracownikowi w postaci pokrycia kosztów kursu uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanego przepisu wynika, iż wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz obowiązujące od 14 marca 2006 r. rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Uprawnienia i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy, zależą od formy kształcenia oraz od tego czy kształcenie odbywa się na podstawie skierowania zakładu pracy, czy też bez takiego skierowania. Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych, na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim a pracodawcą nie stanowi inaczej: zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia, przejazdu (...). W związku z tym, należy uznać, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli świadczenia te przyznano zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia. Natomiast na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. takie formy kształcenia jak kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa kwalifikowane są jako kształcenie w formach pozaszkolnych.

Jak wynika z przepisu § 2 ust. 2 cytowanego rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że pracownica Spółki została skierowana na szkolenie organizowane w formie pozaszkolnej, którego koszty w całości finansowane są przez Spółkę.

Reasumując, w sytuacji gdy pracodawca kieruje swoich pracowników na szkolenia organizowane w formach pozaszkolnych (m.in. kurs), celem podniesienia kwalifikacji zawodowych pracowników, uznać należy, że świadczenia otrzymane od Spółki na pokrycie całkowitych kosztów szkoleń, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

Zatem, zajęte przez Spółkę stanowisko w zakresie zwolnienia od opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez pracownika w związku z udziałem w kursie rachunkowości jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.