ITPB1/415-367/10/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki spółce jawnej przez wspólnika, będącego osobą fizyczną - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki spółce jawnej przez wspólnika, będącego osobą fizyczną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna składa się z trzech wspólników - dwóch braci i zięć jednego z braci. Wszyscy wspólnicy zdeklarowali opodatkowanie dochodów podatkiem liniowym 19%.

Aby spółka uniknęła drogich kredytów bankowych wspólnik spółki jawnej i jego żona w kwietniu 2007 ze środków własnych wspólnoty małżeńskiej udzielili oprocentowanej pożyczki (3%) w wysokości 50.000 zł na działalność spółki t.j. na finansowanie budowy przez spółkę domu na sprzedaż.

Podatek (p.c.c.), t.j. 2% od pożyczki 25.000 zł dotyczącej żony wspólnika, t.j. 500 zł oraz 0,5% od części 25.000 zł dotyczącej wspólnika, t.j. 125 zł czyli razem 625 zł został opłacony w należnym terminie. Następnie wspólnik w okresie maj 2007 do marzec 2008 udzielił 6 dalszych pożyczek (oprocentowanych 3%) na kwotę łącznie 498.000 zł na działalność spółki, t.j. na finansowanie budowy domu na sprzedaż. Podatek (p.c.c.) 0,5% od powyższej kwoty pożyczek w wysokości łącznie 2.490 zł został opłacony w należnych terminach. Po sprzedaży przez spółkę pod koniec 2009 r. części wybudowanego domu (tekst jedn. 1/2 bliźniaka) pożyczki wspólnika i jego żony zostały spłacone.

Pozostało rozliczenie odsetek których łączna wysokość wyliczana jest na brutto ok. 35.800 zł, t.j. zapłata do Urzędu Skarbowego 19% podatku od odsetek brutto, t.j. ok. 6800 zł, następnie zapłata przez spółkę odsetek od pożyczek na rzecz pożyczkodawców, t.j. dla wspólnika ok. 25.500 zł i jego żony ok. 3.500 zł łącznie w wysokości ok. 29.000 zł oraz rozliczenie odsetek w kosztach działalności spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odsetki brutto, od których opłacony jest 19% podatek powinny w całości stanowić koszt działalności spółki w rzeczywistości i faktycznie cała wartość odsetek brutto stanowi koszt działalności spółki, gdyż musi być przez spółkę zapłacony i jest to w pełni analogiczne do pożyczki bankowej, gdzie całość odsetek brutto stanowi niekwestionowany koszt działalności. Być może przy raczej droższej pożyczce bankowej z tytułu kosztu uzyskania kredytu koszty spółki byłyby większe a więc zysk i podatek 19% liniowy od zysku mniejszy. Pożyczkodawca (wspólnik) lokując swe pieniądze w banku miałby też odsetki, od których byłby opłacony podatek 19%. Czyli wydaje się, że łączny bilans podatków w odniesieniu do odsetek od pożyczek wspólnika w porównaniu do pożyczek spółki z banku szczególnie przy liniowym opodatkowaniu wspólników podatkiem 19%, takim samym jak podatek od odsetek, wychodzi raczej korzystnie dla Urzędu Skarbowego przy pożyczce od wspólnika.

Wydaje się, że jeśliby w przypadku pożyczki od wspólnika, w koszty spółki nie wchodziła całość odsetek brutto, to taka sytuacja miałaby charakter zarówno podwójnego opodatkowania (raz podatku od odsetek a drugi raz większego podatku od zysku spółki z tytułu niezliczonych do kosztów spółki a faktycznie poniesionych przez spółkę kosztów pożyczki) jak i podatkowej preferencji pozyskiwania pożyczek z banków w porównaniu do innych źródeł.

We własnej ocenie Wnioskodawcy sytuacja w przedmiocie kosztów finansowania spółki przez wspólnika, który niezależnie od tego, że jest wspólnikiem jest także w innych indywidualnych uwarunkowaniach niezwiązanych ze spółką, jej działalnością w związku z czym nie widać praktycznej różnicy i nie powinno to mieć żadnego formalnego znaczenia czy pożyczka udzielana jest przez wspólnika czy przez bank i szczególnie w przedmiocie zaliczania kosztów pożyczki w całości w koszty działalności spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawie jednym ze źródeł przychodu są wymienione kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) - c).

Z kolei jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in.: odsetki od pożyczek.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnik spółki jawnej wraz z żoną udzielił pożyczki na rzecz spółki jawnej (Wnioskodawcy). Pożyczka nie była udzielona jako przedmiot działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek z wyjątkiem gdy udzielenie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1, 2 i 4, ust. 5a i 5d (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Reasumując, na pożyczkobiorcy - wypłacającym odsetki ciążą obowiązki płatnika wynikające z wyżej cytowanego art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast kwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki należy w tej sytuacji rozpatrywać osobno u wspólnika jej udzielającego oraz u pozostałych wspólników.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od własnego kapitału, włożonego przez podatnika w źródło przychodów. W konsekwencji, odsetki od pożyczki udzielonej spółce jawnej nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów dla wspólnika - pożyczkodawcy. Mogą jednak zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów przez pozostałych wspólników w takiej części w jakiej partycypują oni w kosztach spółki.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.